Angielska edycja MICHAELA powstała w 1953 roku, a w roku 2018 ukazał się jej numer 400. (maj-lipiec). Jej odpowiednik w języku francuskim, VERS DEMAIN, obchodzi w tym roku 80-lecie ciągłej publikacji, a polskie wydanie MICHAELA 20-lecie. Po tych wielu latach można zadać pytanie: „Czy MICHAEL pozostał wierny swojej misji, jaką głosił jej założyciel?”. Innymi słowy: „Jaki jest charyzmat dzieła Louisa Evena?”. Aby się przekonać, rozważmy, co Louis Even pisał na pierwszej stronie pierwszego numeru VERS DEMAIN, który ukazał się 1 listopada 1939 roku i co napisał dwa miesiące wcześniej. Artykuł nosił tytuł „On se présente”, co oznacza „Przedstawiamy się” i wyjaśniał, dlaczego powstał ten nowy periodyk:
„Ze skromnością i wytrwałością VERS DEMAIN będzie dążyło do stworzenia w społeczeństwie coraz większej elity osób, które dzięki refleksji, studiowaniu i działaniu przyniosą zmianę biegu historii. Obywatele ci będą wyłonieni z całej populacji, a nie tylko spośród tych, którzy uzyskali większe wykształcenie. Ostatnie trzy lata nauczyły nas, że społeczeństwo jest wysoko wykształcone”.
W latach 1936-1939 Louis Even publikował „Cahiers du Crédit Social”. Koła naukowe w celu omawiania Kredytu Społecznego zostały założone w całej prowincji Quebec. Początkowo poszukiwano absolwentów uniwersytetów i college’ów do studiowania Kredytu Społecznego.
Gilberte Côté, kobieta z kilkoma dyplomami uniwersyteckimi, jako pierwsza dołączyła do Louisa Evena w jego pracy. Jej rówieśnicy zostawali prawnikami, sędziami, lekarzami i przywódcami politycznymi. Po udziale w spotkaniu z Louisem Evenem, panna Côté zorganizowała dwa kolejne spotkania. W każdym z nich uczestniczyło 75 osób; większość z nich posiadała dyplomy i stopnie szkół policealnych. Rozumieli to, o czym mówił Louis Even, ale przede wszystkim rozumieli, że konieczne będzie poświęcenie dla pracy, jaką trzeba wykonać w przyszłości. Jedną rzeczą jest zrozumienie Kredytu Społecznego, ale drugą, to dać go poznać innym, ponieważ musimy dzielić się prawdą.
Żaden z tych uczonych nie pojawił się na przyszłych spotkaniach. Wiedzieli, że musieliby się zaangażować, gdyby wrócili, zrobić coś, czego nie oczekiwali. Były wyjątki, takie jak J. Ernest Grégoire, burmistrz Quebec City od 1934 do 1938 r., członek Zgromadzenia Ustawodawczego Quebeku od 1934 do 1937 r. i profesor ekonomii politycznej na uniwersytecie Laval w latach 1932-1938. Zasadniczo jednak uczeni ludzie woleliby raczej być obsługiwani niż służyć.
Louis Even kontynuował: „Jeśli społeczeństwo wie niewiele lub nie wie nic o ważniejszych kwestiach politycznych, ekonomicznych i społecznych, to dlatego, że nie dano mu możliwości zrozumienia tych kwestii, albo otrzymane wyjaśnienia były nieprzejrzyste, czasami celowo, tak że można było narzucać społeczeństwu najgorsze absurdy”.
Cel Evena był zupełnie odwrotny: zamiast zaciemniać, starał się uprościć swoje przesłanie. Każdy może zrozumieć „Wyspę Rozbitków” Louisa Evena, opowiadanie wyjaśniające mechanizm tworzenia pieniędzy, publikowane teraz w języku angielskim jako The Money Myth Exploded.
Powodem, dla którego MICHAEL przetrwał, jest „dar z siebie”, który tkwi w jego sercu. Fakt, że MICHAEL i VERS DEMAIN przetrwały od 1939 roku bez fanfar i rozgłosu, to spore osiągnięcie. Jak to się dokonało? Prawdziwa siła MICHAELA tkwi w ludziach, którzy poświęcają się Ruchowi. Są to mężczyźni i kobiety, którzy odpowiadają na wezwanie, aby zostać apostołami − pielgrzymi, których pielgrzymowanie stanowią: krucjata od drzwi do drzwi, spotkania z rodzinami i rozpowszechnianie przesłania MICHAELA.
Podczas naszego tygodnia naukowego, który odbył się we wrześniu 2018 r. przed dorocznym Kongresem, rozmawialiśmy o przesłaniu papieża Jana Pawła II. W encyklice Sollicitudo Rei Socialis z 1987 r. mówił on o „strukturach grzechu”, które można określić dwoma cechami: pragnieniem zysku i pragnieniem narzucenia swojej woli innym. Obie trafnie opisują postawę Międzynarodowej Finansjery. Jan Paweł II wyjaśnił dalej, że to, co jest konieczne do walki z tymi grzesznymi postawami, jest ich dokładnym przeciwieństwem. Aby walczyć z samolubstwem bankierów, musimy praktykować bezinteresowność, ofiarowując dar z siebie. Tak było w przypadku VERS DEMAIN i MICHAELA przez ostatnie 80 lat.
Finansjera tworzyła wiele przeszkód utrudniających rozwój VERS DEMAIN. Największą przeszkodą było niewątpliwie stworzenie „partii Kredytu Społecznego”. Wielu ludzi uwierzyło, że najszybszą drogą do utworzenia gospodarki Kredytu Społecznego było stworzenie partii politycznej noszącej tę nazwę. Dalekie od osiągnięcia prawdziwego Kredytu Społecznego, tworzenie takich partii, na szczeblu prowincji i federacji w Kanadzie, tylko to utrudniało. W tym procesie umysły zostały zamknięte, aby osiągnąć prawdziwe zrozumienie idei Douglasa, a podział został zasiany.
Nie ma potrzeby wysyłania konkretnej grupy przedstawicieli do Parlamentu w celu realizacji Kredytu Społecznego. Clifford Hugh Douglas i Louis Even wyjaśniali, że prawdziwa demokracja składa się z wybranych przedstawicieli wyrażających wolę ludu, niezależnie od przynależności partyjnej. Potrzebna jest zatem edukacja społeczeństwa.
Gdyby jedynie przywódca polityczny znał rozwiązanie, zabójstwo wygodnie uprzedziłoby wprowadzenie go w życie. Ale jeżeli rzesze mężczyzn i kobiet rozumieją lekarstwo, jest mało prawdopodobne, aby wszyscy oni zostali zamordowani. Istniejące siły mogą pozbyć się jednej osoby, a nawet prezydenta, takiego jak Abraham Lincoln w Stanach Zjednoczonych lub Thomas Sankara w Burkina Faso, ale idea nie może zostać unicestwiona, jeśli tkwi w umysłach milionów ludzi.
Siła Finansjery leży w ignorancji społeczeństwa. Jak oświadczył prorok Ozeasz (Oz 4, 6): „Umilknął lud mój, gdyż nie miał umiejętności”. W Nowym Testamencie Jezus dodaje: „Prawda was wyzwoli” (J 8, 32). Louis Even wołał: „Kredyt Społeczny był światłem na mojej drodze. Będę dziękować Bogu każdego dnia mojego życia za to, że poznałem Kredyt Społeczny; cały świat musi o tym usłyszeć!”.
W numerze z 1 listopada 1960 r. Louis Even opublikował artykuł zatytułowany „Cel VERS DEMAIN”, w którym wyjaśnił, w jaki sposób wybrano tytuł VERS DEMAIN (dosłownie, W kierunku jutra):
„Kiedy postanowiono wydawać czasopismo w 1939 roku, założyciele musieli wybrać jego tytuł. Celowo wyłączyli z niego słowa ‚Kredyt Społeczny’, ale nie po to, aby ukryć nasz zamiar szerzenia doktryny Douglasa, lecz dlatego że:
1. Istniała już partia polityczna, która nosiła tę nazwę, a Ruch przewidziany przez założycieli podążałby zupełnie inną drogą; należy zachować ostrożność, aby uniknąć nazwy, która wprowadzałaby ludzi w błąd, że nasz Ruch był związany z partią polityczną.
2. Zbyt wielu zwolenników Kredytu Społecznego widziało w nauczaniu Douglasa tylko zasady, które ogłosił opisując reformę systemu monetarnego i finansowego. Założyciele VERS DEMAIN chcieli rozszerzyć zakres, aby móc komentować wszystko, co może ostatecznie wpłynąć na dążenie do wspólnego dobra i rozwoju człowieka. Czyniąc to, dążyli do lepszego zrozumienia i zastosowania filozofii, na której opiera się doktryna Kredytu Społecznego, kiedy jest ona w pełni rozumiana”.
Kredyt Społeczny wykracza poza kwestie pieniężne. Można go scharakteryzować za pomocą dwóch słów: „chrześcijaństwo zastosowane”. Jak widzimy w pierwszej lekcji książki Kredyt Społeczny w 10 lekcjach (Wydawnictwo MICHAEL, Wrocław 2011), Kredyt Społeczny jest chrześcijaństwem, które jest przeżywane, i które Geoffrey Dobbs określił mianem zaufania, jakie ludzie mają do siebie nawzajem, co pozwala im żyć w społeczeństwie. Ufamy, że ludzie zatrzymają się na czerwonym świetle, będą przechodzić, gdy światło zmieni kolor na zielony i że wszyscy będą przestrzegać innych przepisów ruchu drogowego. Dobbs dodał, że ten kredyt społeczny, albo wzajemne zaufanie, osiąga swój szczyt, kiedy chrześcijaństwo jest przeżywane i stosowane; kiedy ludzie przestrzegają przykazań Bożych, w tym miłości bliźniego. Osiąga swój najniższy punkt, gdy chrześcijańskie wartości są odrzucane i kiedy rodzina zostaje zaatakowana. (Rodzina jest rozumiana jako związek mężczyzny i kobiety). Dlatego, kiedy mówimy o religii, nie jest to sprzeczne z Kredytem Społecznym. Przeciwnie, jest odwrotnie, ponieważ wzajemnie się uzupełniają. Kredyt Społeczny to chrześcijaństwo zastosowane. Zabierzcie Dziesięć Przykazań, a nie będzie kredytu społecznego, ani żadnego wzajemnego zaufania.
Kredyt Społeczny jest środkiem do osiągnięcia celu. Naszym ostatecznym celem jest pójście do Nieba. Jest to cel duchowy, ale na razie mamy materialne potrzeby, takie jak wyżywienie, odzież i schronienie. Aby osiągnąć Niebo, będziemy sądzeni w sprawach materialnych, jak ukazuje to rozdział 25 Ewangelii Mateusza na temat Sądu Ostatecznego, w którym Jezus porównuje Się do najmniejszego spośród ludzi w potrzebie: „Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom!
Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić...” (Mt 25, 41-42). Są to materialne cele, ale to z ich zapewnienia innym będziemy sądzeni i dopuszczeni do Nieba, albo nie.
Istnieje istotna zależność między celami materialnymi i duchowymi. Dlaczego MICHAEL nie ogranicza się do samej religii, czy tylko do Kredytu Społecznego? Ponieważ mamy ciało i duszę, więc mamy zarówno materialne, jak i duchowe potrzeby. Jeśli zaniedbamy jeden aspekt, nie jesteśmy wierni Ewangelii, ani nie jesteśmy wierni duchowi Louisa Evena i Kredytu Społecznego.
Cele MICHAELA zostały jasno przedstawione na trzeciej stronie każdego numeru (w polskim wydaniu):
„Pismo Patriotów Katolickich dla Królestwa Chrystusa i Maryi w duszach, w rodzinach i w narodach.
Dla sprawiedliwości społecznej przez ekonomię Kredytu Społecznego w zgodzie z nauką Kościoła Katolickiego i nie przez partie polityczne”.
Papież Benedykt XV (1914-1922) stwierdził, że dusze są stracone z powodów ekonomicznych. Można to łatwo wyjaśnić: pieniądze są niezbędne, aby jednostki przeżyły; bez pieniędzy, człowiek zginie. Ci, którzy posiadają władzę tworzenia pieniędzy, bankierzy, kontrolują nasze życie, jak wskazał papież Pius XI w swojej encyklice Quadragesimo Anno.
Monopol posiadania kredytu przez prywatne interesy jest największym oszustwem wszechczasów i miał niezliczone katastrofalne konsekwencje, w tym kryzysy ekonomiczne, wojny itp. Nie możemy zgłębić całego zła wyrządzonego duszy przez fałszywy system finansowy.
VERS DEMAIN nadal istnieje po 80 latach, dlatego że jego założyciele praktykowali kredyt społeczny, czy wzajemne zaufanie, w Ruchu i jego domach, Domu św. Michała i Domu Niepokalanej w Rougemont w Kanadzie. Te dwa domy są unikalnymi cudami, ponieważ zbudowano je przy pomocy hojnych składek i dobrej woli, bez pożyczania pieniędzy i wynikających z tego długów.
W październiku 1963 r. Bryan Monahan, ówczesny przewodniczący Sekretariatu Kredytu Społecznego (po C. H. Douglasie i Tudorze Jonesie), odwiedził Dom św. Michała w Rougemont. Podczas swojego pobytu powiedział, że wśród wszystkich grup kredytu społecznego na świecie, to właśnie Pielgrzymi Świętego Michała najlepiej zastosowali zasady Douglasa. Po wizycie napisał następujący artykuł, który ukazał się 21 grudnia w piśmie The Social Crediter:
„Kilka lat temu C. H. Douglas zauważył, że wydarzenia w Albercie [prowincja kanadyjska] wykazały, iż coś jest możliwe w imię Kredytu Społecznego. W Rougemont eksperyment, poważniejszy niż ten w Albercie i na swój sposób unikatowy, stale posuwa się naprzód. Oto prawdziwy organiczny rozwój kiełkującej idei Kredytu Społecznego, dobrze rozwijającej się w glebie niesłabnącej wiary chrześcijańskiej.
W 1939 r. Louis Even, we współpracy z panią Côté-Mercier, założył czasopismo Vers Demain. Jego celem było nauczanie praktycznego zastosowania zasad chrześcijańskich we współczesnym uprzemysłowionym społeczeństwie poprzez znajomość realiów ekonomii politycznej, ukazanych przez C. H. Douglasa pod ogólną nazwą Kredytu Społecznego.
Vers Demain rozpoczął swoje życie w małym domu w Montrealu, a później przeniósł się do większego budynku w tym samym mieście. (Przypis redaktora: ten drugi był domem należącym do matki pani Gilberte Côté-Mercier.)
Nauczanie chrześcijaństwa, widziane w świetle jego zastosowania za pośrednictwem Kredytu Społecznego, zyskało tu szerszą i głębszą akceptację, niż kiedykolwiek gdzie indziej, i zgromadziło mężczyzn i kobiety o misjonarskim zapale, którzy za swoje życiowe zadanie przyjęli nie tylko szerzenie tego odrodzonego nauczania, ale także doskonalenie zrozumienia tych, do których się zwracali.
Wielu misjonarzy zrezygnowało z ’pełnego zatrudnienia’, aby uzyskać pełną wolność; i w tej wolności działają na rzecz wolności dla całej ludzkości. A metoda? Postępują według tego, co C. S. Lewis nazwał kiedyś ’dobrą infekcją’; przez przykład, przez kontakt, przez uczestnictwo. ’Wy jesteście solą dla ziemi’; ’Niech świeci wasze światło przed ludźmi...’ (Mt 5, 13-16)”.
Bitwa MICHAELA o sprawiedliwość społeczną nie ogranicza się do walki z siłami ludzkimi. Jest to walka ze smokiem, którym jest Wysoka Finansjera i inne szatańskie siły. W 1973 r. Louis Even pisał:
„Walcząc z finansową dyktaturą, mamy do czynienia nie tylko z ziemskimi mocami. Tak jak jest w przypadku dyktatury komunistycznej i wszechpotężnej masonerii, dyktatura finansowa znajduje się pod rozkazami szatana. Nasza skromna ludzka broń nie zwycięży. Musimy użyć broni zapewnionej przez Najświętszą Dziewicę, która pokonuje wszystkie herezje: Ona, która ostatecznie zmiażdży głowę szatana i która zadeklarowała w Fatimie, że Jej Niepokalane Serce zatriumfuje na końcu. Broń to poświęcenie Jej Niepokalanemu Sercu, noszenie Jej Szkaplerza, odmawianie Różańca i pokuta”.
W Fatimie, w 1917 roku, Matka Boża powiedziała, że wiele dusz pójdzie do piekła, ponieważ nie było nikogo, kto by sprawował dla nich pokutę. Kiedy Pielgrzymi św. Michała idą od drzwi do drzwi podczas Krucjaty Różańcowej, odmawiają Różaniec i ofiarowują pokutę duszom czyśćcowym. Louis Even dodał:
„Pielgrzymi św. Michała są przekonani, że postępując zgodnie z programem Matki Bożej, każde podejmowane przez nich działanie i każda odmawiana Zdrowaś Mario skierowane są do Królowej Świata. Każda pokuta „ofiarowana” przyczynia się nie tylko do uświęcenia osoby, ale także do nadejścia lepszego porządku społecznego − bardziej ludzkiego i bardziej chrześcijańskiego, tak jak Kredyt Społeczny. Dzięki tej formule, otrzymanej od Matki Bożej, liczy się każdy wysiłek i nic nie jest stracone”.
Bitwa MICHAELA jest częścią walki o zbawienie dusz. To nadaje życiu cel. Jest to sprawa, za którą warto oddać życie. W tej bitwie o lepszy świat jest miejsce dla wszystkich. Z pewnością jest to jedna z głównych bitew toczonych w naszych czasach. Przemysłowiec, Henry Ford, powiedział kiedyś: „Młodzi, którzy rozwiążą kwestię pieniądza, zrobią więcej dla świata niż wszyscy zawodowi żołnierze w historii”. Zachęcam was do zaciągnięcia się do armii Świętego Michała, dołączając do Pielgrzymów Świętego Michała.
Alain Pilote
