Do religii bez wiary w Boga zaliczyć musimy także religię masonerii, a przynajmniej wielu jej członków. Wprawdzie w statucie lóż francuskich z 1854 r. powiedziano : „Podstawą związku jest wiara w istnienie Boga, nieśmiertelność duszy i miłości ludzkości” ; czytamy też na czele odezw tej sekty napis : „W imię albo na chwałę »Wielkiego Budownika Świata« ”. Tym Budownikiem jednak, według przekonań wielu masonów w Europie i Ameryce, nie jest osobowy Bóg chrześcijan, ale siła twórcza przyrody. Lożom francuskim sprzykrzyła się wreszcie obłuda, tak że ich Grand Orient wykreślił w 1877 r. ze statutu wiarę w istnienie Boga i w nieśmiertelność duszy ; a za nim poszły niektóre inne Wielkie Wschody, przyznając się jawnie do ateizmu ; podczas gdy loże angielskie, niemieckie, północnoamerykańskie i włoskie zatrzymały dawne formuły.
Wszędzie masoneria dąży do tego, by stać się kościołem całego świata i religię chrześcijańską zastąpić religią naturalizmu i humanitaryzmu, której bogiem jest ludzkość. Słusznie też powiedziano, że masoneria jest niejako małpą naśladującą Kościół katolicki, bo ma nie tylko odrębną organizację, ale także swoją liturgię, swój katechizm, swe obrzędy, a jest zaciekłą nieprzyjaciółką religii katolickiej.
Upadek religijności nie tylko we Francji przybrał większe rozmiary, ale także w innych krajach Europy i Ameryki, za czym poszło rozluźnienie obyczajów i życia rodzinnego, spotęgowanie się idei radykalnych, socjalistycznych i anarchistycznych, cofanie się całej cywilizacji chrześcijańskiej. Za grzechy ludzkości spadła na nią ciężka kara w niszczącej wojnie z lat 1914-1918, ale czy to powstrzyma rozprzestrzenianie się bezbożności i zepsucia ? A jakież są rozsiewniki niedowiarstwa ?
Przede wszystkim stowarzyszenia tajne, między którymi prym dzierży wolnomularstwo. Jak się ta sekta zapatruje na religię, powiedzieliśmy wyżej ; tu dość nadmienić, że ona w wielu krajach, zwłaszcza katolickich, zniszczenie religii katolickiej wzięła za jedno z głównych swoich zadań. W 1876 r. kongres masoński w Paryżu powziął taką uchwałę : „Celem naszym jest wszelkimi sposobami odchrześcijanić społeczeństwo, a przede wszystkim zgnieść katolicyzm. Brać się jednak do tego trzeba powoli, kując coraz to nowe prawa przeciwko duchowieństwu, a kiedy zaprowadzimy wszędzie wychowanie świeckie, to w krótkim czasie będziemy mieć całkiem inne pokolenie, z którym zrobimy, co zechcemy”.
Nienawiść masonerii do religii katolickiej jest nieubłagana i prawdziwie demoniczna, bo wszakże ona to ustami Voltaire’a wzywa : Écraser l’Infâme (zgniećcie bezecną), a przez Lamessana ogłasza, że bezecnym jest sam Bóg. Ona urządza w Paryżu obiady mięsne i bale w Wielki Piątek, zakłada przez Ligue d’Enseignement szkoły bezreligijne, daje hasła do rewolucji, podżega rządy i parlament do prześladowania Kościoła, wpuszcza wszelkimi środkami jad niedowiarstwa i zepsucia w serce społeczeństwa, a szczególnie w organizm narodów katolickich. Słusznie zatem Papieże – od Klemensa XII począwszy, a kończąc na Leonie XIII – rzucili na nią duchowne gromy.
Do środków, jakimi masoneria posługuje się w zwalczaniu religii katolickiej, należy także propaganda kremacji, czyli palenia ciał ludzi zmarłych. Mówiono o tym na antysoborze, czyli zebraniu 750 reprezentantów lóż, który miał miejsce w 1869 r. w Neapolu, by zaprotestować przeciw soborowi watykańskiemu ; a już w 1876 r. powstał w Mediolanie pierwszy związek „krematystów”, za którym mocno agitował mason Gaetano Pini. W 1887 r. utworzyła się internacjonalna liga takich związków, także i w innych miastach utworzonych. Stolica św., za pośrednictwem św. Inkwizycji z 19 maja 1886 r., oświadczyła, że katolikom nie wolno należeć do takich związków, a dekretem z 15 grudnia 1886 r. kazała odmawiać pogrzebu chrześcijańskiego tym, którzy dobrowolnie zgodziliby się na kremację.
Od protestantów przechodzi dżuma niedowiarstwa do katolików i obiera sobie główną siedzibę we Francji, gdzie rozpasanie obyczajów za rejencji księcia orleańskiego Filipa i rządów Ludwika XV, w spółce z herezją jansenistów i pogańskim wychowaniem, osłabiło w klasach wyższych ducha religijnego. Przejęty błędami deistów angielskich i cynizmu Fryderyka II Voltaire (właściwie Franciszek Maria Arouet, ur. 1694 r., zm. 1778 r.) wydaje religii katolickiej walkę na zabój, rzucając hasło : Écrasez l’Infâme (zgniećcie bezecną) i używając jako broni kłamstwa, potwarzy i szyderstwa. Zarazem powstaje tam związek wolnomudców (ésprits fort), pełnych talentu, odwagi i przewrotności, by według słów Voltaire’a : „zburzyć to, co dwunastu łajdaków i błaznów zbudowało” (list Voltaire’a do d’Alemberta z 24 czerwca 1760 r.). Diderot i d’Alembert wydają w tym celu Encyklopedię wiedzy ludzkiej ; Maillet, d’Holbach, Lamarck, Helvetius, La Mettrie, Lagrange, i autor dzieła Système de la nature, odnawiają stare błędy Epikura i każą człowiekowi żyć po zwierzęcemu. Jan Jakub Rousseau propaguje z kolei deizm, zachwala stan natury i wzywa do rewolucji.
Jednym słowem, nie było pierw przykładu, aby na łonie chrześcijańskiego narodu tylu pisarzy głosiło publicznie, że nie ma Boga, że Opatrzność jest czczym wyrazem, życie przyszłe urojeniem, człowiek jestestwem bez silnej woli, występek i cnota ludzkim wymysłem, chrystianizm zbiorem zabobonów. Podczas gdy pseudoreformatorzy XVI w. wołali : „precz z katolicyzmem”, a deiści XVII w. : „precz z chrystianizmem”, hasłem encyklopedystów było : „precz z religią”. Ich zabiegami tworzy się w całej Europie potężny obóz wrogów religii, pod ukrytym, lecz tym niebezpieczniejszym dowództwem tajemnych sekt, zwłaszcza masonów i pokrewnych im iluminatów1, do których w XVIII w. należeli nie tylko filozofowie i literaci, jak np. Voltaire, Rousseau, Diderot, d’Alembert, d’Holbach, Helvetius, La Mettrie, Lessing, Herder, Gœthe, Kant, Fichte ; nie tylko twórcy późniejszej rewolucji [francuskiej], jak np. Mirabeau, Lafayette, Sieyès, Brissot, Condorcet, Bailly, Lally Tolendal, Babeuf, Danton, Robespierre, Marat, Saint-Juste, Lameth, Filip Egalité i Barnave, nie tylko ministrowie i mężowie stanu, jak np. d”Aranda, książę Alba, Necker, Franklin, Washington, książę Kaunitz, Van Swieten, Fox, Cobentzel, Potemkin, Brűhl, ale nawet królowie i książęta, jak Franciszek I (cesarz niemiecki), Fryderyk II, Fryderyk Wilhelm III (królowie pruscy), Stanisław August Poniatowski, Gustaw III szwedzki, Krystian VII duński, książę Walii, książę brunszwicki Ferdynad. Co gorsza, nawet i biskupi, jak np. Talleyrand, Podoski, Adalberg, Schaafgotsche, Velbruck, Brigido ; o arystokracji zaś nie mówimy, bo ta była wszędzie zgangrenowana rozpustą i niedowiarstwem. Niebawem zawrzała zawzięta walka przeciw Kościołowi, której pierwszym aktem było rozpędzenie jezuitów, dokonane z bezprzykładnym cynizmem, drugim ohydne poniżenie Stolicy św. za pontyfikatów papieży : Klemensa XIII, Klemensa XIV i Piusa VI, trzecim wreszcie rewolucja francuska.
W ostatnich czasach siła i zuchwałość masonerii się wzmogła, zwłaszcza gdy przy pomocy radykałów, wolnomyślicieli, socjalistów i żydów przeprowadziła we Francji rozdział Kościoła od państwa (1906 r.), i obaliła monarchię w Portugalii (1910 r.). To samo ma nastąpić w Hiszpanii, we Włoszech i w innych miejscach na świecie.
Według oficjalnego sprawozdania, jakie międzynarodowe biuro wolnomularskie w Neuchkel ogłosiło w 1910 r., było na początku tegoż roku w całym świecie 26 855 lóż i 1 744 778 „braci”. Z tych na Niemcy przypadało 4890 lóż i 54 200 braci, na Francję 543 loże i 36 000 braci, na Włochy 327 lóż i 16 000 braci, na Hiszpanię 79 lóż i 3169 braci, na Portugalię 148 lóż i 2887 braci, na Węgry 71 lóż i 5182 braci. W Anglii 2800 lóż i 152 000 członków. W całej Europie 10265 lóż i 3 722 526 członków. W Ameryce Północnej 14459 lóż i 1 265 930 członków. Ilu masonów jest w Austrii, biuro nie podaje, bo masoneria w Austrii, tak jak również w Rosji, nie posiada prawnego uznania. W Austrii zastępowały ją „związki humanitarne”.
Z wolnomularstwa wyszły lub przynajmniej podobne miały, czy mają jeszcze dążenia, inne związki antyreligijne, jak np. iluminaci, karbonariusze, Welfowie, Giovine Italia, Odd-fellows, Know-nothings, Libre-penseurs, Libre viveus, Solidaires, Discipoli del satana oraz antideici, czyli nieprzyjaciele nawet imienia „Bóg”, stowarzyszenia „wolnej szkoły”, związki „kulturalno-etyczne” i inne.
Towarzystwo Libre-penseurs (wolnomyślnych), istniejące w Belgii od 1862 r., a dziś i w innych miejscach (także w Warszawie i we Lwowie), wydaje „zabobonom wszelkiego rodzaju”, tj. religii, walkę na zabój i stara się odepchnąć kapłanów nie tylko od łoża umierającego, ale także od ogniska rodzinnego. Członkowie Solidaires zobowiązują się, że przy śmierci nie dopuszczą do siebie kapłana, a z pogrzebu wykluczą wszelki obrzęd religijny. Związki te popierają także kremację, czyli palenie ciał, czego zabroniła św. Kongregacja Inkwizycji 16 maja 1886 r. Zasady masonów i wolnomyślnych szerzą na ziemiach polskich związki „Myśli Niepodległej” (Andrzeja Niemojewskiego), „Towarzystwo etyczne” i stowarzyszenia „wolnej szkoły”. W Wiedniu towarzystwo der freien Schule żąda wyrugowania religii ze szkół. W Czechach związek „Volna Myślenka” propaguje rozdział Kościoła od państwa i nawołuje do czci Husa i utworzenia narodowego Kościoła, co niestety popiera także pewna część duchowieństwa czeskiego. Rzec można, że dziś istnieje w całym prawie świecie konspiracja przeciw religii katolickiej.
Na modłę masońską założono w 1831 r. w Nowym Jorku towarzystwo pod nazwą Independent Order of Good Templary (Niezależny Zakon Dobrych Templariuszy) w celach krzewienia bezwzględnej abstynencji od alkoholu we wszelakiej postaci. Eleuteria, zaprowadzona w Krakowie i w innych miejscach, wypiera się pokrewieństwa z masonerią.
Św. Bp Józef Sebastian Pelczar
1.) Związek Iluminatów (Orden der Illuminaten) utworzył 1 maja 1776 r. Adam Weishaupt, profesor prawa kanonicznego w Ingolstadzie, przy pomocy barona Knigge. Symbolem związku była gwiazda z literą G (gratia).
