Gilbert Keith Chesterton (1874-1936) był najbardziej płodnym pisarzem angielskim swego czasu: poetą, eseistą, autorem powieści, krytykiem literackim i publicystą. Był wielkim przyjacielem Polski.
Zadebiutował tomem poezji The Wild Knight [1900]. Był mistrzem ballady. Wiersze jego rozbrzmiewają beztroskim humorem lub wyraźnie wskazują na zaangażowanie i dydaktyczne cele ich autora. Formą esejów posłużył się Chesterton do przedstawienia swych poglądów filozoficznych, religijnych i literackich. W 1901 r. wydał pierwszą z książek skierowanych przeciw wiktoriańskim pesymistom końca XIX w. (The Defendant), w których bronił konwencjonalności w sposób niekonwencjonalny i wkrótce zasłynął jako mistrz paradoksu. Do tego typu książek należą m. in. także Twelve types [1902] i Heretics [1905]. Bardzo wielu czytelników Chestertona ceniło jego powieści o tematyce fikcyjnej, jak np. Napoleon z Notting Hill [1904] (wojna między przedmieściami Londynu), Człowiek, który był czwartkiem [1908] oraz Kula i krzyż [1909]. W tej grupie powieści mieści się seria fikcji detektywistycznych obejmująca opowiadania o „Detektywie Dobrego Boga", księdzu Brownie (Niewinność ojca Browna, 1911, Mądrość…, 1914, Wątpliwości…, 1926, Tajemnica…, 1927, The Scandal of Father Brown, 1935).
Jako krytyk literacki Chesterton dał się poznać w świetnych studiach o Robercie Browningu [1903], Charlesie Dickensie [1906], Robercie L. Stevensonie [1927], Geoffreyu Chauserze [1932] i in. Publicystykę, głównie na tematy społeczne, Chesterton uprawiał w felietonach publikowanych w Illustrated London News, The Daily News oraz [od 1918 r.] we własnym G.K's Weekly (który nazwał „być może jedynym serdecznie polskim periodykiem w Anglii"). Ich zbiory pt. What's Wrong With the World [1910] oraz Zarys zdrowej myśli [1926] uczyniły zeń (obok Hillaire Belloca) głównego propagatora politycznej i ekonomicznej decentralizacji, z czasem nazwanej dystrybutywizmem.
Przełomem w życiu Chestertona było jego przejście na katolicyzm (1922). Odtąd cała jego twórczość służyła propagowaniu i obronie prawd religii katolickiej. Szczególnie monografie Święty Franciszek z Asyżu [1923] oraz Święty Tomasz z Akwinu [1933] zostały bardzo wysoko ocenione przez filozofów i teologów katolickich.
Duży talent literacki Chestertona, jego poczucie humoru, dowcipny styl, dar błyskotliwej konwersacji, legendarne roztargnienie stanowiące uciechę dla humorystów i poparte masywną posturą fizyczną pisarza (będącą wyzwaniem dla karykaturzystów) – zdobyły dlań serca tysięcy czytelników akceptujących jego sztukę, choć nie zawsze podzielających jego poglądy religijne.
Odbywał podróże z wykładami po Europie, Ameryce, Palestynie; odwiedził również Polskę [1927], witany i goszczony z wielką serdecznością. Z czasem głos Chestertona stał się znany nawet bardzo szerokiej publiczności dzięki jego audycjom radiowym.
Specjalnym przejawem odradzającego się zainteresowania Chestertonem w coraz to innych punktach globu jest – być może zaskakująca dla wielu – inicjatywa powstała w środowisku polityków i dyplomatów argentyńskich (znalazł się w nim także jeden arcybiskup) wszczęcia starań o otwarcie jego procesu beatyfikacji.
Tym razem nie był to tylko sam podziw dla artyzmu jego twórczości literackiej, ale przede wszystkim uznanie w niej walorów apostolskich i apologetycznych, niezwykle cennych dla przezwyciężenia kryzysu cywilizacyjnego współczesnego świata. Sam konwertyta, Chesterton trafiał i trafia skutecznie do wielu umysłów potrzebujących nawrócenia. Jest to sukces tym większy, że umysły te należały i należą do kategorii ludzi, którzy przed dwoma tysiącami lat, usłyszawszy od św. Pawła, przemawiającego na Areopagu ateńskim o zmartwychwstaniu, naśmiewali się z niego lub wołali: „Będziemy cię o tym słuchać innym razem" (Dz. Ap. 17, 32). Zdaniem postulatora diecezjalnego jak i kardynała Cartera z Toronto, podjęte starania mają szanse powodzenia.
