Jak poznać praw­dziwy Ko­sciół Chry­stusa?

Siostra Łucja z Fatimy

W swojej książce "Wezwania z Orędzia Fatim­skiego" opubli­kowa­nej po angielsku w roku 2000 siostra Łu­cja od Jezusa i Nie­pokalanego Serca, jedna z trojga dzieci, którym obja­wiła się Naj­święt­sza Maria Panna w Fati­mie w 1917 r., a te­raz za­kon­nica ze zgroma­dzenia Kar­melitanek w Coim­bra, odpo­wiada na pytanie posta­wione w tytule. Książka ta oryginalnie została opubli­kowana w ję­zyku por­tugalskim w roku 1997 pod tytułem "Ape­los da Messa­gem da Fatima". Przedsta­wiamy frag­menty rozdziału 3. zatytułowanego "Wezwanie do wiary".

*     *     *

Słowo Boże w Piśmie Świętym jest objawie­niem, któremu nie mo­żemy za­przeczyć ponieważ – jak Je­zus Sam mówi nam w Ewangelii – "Słów tych, które wam mówię nie wypowiadam od sie­bie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam do­ko­nuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przy­najm­niej ze względu na same dzieła!" (J 14,10-11).

Widzimy, że Jezus Chrystus kie­ruje naszą uwagę na Swoje prace, ponieważ to, co osoba robi daje prawdziwe świa­dectwo tego, kim osoba jest i potwier­dza to, co osoba mówi. Stąd, kiedy św. Jan Chrzciciel wysłał swoich uczniów do Jezusa, żeby za­pytali Go, czy to On jest Mesjaszem, czy mają czekać na innego, "Jezus im odpowiedział: « Idź­cie i oznaj­mijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok od­zy­skują, chromi chodzą, trędowaci do­znają oczyszcze­nia, głusi słyszą, umarli zmar­twychwstają, ubo­gim głosi się Ewange­lię" (Mt 11,4-5).

Ponieważ nikt inny niż Bóg nie może czynić cudów, Jezus używa ich na potwier­dzenie Swoich słów i Swojej władzy nad ży­ciem: "Za­prawdę, za­prawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wie­rzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci prze­szedł do życia" (J 5,24).

Widzimy więc, że słowo Jezusa Chry­stusa jest słowem Boga, ponieważ Jezus Chrystus jest Bo­giem, równym Ojcu we wszystkim i zdol­nym po­wiedzieć: "Ja i Oj­ciec jesteśmy jedno" (J 10,30). Jezus Chrystus jest prawdziwie Synem Bożym, który stał się człowiekiem w łonie Maryi Dziewicy przez Ducha Świętego: "Duch Święty  zstąpi na Cie­bie i moc Najwyż­szego osłoni Cię. Dla­tego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Sy­nem Bo­żym" (Łk 1,35).

Musimy znać prawa Boże

Jezus Chrystus przyszedł na świat jako Na­uczyciel, żeby nauczać nas i kie­rować na­sze kroki po drodze prawdy, spra­wiedli­wości, miłości i życia. Każda droga inna, niż ta, którą wyznaczył On dla nas jest drogą pro­wadzącą do wiecznej śmierci.

Jego nauczanie jest precyzyjne i ści­słe. Lecz, żeby wypełniać słowa Jezusa Chry­stusa, musimy je znać i wierzyć w Niego. Jak możemy przestrze­gać praw, je­żeli ich nie znamy albo nie wierzymy w Tego, który je obwieścił? Stąd konieczne jest uznanie osoby Chrystusa.

Na świecie jest niestety wielu ludzi, któ­rzy wie­rzą w swoją mądrość, ale którzy nie wiedzą nic albo bardzo mało o pra­wach Bo­żych. Ponadto, lu­dzie bardzo często kwe­stionują te prawa nie dla­tego, że je dobrze znają, ale dlatego, że widzą w nich prze­szkodę dla swo­ich własnych rozpasa­nych namiętności, dla swo­jego braku sprawiedli­wości i miłości. I jeszcze, są to prawa Boże, które wszyscy powinniśmy najbar­dziej pra­gnąć poznać, ponieważ to dzięki nim bę­dziemy albo zbawieni, albo potę­pieni.

Są też inni, którzy faktycznie znają prawa Boże, ale interpretują ich znaczenie w sposób zu­pełnie przeciwny do tego, co mówił Chrystus, wie­rząc, że tą drogą uspra­wiedliwiają oni nieporządek swojego wła­snego rozpasanego prowadzenia się. Po­wodują oni w ten sposób wielkie szkody so­bie sa­mym i swoim bliź­nim, których oszu­kują swoim złym przykładem, swoimi poglą­dami na świat i swoimi zwodniczymi sło­wami. Są oni jak ci, o któ­rych Je­zus Chry­stus powiedział: "Zostawcie ich! To są ślepi prze­wodnicy ślepych. Lecz jeśli ślepy ślepego pro­wadzi, obaj w dół wpadną" (Mt 15,14).

Strzeżcie się ślepych przewodników

Stąd, kiedy chodzi o nich, musimy się mieć na baczności. Stosując zasady, które przekazał nam Jezus Chrystus, możemy poznać ich po ich owo­cach: "Nie jest dobrym drzewem to, które wy­daje zły owoc, ani złym drzewem to, które wy­daje dobry owoc. Po owocu bowiem poznaje się każde drzewo; nie zrywa się fig z ciernia ani z krzaka jeżyny nie zbiera się winogron. Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wy­do­bywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta" (Łk 6,43-45).

Oto zasada przewodnia, którą dał nam Jezus Chrystus: zbadać owoce tych, którzy przedstawiają się jako nasi przewodnicy po drogach życia i zo­rientować się, czy są oni, czy nie są w zgodzie z nauczaniem jednego, prawdziwego Kościoła Bo­żego założonego przez Jezusa Chrystusa, który po­siada dar nieomylności w rozpoznawaniu i gło­sze­niu prawdy Chrystusa z pomocą Ducha Świę­tego: "Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocie­szyciela da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponie­waż Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was bę­dzie" (Jn 14,16-17).

Ta obietnica uczyniona przez Jezusa Chry­stusa Swojemu Kościołowi daje nam absolutną pewność w zakresie wiary, którą musimy podążać i która była kierowana przez Ducha Świętego. To Duch Święty mówi do nas ustami Kościoła.

Czym jest prawdziwy Kościół Chry­stusa?

Wiele razy zadawano mi następujące pytanie: "W jaki sposób mamy poznać prawdziwy Kościół Chrystusa?"

Teologowie, którzy studiują te sprawy, odpo­wiedzieliby lepiej na to pytanie niż ja, słaba i bez wykształcenia. Nie próbowałabym nawet tego ro­bić, gdyby nie było tu świętego tekstu wyjaśniają­cego nam te kwestie.

Św. Mateusz opisuje jak Jezus Chrystus, przy­bywszy ze Swoimi Apostołami w rejon Cezarei Fili­powej – kiedy przepłynęli oni jezioro, żeby się tam dostać, Mistrz ostrzegł ich przed fałszywym na­uczaniem faryzeuszy, którzy nie wierzyli w Niego – zadał im następujące pytanie: "« A wy za kogo Mnie uważacie? » Odpowiedział Szymon Piotr: « Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego ». Na to Jezus mu rzekł: « Błogosławiony jesteś, Szy­monie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Ko­ściół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; co­kolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie roz­wią­zane w niebie »" (Mt 16,15-19).

Oto w jaki sposób Jezus Chrystus ustanowił św. Piotra głową i przywódcą Swojego Kościoła na ziemi, z całą władzą zarzą­dzania, kierowania i na­uczania pod przewodnictwem i ze stałą pomocą Du­cha Świętego. I to z tej przyczyny Boski Mistrz dał mu dar "nieomylności". Gdyby tak nie było, Je­zus Chrystus z pewno­ścią nie mógłby przyrzec, że cokolwiek Jego za­stępcy uczynią w Jego imię na ziemi, bę­dzie poparte w Niebie. Wszy­scy bardzo dobrze wiemy jak kobiety i mężczyźni, zwyczajne stworzenia, któ­rymi są, podle­gają wadom i są po­datni na czynienie błę­dów. Stąd pomoc Du­cha Świętego przy­rzeczona Jego Ko­ściołowi przez Je­zusa Chrystusa, która gwarantuje nam jego nie­omylność:

"A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie po­słał, Ojca. To wam powie­działem przeby­wając wśród was. A pocieszy­ciel, Duch Święty, którego Ojciec po­śle w moim imieniu, On was wszyst­kiego nauczy i przypo­mni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem" (Jn 14,24-26). I póź­niej, powracając do tej samej sprawy, Pan po­wiedział także: "Gdy jednak przyjdzie Po­cieszyciel, któ­rego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca po­chodzi, On będzie świadczył o Mnie. On (...) do­prowa­dzi was do całej prawdy" (Jn 15,26; 16,13).

Zatem nieomylność Kościoła jest nam zagwa­rantowana przez słowa Chrystusa, który jest Prawdą: "Ja je­stem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie" (Jn 14,6). Naszą drogą jest słowo Chrystusa, powie­rzone Jego Kościołowi z pomocą Du­cha Świętego.

Siostra Łucja z Fatimy