Jak ocalić ekonomię USA?

Upadająca giełda wydała swój wyrok. Finan­sowy plan ratunkowy ożywienia gospodarki pro­dukcyjnej wprowadzany obecnie przez minister­stwo finansów USA i System Rezerwy Federalnej nie powiedzie się, nawet przy dalszych cięciach stóp procentowych. Dlatego, że system bankowy jest w istocie mechanizmem aktywizacji ekonomii i bogacenia się jednostek, opartym na piramidzie bankowych pożyczek i długu. Wszystkie obecne plany proponowane przez ekonomistów i innych ludzi, aby ratować system finansowy różnego ro­dzaju poprawkami, są bezużyteczne. Podobnie bezużyteczne jest pompowanie kredytu lub środ­ków płynnych przez ministerstwo finansów czy Rezerwę Federalną, ponieważ nie jest to nic więcej jak nowy dług, przedłużający spłatę starego.

Przyczyną kryzysu finansowego jest to, że ekonomia produkcyjna i konsumpcyjna jest „zmak­symalizowana" i jest niezdolna do spłacania ist­niejących pożyczek, a w znacznie mniejszym stop­niu nowych. Jest tak, ponieważ siła nabywcza w USA załamała się.

Siła nabywcza załamała się nie tylko dlatego, że przenieśliśmy nasz przemysł za granicę i po­zwoliliśmy naszej infrastrukturze rozpaść się, ale także z powodu defektów strukturalnych określo­nych kilkadziesiąt lat temu przez Clifforda H. Douglasa i Johna Maynarda Keynesa. Defekty te pojawiły się z powodu potrzeby dochodów zatrzy­manych (tzn. oszczędności), by pokonać Prawo Zmniejszającego się Zysku. Prowadzi to do niewy­starczającego ogólnego popytu, tzn. luki między cenami i siłą nabywczą, która jest powszechna w gospodarce przemysłowej.

Problemem nie jest upadek giełdy, który od­zwierciedla po prostu deflację balonowej eko­nomii. Problemem jest nadchodząca rece­sja/depresja spowodowana brakiem lokomo­tywy ekonomicznej, wytwarzającej nową siłę produkcyjną.

Keynesowskie plany zarządzanego odgórnie tworzenia miejsc pracy finansowanych przez rzą­dowy deficyt finansowy nigdy się nie sprawdziły i kończyły się zawsze ze strony rządu rozdymaniem drogi wyjścia z długu. Wszystko, co proponują w swoich kampaniach Obama i McCain, oparte jest na nieudanych receptach Keynesa.

Luka (w sile nabywczej) została wypełniona, z wyjątkiem tego, że została wypełniona przez dług, przez pożyczki konsumentów i przez setki różnego rodzaju egzotycznych instrumentów dłużnych wy­myślanych przez firmy z Wall Street od czasów prezydentury Reagana w la­tach 1980-tych. Ta właśnie piramida długu roz­pada się dzisiaj.

Za całą tą egzotyką kryje się oparty na długu system monetarny zarządzany przez banki, które są właścicielami Rezerwy Federalnej, ponieważ to właśnie te banki dostarczyły dźwigni finansowej do tego, żeby wszystko to się wydarzyło… Pamię­tajmy przecież, że to wielkie banki stoją faktycznie za dofinansowaniami. To one dyktują warunki ad­ministracji Busha i przywódcom zarówno partii republikańskiej jak i demokratycznej.

Zatem, co jest faktycznym rozwiązaniem? Jest nim ekonomia oparta na dywidendzie, jak pisałem o tym wiele razy, i o czym ruch Kredytu Społecz­nego w Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Australii i No­wej Zelandii mówił przez dziesię­ciolecia… Wśród wielu innych korzyści, mieli­byśmy odrodzenie lo­kalnej i regionalnej go­spodarki, jak też rodzinnych gospodarstw rol­nych, które zostały zlikwidowane przez banki pod globalnymi monetarystycznymi rządami.

Richard C. Cook