Każdego 29 września Kredytowcy Społeczni przypominają śmierć wybitnego założyciela ich szkoły myślenia, inżyniera i ekonomisty, Clifforda H. Douglasa. Tego dnia w 1952 roku, w święto św. Michała Archanioła, Douglas w wieku 73 lat dokonał żywota w swoim domu w Fearnan, w Szkocji.
Clifford Hugh Douglas urodził się w Szkocji w 1879 r. Ukończył z wyróżnieniem matematykę na uniwersytecie Cambridge. Został zawodowym inżynierem.
Douglas był członkiem personelu Westinghouse Company1 w Stanach Zjednoczonych. Później został wysłany do Indii, wówczas brytyjskiej kolonii, jako główny inżynier angielskiego oddziału Westinghouse Company. Następnie pracował w Ameryce Południowej jako zastępca głównego inżyniera kolei Buenos Aires i Pacyfiku.
Po powrocie do Anglii został głównym inżynierem budowy podziemnej kolejki elektrycznej Urzędu Pocztowego w Londynie2. Podczas pierwszej wojny światowej był asystentem dyrektora Królewskiej Fabryki Lotniczej (Royal Aircraft Factory) w Farnborough w Anglii.
Po wojnie prowadził niewielką stocznię jachtową, w czym pomagała mu pani Douglas, która sama była inżynierem.
W czasie swojej kariery inżyniera Douglas musiał rozwiązywać problemy natury fizycznej i robił to. Ale stopniowo zauważał, że jeśli rozwiązanie problemów fizycznych zawsze było możliwe, to wiele przedsięwzięć zostało zatrzymanych z powodu problemów czysto finansowych. To doprowadziło go do zbadania kwestii finansowej przy pomocy myśli inżynierskiej.
W przemówieniu do członków Klubu Kanadyjskiego w Ottawie w 1923 r. Douglas wyjaśnił, w jaki sposób doszedł do zbadania, dlaczego i jak system finansowy może działać, tak jak bardzo chory pacjent lub doskonały przestępca.
Kiedy przebywał w Indiach, rząd poprosił go około roku 1908 o zbadanie potencjału hydroelektrycznego wielkiego terytorium. Douglas odkrył duży potencjał mocy wodnej. Przesłał sprawozdanie do Kalkuty i określił, co trzeba z tym zrobić. Dobrze, brzmiała odpowiedź. Ale niczego nie zrobiono. Nie było pieniędzy!
Douglas uznał tę decyzję za godną pożałowania. Był to czas, gdy producentom w Wielkiej Brytanii trudno było uzyskać zamówienia, a ceny maszyn były bardzo niskie. Indie bardzo potrzebowały energii elektrycznej, ale „nie miały pieniędzy". Douglas mógł to tylko zaakceptować, zapamiętując ten przypadek wspaniałych fizycznych możliwości, które zostały sparaliżowane niemożnością finansową.
W tym też czasie, jak mówił, często jadał obiady z J. C. E. Bransonem, prezesem Państwowej Izby Kontroli w Indiach. Ten Branson nudził go znacznie, omawiając coś, co nazywał „kredytem". Urzędnicy skarbowi w Indiach i Wielkiej Brytanii nalegali na przetapianie i przekuwanie rupii (monety Indii), uwzględniając, to co nazywali „ilościową teorią pieniędzy". Mimo to, obstawał Branson, srebro i złoto nie miało nic wspólnego z tą sytuacją; zależy ona prawie całkowicie od kredytu. Douglas później zauważył, że gdyby wygłosił krótki wykład na temat Mezopotamii, byłby on ówcześnie równie zrozumiały. Niemniej, powtarzane słowa Bransona zostały także zanotowane w jego pamięci.
Na krótko przed pierwszą wojną światową Douglas został zatrudniony przez brytyjski rząd do budowy kolei pocztowej z Paddington do White Chapel. Nie było żadnych fizycznych trudności z realizacją tego projektu. Wszystko szło dobrze, aż nagle dostał nakaz zawieszenia pracy, wypłaty zarobków robotnikom i ich zwolnienia. Zawsze z tego samego powodu: braku pieniędzy.
W czasie wojny został wysłany do Farnborough Royal Aircraft Works (Królewskiej Fabryki Lotniczej), aby uporządkować bałagan, w jakim znalazły się księgi rachunkowe tej instytucji. Niedługo zauważył, że każdego tygodnia ceny produkowanych towarów były wyższe niż dochód rozprowadzony w formie wynagrodzenia. Ceny nie były zgodne z siłą nabywczą. Jeśli tak było w przypadku wszystkich branż, jak wkrótce się o tym przekonał, to w jaki sposób suma wynagrodzeń mogła zapłacić za ceny produkcji?
Douglas zauważył również, że po ogłoszeniu wojny nie istniała już kwestia braku pieniędzy. Więc nie było niczego świętego w pieniądzach. Mogły się one pojawić nagle, a wszystko, co było możliwe fizycznie, mogło być zrealizowane w każdej chwili finansowo, tak jak to miało miejsce podczas działań wojennych.
Douglas napotkał również inne doświadczenia. Postanowił zidentyfikować i ujawnić wady systemu finansowego. Potem, jako inżynier, szukać, odkrywać i sformułować zasady dotyczące ustawienia finansów w każdej chwili w zgodzie z rzeczywistością. Odtąd jest to znane jako Kredyt Społeczny.
Nie jest tu moim celem wyjaśnianie systemu, jaki wymyślił Douglas. Przypominając jego pamięć, chciałbym pokazać, jak Opatrzność użyła go, aby dać światu skuteczną broń do walki z komunizmem I socjalizmem, w sferze doczesnej.
Komunizm jest najstraszliwszym rodzajem plagi, jakiej ludzkość kiedykolwiek doświadczyła. Nie wykazuje żadnego szacunku dla jakichkolwiek wartości. Dla niego Bóg nie istnieje. Dla niego dusza się nie liczy. Dla niego człowiek jest tylko narzędziem, które ma być eksploatowane i którego trzeba się pozbyć. Komunizm odrzuca prawo własności. Znosi wszelką wolność. Depcze prawo do życia, a także wszelkie prawa i wartości moralne, kiedy realizuje swoje cele.
W 1917 r. komunizm, w wyniku rewolucji, przejął władzę w Rosji. Nie, żeby ograniczać się do tamtego miejsca, ale z zamiarem przejęcia całego świata przy pomocy wszelkich środków, legalnych czy nie, obłudnych czy gwałtownych.
Przeciwko temu spiskowi, Bóg, w Swojej dobroci i pomimo grzechów dzisiejszego świata, zechciał dać nam od początku suwerenne środki zaradcze. W tym samym roku 1917, Matka Boża przekazała Swoje orędzie trojgu dzieciom z Fatimy, nakazując im przedstawić je światu: przestać obrażać Boga; wielokrotnie odmawiać Różaniec; czynić pokutę, przestrzegając obowiązków swojej pozycji w życiu; poświęcić siebie i świat Bolesnemu i Niepokalanemu Sercu Maryi; przyjmować Komunię świętą w pierwsze soboty miesiąca jako zadośćuczynienie. Jeśli będzie odpowiedź na Jej orędzie, Maryja obiecuje, że Rosja zostanie nawrócona. Jeśli nie, błędy, które opanowały Rosję rozprzestrzenią się na cały świat.
Jest to transcendentalne przesłanie, które, gdyby zostało wprowadzone w praktykę, uratowałoby świat od ogromnej ekspansji komunizmu w ubiegłym wieku, zwłaszcza od II wojny światowej.
Ale w sferze doczesnej Niebo zechciało także przekazać nam, przez Douglasa, nową wiedzę, która byłaby wykorzystywana do odpowiedzi na gospodarcze i społeczne argumenty komunistów, kiedy demaskują oni istniejące zło, żeby serwować nam swoją truciznę.
Właśnie w 1917 r. Douglas zakończył obserwacje i studia potrzebne mu do sfinalizowania systemu, który po raz pierwszy ogłosi w następnym roku.
Douglas nie wycelował wyraźnie swoich badań przeciwko komunizmowi. Starał się po prostu poprawić to, co było złe i bezwzględne w obecnym systemie finansowym. Ale wdrożenie Kredytu Społecznego w ekonomii i finansach zastąpiłoby błąd przez prawdę, a niewolnictwo przez wolność. I tak się dzieje, że prawda jest środkiem, za pomocą którego błąd zostaje zniszczony, a wolność jest sposobem uniknięcia tyranii. Ponieważ komunizm jest kłamstwem i tyranią, Kredyt Społeczny uderza w niego bezpośrednio.
Sama gwarancja dywidendy dla każdego, nie związanej z zatrudnieniem, ani żadnym innym warunkiem, uczyniłaby niemożliwym wymuszone przyjmowanie komunistycznej gospodarki.
Poza tym komunizm używa walki klasowej i potępienia kapitalizmu, żeby przeciągnąć na swoją stronę klasy pracujące. Natomiast Kredyt Społeczny uważa, że każdy jest kapitalistą: wszyscy ludzie są dożywotnio współwłaścicielami zasobów naturalnych − prawdziwego kapitału, bez którego ani dolary, ani siła robocza nie mogą niczego wyprodukować. Wszyscy jesteśmy współspadkobiercami odkryć, wynalazków i udoskonaleń technologicznych, które były rozwijane i przekazywane z pokolenia na pokolenie.
Prawdziwy kapitał, bez którego zarówno dolary kapitałowe jak i praca wyprodukowałyby niewiele w porównaniu z naszą ogromną współczesną produkcją. Dlatego wszyscy, jako kapitaliści, byliby uprawnieni do dywidendy, ponad to, co zarabialiby, biorąc udział w eksploatacji tego ogromnego wspólnego kapitału. Jaka wojna klasowa, jakiego rodzaju komunistyczna propaganda mogłaby przetrwać w społeczeństwie, gdzie każdy jest kapitalistą, gdzie wszyscy mogą mieć dostęp do swojego udziału − obfitego udziału w owocach produkcji?
Jeśli Kredyt Społeczny nie zapanował jeszcze w naszej gospodarce, to dlatego, że ci, którzy rządzą − dyktatorzy finansowi − nie chcą stracić swojej władzy. To dlatego, że cały szereg sługusów i lokai, polityków, ludzi poważanych, ludzi mających dobrą pracę, tytuły, wszelkiego rodzaju Mammonów3, trzyma się kurczowo tego, czego mają więcej niż inni, którzy są mniej zamożni. Płaszczą się, aby to utrzymać, zamiast wstać i zażądać korekty systemu, który jest zaledwie mniej odrażający niż komunizm.
Światło Kredytu Społecznego, mile widziane, czy nie, lśni bez ustanku. „Michael" kontynuuje formację patriotów, krzewicieli rozprzestrzeniających to światło. Są oni także świadomi możliwości pomniejszania jego wartości.
W żaden sposób nie przeszkadza to Kredytodawcom Społecznym „Michaela" stawiać na pierwszym miejscu orędzia Matki Bożej w Fatimie. Fatima i Kredyt Społeczny, choć różnej natury, dobrze się uzupełniają. Odpowiadają na potrzeby naszych czasów. W Fatimie Niebo mówi do nas bezpośrednio. Maryja mówi, czego chce od nas, mówi, co Sama osiągnie, jeśli będziemy wierni Jej żądaniom. Ale to nie zwalnia człowieka od obowiązku uciekania się do wiedzy i prawd, które są dostępne dla jego umysłu. Kredyt Społeczny jest jednym z tych wielkich płomieni, jedną z tych kluczowych idei, która, kiedy zostanie uznana i wprowadzona w życie, może znacznie przyczynić się do zdrowego postępu cywilizacji. Każdy, kto studiuje Kredyt Społeczny z otwartym umysłem, umysłem otwartym na prawdę, czuje się znacznie bardziej spokojnie, niż ze sprzecznościami, zniekształceniami i fałszami, żeby nie mówić więcej, nauczania, jakie obecnie dominuje na naszych uniwersytetach w zakresie finansów i dystrybucji dóbr odpowiadających potrzebom ludzkim.
1.) Westinghouse Electric Company (WEC) – amerykańskie przedsiębiorstwo specjalizujące się w produkcji urządzeń wykorzystujących energię nuklearną. Było ono jedną z głównych sił napędowych postępu w dziedzinie inżynierii elektrycznej w XIX i XX w. (przyp. tłum.)
2.) London Post Office Railway – bezzałogowa podziemna wąskotorowa kolejka elektryczna zbudowana przez Urząd Pocztowy w Londynie do przewożenia przesyłek pocztowych pomiędzy sortowniami. Długość linii 10,5 km, 8 stacji. Działała w latach 1927-2003 (przyp. tłum.)
3.) Mammon (aram. ma`mon – zysk, bogactwo) – w Biblii to aramejskie słowo oznaczało bożka pieniędzy.
