Zdrowa rodzina - podstawowa komórka społeczna tworzy zdrowe społeczeństwo. Państwo, które nie dba o rodzinę działa przeciwko swojemu własnemu interesowi.
Rodzina, która jest wzorem dla wszystkich innych rodzin - to Rodzina z Nazaretu. Życie Rodziny Świętej było niełatwe, o wiele trudniejsze niż wielu innych rodzin, a mimo to Rodzina ta podporządkowała się całkowicie woli Bożej i planom Bożym od samego początku do samego końca, mimo że Maryja i Józef na pewno nie zawsze jako ludzie rozumieli plany Boże (na przykład, gdy Jezus mając 12 lat zniknął na 3 dni w Świątyni zdenerwowani rodzice robili mu wyrzuty).
Pan Jezus ustanowił rodzinę i określił miejsce i rolę poszczególnych jej członków. W liście św. Pawła do Efezjan (5,22-28; 6,1-4) czytamy:
"Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus Głową Kościoła: On - Zbawca Ciała. Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom - we wszystkim. Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie... Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miluje swoją żonę, siebie samego miłuje...
,,Dzieci, bądźcie posłuszne w Panu waszym rodzicom, bo to jest sprawiedliwe. Czcij ojca twego i matkę - aby ci było dobrze i abyś był długowieczny na ziemi. A [wy], ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je stosując karcenie i napominanie Pańskie!"
Tak więc Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, żeby tworząc rodzinę, szli silni Bogiem przez życie, ku wiecznemu zbawieniu. Małżonkowie z miłością, tolerancją i cierpliwością wzajemnie się uzupełniają, wspierają, pomagają sobie.
W pierwszych latach życia dziecka rola matki jakby wysuwa się na pierwszy plan, wymaga od niej więcej czasu. Gdy dziecko zaczyna dorastać ojciec jest tym, który stopniowo wyprowadza je w świat. Rola ojca jest tu niezwykle ważna i niezbędna. Ojciec jest odpowiedzialnym przewodnikiem duchowym rodziny, który inicjuje wspólną modlitwę w rodzinie, wzbudza życie religijne według Ewangelii i przykazań. Ojciec musi być autorytetem w rodzinie, utrzymywać dyscyplinę. Oczywiście nie trzeba dodawać, że ten autorytet - ojciec wypracowuje sobie swoim własnym przykładem, a siłę czerpie z wiary i częstej modlitwy - do Boga.
I na pewno jedną z przyczyn wielu tragedii rodzinnych i rozwodów jest słaba wiara w Boga i mało modlitwy albo jej brak w rodzinie. Statystyki amerykańskie wyraźnie wykazują, że brak ojca w rodzinie lub niewłaściwe wywiązywanie się z tej roli ma bardzo negatywny wpływ na dzieci. Często gorzej się uczą, wpadają w złe towarzystwo, częściej popełniają przestępstwa kryminalne, ulegają różnego rodzaju uzależnieniom, a w dorosłym życiu mają więcej trudności z założeniem własnej rodziny i właściwym wypełnianiem w niej swojej roli oraz częściej się rozwodzą.
Ojciec jako autorytet rodziny powinien wychowywać dzieci w odpowiedniej dyscyplinie - wszystko z troską i miłością.
Są trzy rodzaje utrzymania dyscypliny - pierw- sza skrajność to,,dyscyplina wojskowa" - co jest bardzo niewskazanym podejściem, druga skrajność to właściwie „,absolutny brak dyscypliny" - róbcie co chcecie co stwarza chaos i anarchię. Roz- sądne podejście polega na konsekwentnym przestrzeganiu ustalonych w rodzinie zasad i reguł w stosunku do dzieci i tu ważny jest wspólny front obojga rodziców (przedyskutowany w czasie nieobecności dzieci).
Konsekwentne przestrzeganie zasad i regul powinno dotyczyć ważnych życiowych spraw dotyczących kształtowania charakteru dziecka. Dziecko powinno wiedzieć, że istotne złe wybory spowodują też złe konsekwencje, czyli zły wybór spowoduje karę. Niemniej, gdzie tylko to jest możliwe, trzeba chwalić i wynagradzać dobre wybory, dobre zacho- wanie i postępowanie. Dziecko musi usłyszeć czasem nie" - konsekwentnie i nieodwołalnie. Dla przykładu, jeżeli od maleńkości zawsze będziemy kupować dziecku wszystkie zabawki, które będzie chciało, a potem odzież i inne przedmioty, to w końcu żeby nie zbankrutować będziemy musieli powiedzieć „nie" - im wcześniej to nastąpi tym lepiej, gdyż w późniejszym wieku, jeżeli w domu dziecko nie usłyszy „nie" i wyjdzie w świat przekonane, że mu się wszystko należy" i spotyka się z,,nie", to albo będzie wrogo nastawione i często przy pomocy różnego rodzaju manipulacji, czasem noża i pistoletu, będzie chciało osiągnąć to, co mu się należy" lub stanie się zakompleksioną bezradną ofiarą.
Pan Bóg - Ojciec wszystkich ojców ziemskich i wszystkich ludzi, który jest miłością, nie powiedział:,,tak was kocham, że pozwalam wam robić co chcecie". Tylko właśnie dlatego, że nas kocha wielką Bożą miłością dał nam przykazania i Ewangelie i to najważniejsze przykazanie o miłości Boga i bliźniego, z którego reszta przykazań wypływa, gdy będziemy żyć według przykazań i Ewangelii. Czyli dał nam wybór życia duchowego lub duchowej śmierci, nieba i piekła, nagrody i kary.
Kochający Boga chrześcijańscy, ziemscy ojcowie też twierdzą, co dla dzieci jest lepsze, chotiaż one mogą jeszcze na danym etapie rozwoju tego nie wiedzieć i nie rozumieć, dlatego muszą słuchać rodziców. (Oczywiście są ojcowie, rzadziej matki, nie znający Boga, ulegający różnym uzależnieniom, pełni złości, agresywni, znęcający się nad rodzicami, czyli źle spełniający swoje posłannictwo ojca i wtedy rodzina nie jest zobowiązana do słuchania takiego ojca'.)
Oto znamienna wypowiedź kardynała Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski w Liście na XXIII Tydzień Miłosierdzia: „Raduje nas widok ojca z dzieckiem na ręku, ale smuci ojciec nietrzeźwy, tyran domowy, przed którym drżą żona i dzieci. Radują nas rodzice, którzy umieją podzielić swój czas między pracę zawodową i wychowanie dzieci w rodzinie."
W dzisiejszych czasach funkcjonowanie rodziny jest bardzo trudne, trudna jest rola rodziców i ojca głowy rodziny. Ojcowie pozbawiani są autorytetu, tracą farmy, miejsca pracy, domy rodzinne, rodziny. Dzieci stają się wynajętymi pracownikami w fabrykach.
W krajach zachodnich istnieją organizacje,,sowieckiego" typu do których, dzieci mogą się zwrócić z fałszywymi lub wyolbrzymionymi donosami na rodziców i rodzic może być na tej podstawie wsadzony do więzienia lub włóczony krócej lub dłużej po sądach. Często w sformułowaniu oskarżenia pomaga pracownik społeczny danej instytucji. W Kanadzie istnieją takie organizacje do pomocy dzieciom, nad którymi rodzice się znęcają np. w prowincji Ontario pod nazwą:,,Ontario's Children's Aid Society", a w prowincji Quebec:,,Quebec's Youth Protection".,,Protekcja" przeciwko rodzicom, którzy kochają swoje dzieci i ponoszą różnego rodzaju ofiary, żeby utrzymać dzieci i zapewnić im szczęście. Instytucje te niszczą autorytet ojca często niesłusznie fabrykując zarzuty o tzw. seksualnym molestowaniu, odbierają dzieci rodzicom, a najczęściej ojców umieszczają w więzieniach na krótszy lub dłuższy pobyt na podstawie fałszywych oskarżeń różnego rodzaju, od dania klapsa, poprzez zabranianie nieletniej córce wychodzenia na noc, itp.
W szkołach dzieci informowane są o tym, że mogą donosić na rodziców. Natomiast poziom nauczania jest tak niski, że zrozpaczeni rodzice często uważają, że szkoła przynosi więcej złego niż dobrego i uczą dzieci w domach lub w prywatnych szkołach założonych i utrzymywanych przez rodziców danej społeczności, którzy współdecydują o programie nauczania i dobierają odpowiednich nauczycieli, aby zapobiec degradacji moralnej i intelektualnej. Tysiące dzieci w wielu prowincjach Kanady i stanach USA korzysta z tych sposobów nauczania.
W tym miejscu mała dygresja odnośnie Polski, gdzie tzw. reforma edukacji wydaje się zmierzać w tym samym kierunku, co na zachodzie. W Naszym Dzienniku z dn. 8-9 stycznia 2000 r. ukazał się artykuł pana A. Robaczewskiego pt. "W kleszczach ideologii", w którym m.in. można przeczytać że:,,w jednym z miast wojewódzkich kurator zorganizował kurs dla nauczycieli języka polskiego, na którym wykładowcami byli specjaliści z Holandii. Poloniści przez tłumacza dowiadywali się od Holendrów jak uczyć języka polskiego." Brzmi to jak niesmaczny zart z nauczycieli - polonistów.
Autor pisze także na temat podręczników, np. do historii: „Znajomy nauczyciel historii, solidny człowiek i nie lada fachowiec poświęcił w czasie wakacji sporo czasu na znalezienie odpowiedniego podręcznika historii do szkoły podstawowej. Przejrzał kilkadziesiąt i nie znalazł żadnego, który by nie miał « ideologicznego skrzywienia".
Rodzice mają prawo współdecydować razem z nauczycielami, czego uczą się ich dzieci w szkołach, bo są odpowiedzialni, a szczególnie ojcowie, za wychowanie dziecka, chronienie go i kształtowanie jego formacji duchowej.
W piśmie Michael, które niezwykle dużo miejsca poświęca zawsze sprawom rodziny w numerze z lipca-sierpnia 1996 roku, pani redaktor naczelna Gilberte Côté-Mercier cytuje w swoim artykule,,The authority and powers of fathers" (Autorytet i władza ojców) wyjątki z francuskiego magazynu Paternité-Maternité:
,,Ojcowie, czy czasami myślicie o tym, że dzielicie to ojcostwo z Panem Bogiem i że On polega na was, jeżeli chodzi o ochronę, chowanie i formowanie tych małych istot, które wam powierzył?
Jeżeli zapomnieliście o tym, wy, którzy jesteście odbiciem w waszych rodzinach Ojca, który jest w niebie, wówczas świat jest pozbawiony sensu, dlatego że ludzie nie mogą więcej widzieć ich Ojca.
Bez waszego autorytetu rodziny się rozpadają, społeczeństwa upadają narody angażują się w wojny i rewolucje, cały świat trzęsie się w posadach.
Świat nie może żyć bez Ojca. Ojcowie - świat spodziewa się odbicia w waszych domach obrazu i obecności Ojca Przedwiecznego."
I dalej pani Côté-Mercier dodaje: „Ojcowie, zapomnieliście o Ojcu Przedwiecznym - waszym przyjacielu. Ale On dalej na was czeka. Idźcie i odnajdźcie Go i odnówcie waszą przyjaźń, która jest tak stara jak historia rodzaju ludzkiego. I wtedy odzyskacie waszą siłę i potęgę ojców.
Proszę nie odkładajcie dłużej tego stanu przyjaźni z Bogiem. Stanu przyjaźni lub stanu łaski ojców ziemskich z Ojcem Niebieskim, co stanowi jedyną siłę, która jest w stanie przegonić wszystkich napadających wrogów ze wszystkich naszych pól i domów."
Wszyscy papieże ostatniego stulecia wiele uwagi poświęcili w swoich encyklikach sprawom dotyczącym rodziny.
Papież Jan Paweł II wydał w 1983 roku Kartę Praw Rodziny adresowaną głównie do rządów, ale też do rodzin, kobiet i mężczyzn, chrześcijan. Mówi się tu w poszczególnych artykułach o prawie do małżeństwa, wolności religijnej, godności i równych prawach małżonków, prawie do pomocy społecznej przy chowaniu dzieci, prawie rodziców do edukacji zgodnej z poglądami religijnymi i moralnymi rodziców, z tradycją kulturalną. Rodzice mają prawo wyboru szkół lub innych sposobów edukacji, szczególnie edukacja seksualna jest podstawowym prawem rodziców i zawsze musi być kontrolowana przez rodziców, czy w domu, czy w wybranej placówce edukacyjnej. Prawo rodziców do decydowania o edukacji dzieci polega na współpracy rodziców, nauczycieli i władz szkolnych.
Artykuł 6 mówi o prawie rodziny do istnienia i rozwijania się, a władze muszą respektować godność rodziny, niezależność prawną, prywatność, integralność i stabilność. Rozwód to atak na instytucję małżeństwa i rodziny.
W artykule 9 mówi się m.in. o prawie rodziny do takich warunków ekonomicznych, które zapewniają godny standard życia i pełny rozwój. Rodzina ma prawo do posiadania prywatnych własności, które zapewniają stabilne życie rodzinne, a prawo spadkowe i przekazywanie własności musi respektować potrzeby i prawa członków rodziny. Rodziny powinny mieć zabezpieczoną pomoc społeczną w wypadku śmierci rodzica lub obu rodziców, w razie nieszczęśliwego wypadku, choroby, w wypadku bezrobocia, opieki nad starszymi członkami rodziny, kalectwa fizycznego lub psychicznego i w edukacji dzieci.
W artykule 10 mówi się, że wynagrodzenie za pracę powinno być wystarczające na godne utrzymanie rodziny, czy to poprzez pensję nazywaną też pensją rodzinną, czy przy pomocy innych środków społecznych jak dodatki rodzinne, wynagrodzenie za pacę w domu - jednego z rodziców - takie wynagrodzenie, które nie wymusza na matce pracy poza domem kosztem życia rodzinnego i edukacji dzieci.
W artykule 11 mówi się o prawie rodziny do godziwego domu, mieszkania odpowiedniego do ilości członków, w środowisku, które zapewnia podstawowe usługi, niezbędne do życia rodziny.
Papież Pius XII w encyklice Summi Pontificatus pisał: „,42. W wyniku odrzucenia autorytetu Boskiego i obowiązującej mocy jego prawa, władza państwowa z konieczności uzurpuje sobie uprawnienia absolutne i nikomu nie podległe, które należą się tylko i jedynie Najwyższemu Stwórcy."
,,50. Zapomina się również, że człowiek i jego rodzina z samej natury rzeczy są czymś pierwszym niż państwo i że Stwórca nadał obojgu specjalne uprawnienia i kompetencje oraz obojgu wyznaczył misję odpowiadającą ściśle określonym wymogom natury."
,,52. Albowiem klęski naszej epoki, zewnętrzne i wewnętrzne, materialne i duchowe, jako też ogromne mnóstwo błędów ze wszystkimi ich konsekwencjami, nikogo nie dotknęły tak dotkliwie, jak właśnie rodzinę. Trzeba zaiste ogromnej cierpliwości i godnej podziwu wielkości ducha, by znieść brzemię codziennych trosk, przeciwności, wzrastający wciąż niedostatek i brak wszystkiego, w rozmiarach bolesnych i dotąd nieznanych a zarazem nieuzasadnionych."
Pismo Michael, w zgodzie z nauką społeczną Papieży ostatniego stulecia, poświęca niezwykle dużo uwagi sprawom rodziny, demaskując wszystkie ataki na rodzinę i pokazując sposoby poprawy jej bytu i funkcjonowania. Podstawowe lekarstwo to wprowadzenie w życie zasad Kredytu Społecznego, z którymi zapoznajecie się Państwo w poszczególnych numerach pisma Michael.
Pismo Święte wyraźnie mówi, że na sądzie ostatecznym będziemy rozliczani z realizacji tego najważniejszego przykazania o miłości Boga i bliźniego, z którego wynika reszta przykazań, Ewangelia i nauka społeczna Kościoła.
Pan Jezus nauczając tłumy na pustkowiu też je nakarmił rozmnażając 5 chlebów i 2 ryby, czyli współdziałając w tym akcie z dobrym uczynkiem apostołów, którzy ofiarowali na ten cel swoje pożywienie. Trudno pogodzić się w dzisiejszych czasach obfitości z nędzą, która utrudnia wiarę.
W encyklice Populorum progressio Papież Paweł VI pisze:,,23. Nie z twojego dajesz ubogim - mówi święty Ambroży - ale oddajesz mu to, co jest jego. Sam używasz tego, co jest wspólne, dane na użytek wszystkich. Ziemia należy do wszystkich, nie do bogatych... Nikomu nie wolno dóbr zbywających zatrzymywać jedynie dla prywatnej korzyści, podczas gdy innym brakuje tego, co konieczne do życia."
W tych trudnych dla rodzin czasach prośmy o wstawiennictwo św. Józefa - ziemskiego ojca Jezusa Chrystusa, patrona rodzin, robotników, małżeństw, młodzieży i dzieci. Św. Józef jest przykładem życia z Jezusem Chrystusem na co dzień i wzorowego życia rodzinnego, opartego na wzajemnej miłości, szacunku, życzliwości i dobroci.
Urszula Polkowska
