Kredyt Społeczny nie oznacza zastąpienia monopolu bankowego przez monopol finansowy państwa. To nie rząd ma emitować pieniądze zgodnie ze swoimi zachciankami i celami.
Żeby zastosować zasady Kredytu Społecznego, rząd będzie powoływał członków Narodowego Biura Kredytowego (które, służąc potrzebom Kanady, mogłoby być równie dobrze Bankiem Kanady). Tym powołanym członkom powierzonoby zapewnienie zgodności systemu monetarnego z celami wyznaczonymi Biuru Kredytowemu przez prawo gwarantujące odzwierciedlanie poprzez pieniądze w każdym okresie czasu faktów produkcji i konsumpcji. Oznacza to siłę nabywczą zagwarantowaną każdej osobie poprzez okresową dywidendę (dochód) oraz rabat zastosowany do wszystkich cen detalicznych (żeby dostosować je do obecnej całkowitej siły nabywczej konsumentów). Ten rabat jest określany matematycznie od jednego okresu do następnego zgodnie ze stosunkiem całkowitej konsumpcji do produkcji.
Kiedy rabat zostaje określony, Narodowe Biuro Kredytowe będzie postępować dalej bez żadnego wpływu ze strony rządu, posługując się tylko statystyką (faktami) produkcji i konsumpcji. Biuro nie nakazuje ani nie kontroluje faktów (nie mówi producentom czy konsumentom, co mają robić) – ono tylko obserwuje i rejestruje. Fakty powstają z powodu wkładu nabywczego wolnych producentów i konsumentów. Będą one zastosowane do wszystkich cen. Ponadto ceny nie będą ustalane przez Narodowe Biuro Kredytowe; będą nadal określane przez samych producentów, zgodnie z kosztami produkcji.
Tak jak sprawiedliwość jest wymierzana publicznie, tak Narodowe Biuro Kredytowe będzie publikować okresowe komunikaty dotyczące krajowych finansów, na których oparta będzie wielkość dywidendy i rabatu.
Rząd będzie dalej otrzymywał pozwolenie od wybranych przedstawicieli społeczeństwa na wydawanie pieniędzy na prace i usługi publiczne. Zamiast brać pod uwagę możliwość opodatkowania dochodu obywateli, rządy i parlamenty będą uwzględniały zdolność produkcyjną kraju, jego fizyczne możliwości, które odpowiadają na potrzeby publiczne, a także na potrzeby prywatne. Innymi słowy, rządy i parlamenty będą opierały swoje decyzje na rzeczywistości. Narodowe Biuro Kredytowe ustanowi obieg kredytu w harmonii z tymi decyzjami zarówno dla prywatnej jak i publicznej produkcji i konsumpcji.
Znalezienie najmniejszej możliwości zastosowania tego mechanizmu dla korzyści dyktatury jest niemożliwe. Na tym polega różnica między Kredytem Społecznym a socjalizmem. Socjalizm tworzy plany, z którymi obywatele muszą się zgadzać i jest to system przymusu. Kredyt Społeczny uważa obywateli za udziałowców w produkcji kraju i w żaden sposób niczego nie nakazuje. Przedstawia tylko obywatelom okresowy komunikat na temat krajowych finansów i rozprowadza dla nich dywidendę.
Niebezpieczeństwo papierowych pieniędzy jest dokładnie tym, czym jest niebezpieczeństwo złota – nie jest dobrze, jeśli będziecie ich mieli za dużo. Istnieje tylko jedna zasada dotycząca pieniędzy i jest nią: mieć ich wystarczającą ilość do prowadzenia całej uzasadnionej wymiany towarowej i usługowej czekającej na realizację. Za dużo i za mało – oba rozwiązania są złe. Właściwą proporcją jest wystarczająca ilość pieniędzy do prowadzenia tej wymiany i wystarczająca ilość do zapobiegania stagnacji z jednej strony oraz niewystarczająca ilość, by zezwolić na spekulację z drugiej strony.
Jeżeli rząd Stanów Zjednoczonych przyjmie politykę wzrostu swego narodowego bogactwa bez wspierania poborców odsetek – ponieważ cały dług narodowy składa się z naliczanych odsetek –wtedy zobaczycie erę postępu i dobrobytu w tym kraju, jaka inaczej nigdy nie mogłaby nadejść.
Tomasz Edison
Thomas Alva Edison (1847 –1931) – wynalazca, przedsiębiorca. Założyciel prestiżowego czasopisma naukowego Science (1880).
