Niektórzy pytają nas, dlaczego zawsze obarczamy winą system finansowy, dlaczego prawie wszystko zrzucamy na Wysoką Finansjerę, dlaczego nie atakujemy bardziej rządów, tak jak to robią partie polityczne i dlaczego krytykujemy bardziej system niż tych, którzy rządzą krajem.
Odpowiedź jest całkiem prosta. Jest ona zawarta w uwadze Clifforda Hugh Douglasa w ostatnim rozdziale jego książki „Monopol kredytowy":
„Przede wszystkim trzeba mieć jasność, że prawdziwy charakter tej ogromnej, nawet niemal wszechmocnej władzy, sprawowanej przez organizację finansową, która więc, z natury rzeczy musi ponosić odpowiedzialność za sytuację współczesnego świata, całkiem jeszcze do niedawna nie był rozpoznany".
„Z natury rzeczy". W istocie jasne jest, że silny może działać, a bezsilny nie może. Silny wydaje rozkazy, a słabi są zmuszeni do podporządkowania się. Słabi mogą sprzeciwiać się silnym, ale nie mogą dyktować im, co mają robić ani nie mogą być przez nich obsługiwani. Słabym i bezsilnym pozostaje tylko jedno rozwiązanie, gdy jest ono możliwe: uciekać, uchodzić spod prawodawstwa silnych.
Władza finansowa panuje nad samymi rządami. Większość ludzi, nawet członków parlamentu, wciąż ignoruje fakt, że pieniądze są tworzone przez banki komercyjne z niczego. Ignorują ten fakt po prostu dlatego, że był on przed nimi ukrywany, a do niedawna nie było o tym mowy w podręcznikach do nauki ekonomii (zob. artykuł na stronach 22-23). W Księdze Ozeasza (4, 6) możemy przeczytać: „Naród mój ginie z powodu braku nauki". Celem MICHAELA jest dostarczenie tej wiedzy ludziom, tak by mogli oni przynajmniej poznać prawdę o obecnym zadłużającym systemie pieniądza i dowiedzieć się, jak może zostać on naprawiony.
Refleksje te oczywiście nie usprawiedliwiają tych, którzy znajdują się u władzy w naszych rządach. Jeśli system finansowy jest silniejszy od rządów, ci, którzy sprawują władzę, mogą co najmniej unikać pełnienia roli obrońców, adwokatów i protektorów obecnego systemu finansowego. Ponadto mogą potępiać jego władzę i wyrażać swoje zdecydowanie, żeby ją usunąć poprzez całkowitą reorganizację systemu finansowego oraz uwolnić się od nadzoru i kontroli Międzynarodowej Finansjery.
Kiedy społeczeństwo i jego rząd zgodzą się uwolnić swoją gospodarkę od obecnego systemu finansowego i jego nakazów, jedynym krokiem, jaki trzeba następnie wykonać, jest ustanowienie powiązanego z realiami systemu finansowego w służbie zdolności produkcyjnej kraju dla jego mieszkańców, nie zważając na to, co mogą myśleć przywódcy obecnej oligarchii finansowej.
Kredytowcy Społeczni MICHAELA zabiegają o uzyskanie takiego porozumienia między społeczeństwem a jego wybranymi przedstawicielami, żeby przekonać obie strony o korzyściach i konieczności tego finansowego wyzwolenia. Kiedy Kredytowcy Społeczni potępiają ludzi sprawujących władzę, nie potępiają ich jako autorów obecnego ekonomicznego i społecznego bałaganu, ale jako wspólników zaniedbania, nieme psy, ponieważ ich pierwszym obowiązkiem powinno być szczekanie, a potem gryzienie.
To, co mówimy o ludziach sprawujących władzę, dotyczy także grupy lokajów i służących umieszczonych na różnych poziomach społeczeństwa, od wysokiej finansjery do zwykłych pracowników, których utrzymanie jest związane ze ślepym posłuszeństwem wobec ich panów. Ci mali brygadziści niewolników są stronnikami finansowej tyranii albo przez głupią pobłażliwość, dobrowolne zaniedbania, albo przez niewiedzę, co jest dzisiaj przeraźliwe, ponieważ jest niewybaczalne.
