Chrystus przyszedł, by odkupić nas poprzez uwolnienie z okowów szatana, którymi jesteśmy związani. Powiedział nam, że szatan uzyskał kontrolę nad wszystkimi ludźmi, zajmującymi wysokie stanowiska w rządzie, religii, nauce i opiece społecznej. Jego narodziny w stajni dowodzą, że jeśli chcemy ustanowić Boży plan dla panowania Stworzenia na tej ziemi, musimy zacząć od dołu edukację większości ludzi. Chrystus aż nazbyt jasno uzmysłowił, że bezużyteczna i beznadziejna była nawet próba rozpoczynania od góry. Akceptacja tej lekcji stworzy duchową rewolucję!
Chrystus powiedział nam również, że istnieje tylko jeden sposób zakończenia lucyferiańskiej konspiracji i że jest nim nauczanie ludzi ze wszystkich narodów całej prawdy dotyczącej tej konspiracji. Zapewnił nas, że jeśli uczynimy prawdę powszechnie znaną i wyjaśnimy masom, że ideologia lucyferiańska wymaga absolutnego zniewolenia ich ciała, umysłu i duszy, reakcja byłaby taka, iż opinia publiczna stałaby się siłą większą niż oni mogą kontrolować. Weishaupt i Pike obaj uznają tę prawdę. Uważają, że każdy Iluminat na kierowniczym stanowisku za samo tylko podejrzenie wyparcia się sprawy musi zostać stracony jako zdrajca. Weishaupt i Pike obaj uznają tę prawdę. Domagają się tego, że uciekinier musi zostać stracony jako zdrajca. Weishaupt pisał, że jeśli jednemu człowiekowi pozwoli się wyjawić ich tajemnicę, ich plany mogłyby zostać cofnięte o trzy tysiące lat lub całkowicie zakończone. Jest to bardzo pocieszająca informacja. Wypełniamy to upoważnienie, które dał nam Chrystus, kiedy mówimy jak Weishaupt użył Tomasza Jeffersona do przeniesienia poprawionej wersji lucyferiańskiej konspiracji do Ameryki.
Jefferson znajdował się wśród finansistów, polityków, ekonomistów, naukowców, przemysłowców, profesjonalistów i przywódców religijnych, którzy akceptowali ideę, że Jeden Rząd Światowy, kierowany przez tęgie głowy (Iluminatów) jest jedynym sposobem na położenie kresu wojnom i rewolucjom. Jefferson był usytuowany tak wysoko w kierowniczych kręgach Iluminatów, że potajemnie posiadał on ich insygnia umieszczone na rewersie Wielkiej Pieczęci Ameryki w gotowości na dzień, w którym przejmą oni rząd. Informacja ta zaszokuje dużą liczbę Amerykanów, dlatego zacytujemy autentyczne dokumenty i wypadki historyczne, o których wiedza została starannie zatajona przed ogółem społeczeństwa w Kanadzie i USA. W 1789 r. John Robison, sam mason wysokiego stopnia, potwierdził, że Iluminaci przeniknęli do amerykańskich lóż masońskich.
19 lipca 1798 r. David A. Pappan, rektor uniwersytetu Harvarda, ostrzegł studentów roku dyplomowego o wpływie, jaki wywierał iluminizm na amerykańską politykę i religię. (Zastanawiamy się, co miałby on do powiedzenia na temat samego Harvardu, gdyby żył dzisiaj!)
Jedediak Morse wygłaszał kazanie skierowane przeciwko iluminizmowi w Święto Dziękczynienia 1789 r. Ostrzegał on swoje zgromadzenie i mieszkańców Stanów Zjednoczonych, że Iluminaci ukrywają swoje prawdziwe cele, przenikając do lóż masońskich i kryjąc swoje wywrotowe działania i intencje pod płaszczykiem filantropii.
John Cosens Ogden ujawnił w 1799 r. fakt, że Iluminaci w Nowej Anglii byli niestrudzenie zaangażowani w niszczenie religii i rządu w Ameryce pod udawanym pretekstem swojego bezpieczeństwa.
W 1800 r. John Quincy Adams został przeciwnikiem Jeffersona w wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych. Adams organizował masońskie loże Nowej Anglii. Napisał on trzy listy do pułkownika Williama L. Stone'a ujawniające wywrotowe działania Jeffersona. Informacjom zawartym w tych listach przypisuje się umożliwienie Adamsowi zwycięstwa w wyborach. Listy te są (lub były) umieszczone na wystawie w bibliotece Rittenhouse Square w Filadelfii.
W 1800 r. kapitan William Morgan wziął na siebie obowiązek poinformowania innych masonów, jak i dlaczego Iluminaci używali ich lóż w wywrotowych celach. Iluminaci wyznaczyli jednego ze swoich członków, Richarda Howarda, do zabicia Morgana jako zdrajcy. Morgan próbował uciec do Kanady. Nie zdążył.
Avery Allyn złożył pisemne oświadczenie pod przysięgą, że słyszał sprawozdanie Richarda Howarda na spotkaniu Rycerzy Templariuszy w sali św. Jana w Nowym Jorku, jak wykonał on z powodzeniem swoją misję „egzekucji" Morgana. Potem poczyniono kroki, by wysłać Howarda z powrotem do Liverpoolu w Anglii. Masońskie archiwa pokazują, że w wyniku tego incydentu tysiące masonów wystąpiło z Jurysdykcji Północnej.
W 1829 r. angielska Iluminatka „Fanni" Wright prowadziła wykłady dla starannie wybranej grupy Iluminatów w nowej świątyni masońskiej w Nowym Jorku. Wyjaśniała ona lucyferiańską ideologię dotyczącą „wolnej miłości" i „wolności seksualnej". Poinformowała także amerykańskich Iluminatów, że organizacja i finansowanie ateistycznego komunizmu były zamierzone w celu przypisania mu autorstwa ich własnych tajnych planów i ambicji. Wśród tych, którzy pomagali wprowadzić w życie tę fazę lucyferiańskiej konspiracji byli Clinton Rooselt (bezpośredni przodek Franklina Delano Roosevelta), Horace Greeley i Charles Dada.
W 1834 r. wyżej wymienieni zorganizowali dla ukrycia swoich faktycznych celów partię Loco-Foco1.
W 1835 r. zmienili oni nazwę na „Partię Wigów" i użyli jej do zbierania pieniędzy na finansowanie Mordechaja Marka Leviego (Karola Marksa), kiedy pisał on „Manifest komunistyczny" i „Kapitał" w londyńskim Soho. Obie te publikacje zostały napisane pod bezpośrednim nadzorem Iluminatów. Były one zaprojektowane, by umożliwić Iluminatom zorganizowanie ateistycznego komunizmu, jak wymagał tego plan Adama Weishaupta ukończony w 1776 r.
W 1834 r. Iluminaci mianowali Giuseppe Mazziniego swoim „Dyrektorem Akcji Politycznej". Tytuł ten był przykrywką dla biura „Dyrektora ds. Działalności Rewolucyjnej". Leon de Poncins potwierdza na stronie 65 to, co pisałem w tej sprawie w „Pionkach w grze"2 i „Czerwonej mgle nad Ameryką", tzn. że Mazzini był w bliskim kontakcie z przywódcami na całym świecie i kierował ich działaniami rewolucyjnymi. Mazzini spotkał generała Alberta Pike'a krótko po tym, jak prezydent Jefferson Davis rozpuścił swoje indiańskie oddziały pomocnicze z powodu potworności, jakie popełniały pod przykrywką wojny. Pike był nastawiony totalitarnie i chętnie zgodził się wstąpić do Iluminatów.
W 1850 r. w wieku 41 lat Albert Pike przeniknął do masonerii i został wtajemniczony w loży Gwiazdy Zachodu (Western Star Lodge) w Little Rock w stanie Arkansas. Popierany przez Iluminatów jego awans w masonerii był niezwykły.
2 stycznia 1859 r. Pike został wybrany Suwerennym Wielkim Komandorem Rady Najwyższej Południowej Jurysdykcji USA. Wszedł on w bliski kontakt z mistrzem wyznania lucyferiańskiego, Mosesem Holbrookiem, Suwerennym Komandorem Rady Najwyższej Charleston w Karolinie Południowej. Razem opracowali oni rytuał dla zmodernizowanej wersji lucyferiańskiej „czarnej mszy", która oparta jest na naukach kabalistycznych. Potem Holbrook zmarł, a Pike wprowadził „mszę adonaicjańską" dla tych, którzy zostali dopuszczeni do pełnej tajemnicy i do ostatniego stopnia Nowego Rytu Palladiańskiego.
Rytuał „mszy adonaicjańskiej" wymaga celebransa do wprowadzenia Kapłanki, która gra rolę Ewy, przeżywającej rozkosz zmysłową, jak tego uczył ją szatan. W ten sposób zwycięstwo szatana nad Ewą zostaje utrwalone, a osobom obecnym przypomina się, jak seks jest nadal używany, by doprowadzać do wyparcia się Boga tych, których chcą oni kontrolować.
Rytuał wymaga także złożenia ofiary – człowieka, zwierzęcia czy ptactwa. Ofiara ta jest składana Lucyferowi dla upamiętnienia zwycięstwa synagogi szatana nad Chrystusem. Krew ofiary jest podawana obiegiem i wypijana przez obecnych, potem zjadane są kawałki mięsa. Czyni się to, by wyśmiewać się z Chrystusa, mówiącego nam, że „kto je Ciało Moje i pije Krew Moją, będzie miał życie wieczne". Uwaga: Policja chicagowska wciąż prowadzi dochodzenie w sprawie trzech takich rytualnych morderstw.
Celebrans profanuje także i bezcześci Hostię konsekrowaną przez księdza Kościoła rzymsko-katolickiego. Dokonuje się tego aktu, by udowodnić obecnym, że Bóg (Adonai) nie jest najwyższy. Pokazuje to także determinację obecnych, by zniszczyć wszystkie inne religie. Uwaga: Ostatnio agentura Iluminatów ukradła tabernakulum z kościoła rzymsko-katolickiego w New Jersey, żeby zdobyć konsekrowane Hostie.
Wszystkie msze adonaicjańskie kończą się orgią jedzenia, picia i zaspokajania przyjemności seksualnych. Pike nakazywał, „że, aby adept wyższych stopni całkowicie kontrolował swoje uczucia, które prowadzą tak wiele serc do zguby, trzeba używać kobiet często i bez uczuć; w ten sposób staniemy się panami naszych pożądań i przykujemy uwagę kobiet". Pike pisał także: „Loże Braci, które nie przyłączyły loży Sióstr dla wspólnego wykorzystania są niekompletne". Zobacz stronę 578 książki Kobieta i dziecko w masonerii powszechnej (La Femme et L'enfant dans so Franc-Maconnerie Universelles) A. C. De La Rive'a, który zajmuje się szczególnie lożami adopcyjnymi, używanymi do wprowadzania kobiet do rytów palladiańskich. Uwaga: Wilma Montesi zmarła po tym, jak została wykorzystana jako kapłanka w mszy adonaicjańskiej. Zmarła z przedawkowania leków, zastosowanych do pobudzenia żądzy seksualnej i z wyczerpania fizycznego. Jej ciało znaleziono na plaży w pobliżu Neapolu. W skandal zamieszani byli wysocy urzędnicy państwowi i kościelni we Włoszech.
Z powodu swojej gorliwości w sprawie lucyferiańskiej Pike został wybrany Suwerennym Papieżem Masonerii Powszechnej. Wspomagało go dziesięciu Starców z Najwyższej Loży Wielkiego Wschodu w Charleston w Karolinie Południowej. Pracując w rezydencji, którą wybudował w Little Rock w stanie Arkansas w 1840 r., sporządził plany ostatnich etapów lucyferiańskiej konspiracji. Jak wykażemy to później, ostateczny kataklizm społeczny nastąpi pomiędzy masami kontrolowanymi przez ateistycznych komunistów i masami, które pozostaną wierne religii chrześcijańskiej. Jest to diaboliczny plan, który uzasadnia definicję słowa „goim", co oznacza „ludzkie bydło przygotowane na ubój".
Pike zorganizował Nowy Ryt Palladiański, żeby wprowadzić w życie ten diaboliczny spisek. Zalecił Mazziniemu ustanowienie najwyższych rad w Rzymie i w Berlinie, które miały współpracować z siedzibą główną, jaką założył w Charleston w Karolinie Południowej. Najwyższa Rada w Rzymie miała kierować „akcją polityczną", a ta w Berlinie miała być zarządem dogmatycznym. Trzy najwyższe rady miały kierować działaniami wywrotowymi 23 innych rad, które Pike zorganizował w strategicznych miejscach w Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, Europie, Azji, Afryce i Oceanii. Uwaga: Członkowie kierownictwa tych rad przybyli do stanu Georgia w USA, żeby wziąć udział w tajnym spotkaniu, jakie odbyło się w hotelu King&Prince na wyspie św. Szymona (St. Simon's Island) 14-17 lutego 1957 r., co zostało odnotowane w majowym wydaniu N.B.N.
By udowodnić, że „pełen sekret" jest znany tylko tym, którzy kwalifikują się do inicjacji na ostatni stopień rytu palladiańskiego, co czyni ich członkami „Wielkiej Białej Loży" i Wysokimi Kapłanami wyznania lucyferiańskiego, zacytujemy list napisany przez Mazziniego do doktora Breidenstine'a, zanim został on adeptem końcowego rytu. Mazzini pisał: „Tworzymy stowarzyszenie braci we wszystkich miejscach globu. Chcemy zrzucić wszystkie jarzma. Jedno jest mimo to niewidzialne, trudno je poczuć, a jednak ciąży na nas. Skąd pochodzi? Gdzie jest? Nikt nie wie, czy przynajmniej nikt nie mówi. To stowarzyszenie jest tajne nawet dla nas, weteranów tajnych stowarzyszeń".
Pike, żeby mógł sprowokować ostateczny kataklizm społeczny między komunistami a chrześcijanami, musiał wprowadzić Iluminatów pod kontrolę watykańskich zasad politycznych. Żeby umożliwić Iluminatom przeniknięcie do Watykanu, Pike nakazał Mazziniemu stworzenie antywatykańskiej atmosfery w Europie dopóki, jak wiemy, życie wszystkich wewnątrz Watykanu nie było zagrożone. Wtedy Karl Rothschild, syn Mayera Anselma Rothschilda (który finansował organizację Iluminatów Weishaupta), interweniował w imieniu Watykanu, ponieważ chciał uniknąć niepotrzebnego rozlewu krwi. W ten sposób jeden z najwyższych członków Iluminatów zdobył wdzięczność i uznanie Papieża i watykańskich dostojników. Umieścił on potem agenturę Iluminatów wewnątrz Watykanu, jako ekspertów i doradców do spraw politycznych i finansowych. Tak oto wprowadzili oni przechwałkę Weishaupta w życie, kiedy pisał on: „Przenikniemy w to miejsce (Watykan) i kiedy będziemy w środku, nigdy stamtąd nie wyjdziemy. Będziemy drążyć wewnątrz, dopóki nie pozostanie tylko pusta skorupa".
Odkąd Iluminaci przeniknęli do Watykanu, ci, którzy kierują lucyferiańską konspiracją, wywołali dwie wojny światowe, które podzieliły chrześcijaństwo na przeciwne armie. Chrześcijanie różnych wyznań ścierali się nawzajem z powierzchni ziemi milionami ofiar. Wynik jest taki, że masy kontrolowane przez ateistyczny komunizm mają teraz siłę równą temu, co pozostało z chrześcijaństwa. To, co się wydarzyło dotąd, jest dokładnie zgodne z rewizją lucyferiańskiej konspiracji dokonaną przez Weishaupta. Sposób, w jaki to się wydarzyło, jest ściśle związany z projektem działań nakreślonym przez Alberta Pike'a w latach 1850-1886 w jego rezydencji w Little Rock w stanie Arkansas. Tajne archiwa Watykanu są bardziej kompletne, niż jakiekolwiek inne na świecie. Jakże różniłyby się karty historii, gdyby Iluminaci nie posiadali władzy narzucenia konspiracji milczenia wszystkim rządom, politycznym i religijnym.
William Guy Carr
(ciąg dalszy w następnym numerze)
1.) Partia Locofoco była radykalnym skrzydłem Partii Demokratycznej, założonym w 1834 r. w Nowym Jorku. Jej nazwa pochodziła od rodzaju zapałek locofoco, których nazwa składała się z dwóch części: locomotive (ruchomy) i włoskiego fuoco, foco – ogień. Powstała ona, kiedy nowojorscy zwolennicy Jacksona użyli tych zapałek, by zapalić świece i kontynuować zebranie polityczne przerwane przez regularnych demokratów, którzy zgasili lampy gazowe w sali zebrań. (przyp. tłum.)
2.) Zob. William Guy Carr, Pionki w grze, część I, MICHAEL nr 22, maj-lipiec 2003 r.
