Przedstawiamy czwartą część streszczenia książki dra Olivera Heydorna „Ekonomia Kredytu Społecznego”, dokonanego przez prof. Ronniego Lessema. W MICHAELU drukowaliśmy artykuły Olivera Heydorna, jak również fragment jego książki „Ekonomia Kredytu Społecznego” („Social Credit Economics”) wydanej w 2014 r.
Natura i mechanizm korzyści finansowych (dokończenie)
Można sobie również przeanalizować, jakie zawody są wysoko cenione przez „wolny rynek” pod wpływem monopolu kredytowego, jeśli chodzi o płace, oraz te, które nie są cenione i przekonamy się, że ludzie są opłacani nie na podstawie rzeczywistego wkładu, który wnoszą w dobro społeczne, lecz na podstawie tego, jak użyteczna jest ich działalność z punktu widzenia monopolistów kredytowych. Wówczas to, zdaniem Douglasa, pieniądze i system pieniężny, jeśli spojrzeć na naszą współczesną cywilizację, zajmują miejsce religii.
Każdy człowiek czy grupa ludzi, są wówczas narażeni na brak lub potencjalny brak kredytu finansowego. Niektóre jednostki i grupy znajdą się w sytuacji większego niż potrzeba kredytu finansowego, aby zaspokoić swoje potrzeby, inni wystarczającego, natomiast większość populacji świata z niewystarczającą ilością. Mechanizm kulturowego uwarunkowania jest ponadto taki, że uprzywilejowani nieliczni na samej górze, mają być postrzegani jako uczestnicy rzucającej się w oczy konsumpcji „prestiżowych” wyścigówek, dóbr luksusowych i innych form marnotrawstwa. Ten ostentacyjny pokaz bogactwa zarówno tworzy jak i potwierdza ich „wysoki” status. Podczas gdy przeciętny człowiek może nigdy nie osiągnąć poziomu sukcesu „bogatych i sławnych”, zachęcany jest jednak, poprzez mass media, aby identyfikować się z elitą poprzez praktykę dorównującej konsumpcji. Jedyną alternatywą, jaka jest oferowana w stosunku do pozostania w kieracie i coraz szybszej konkurencji, jest słusznie czy nie słusznie, stan chronicznego niezadowolenia.
Mechanizm naliczania procentu składanego, ponadto, na pieniądze dłużne działa jak syfon który w sposób ciągły przekierowuje siłę nabywczą od 90% gospodarstw domowych najmniej zarabiających do 10% najbogatszych, zwiększając w ten sposób lukę pomiędzy bogatymi a biednymi i wzmacniając hierarchię bogactwa, władzy i przywilejów. O tyle, o ile zarówno kredyty producenckie jak i konsumenckie zwiększają się na bazie jakichś zabezpieczeń bankowych, obecny system pieniężny również zapewnia, że ogromne ilości rzeczywistej własności są w zasadzie zastawione do banków. Dodatkowo, za pomocą długu publicznego, tak samo możliwym jest, aby całe miasto, region lub kraj były zastawione przez władze finansowe.
Im większa jest organizacja produkcyjna, tym większa jest jej zdolność do wykorzystania ekonomii skali, aby zmniejszyć całkowite koszty w ujęciu finansowym, i, tym większa jest jej zdolność, jednoczesnego zdobywania rynków dla swoich produktów. W gospodarce, w której, z powodu sztucznego niedoboru dochodów konsumenckich, produkcja tanich, masowo wytwarzanych dóbr jest po dwakroć faworyzowana, takie organizacje są w dużo lepszej pozycji, aby realizować największe zyski. Ta tendencja w kierunku centralizacji oznaczała dla Douglasa :
…Kapitalizm umarł w zapomnieniu 75 lat temu (pisał to prawie 100 lat temu), a siłą napędową systemu, który, więcej niż cokolwiek innego, wyprodukował gąszcz nędzy i niepokoju, w których tarza się dzisiaj świat, jest Kredytyzm (Douglas C.H, 1922, The Control of Distribution of Production [Kontrola dystrybucji produkcji]. London, Cecil Palmer).
Ostateczną granicą dla gospodarczej centralizacji jest, oczywiście, globalizacja, albo centralizacja władzy nad światową gospodarką w coraz węższym gronie. Jednym z głównych mechanizmów, aby to osiągnąć jest „wolny handel”. Poprzez wyeliminowanie albo co najmniej ograniczenie barier handlu pomiędzy narodami, mniejsze i średnie firmy mające siedziby w określonych lokalizacjach tracą część swojej ochrony, która kompensuje przewagi finansowe narastające w wielkich korporacjach międzynarodowych w systemie Monopolu Kredytowego. W odróżnieniu od takich korporacji międzynarodowych, przedsiębiorstwa narodowe nie mogą rozgrywać krajów przeciwko sobie poprzez produkcję na najtańszych rynkach i sprzedaż na najdroższych. Rezultatem jest utrata miejsc pracy w narodach rozwiniętych, podczas gdy praca i środowisko są eksploatowane w trzecim świecie z korzyścią dla finansjery światowej i interesów korporacji międzynarodowych. (cdn)
Streszczenie “Ekonomii Kredytu Społecznego”
Olivera Heydorna dokonane przez Ronniego Lessema
