We wrześniu 1999 r. ukazał się pierwszy numer polskiego wydania czasopisma VERS DEMAIN (w dosłownym tłumaczeniu: W kierunku jutra), francuskiego periodyku wydawanego od września 1939 r. w kanadyjskiej prowincji Quebec. W międzyczasie w 1953 r. powstało angielskie wydanie czasopisma pt. MICHAEL Journal. Polska edycja przyjęła angielski tytuł. Cztery lata później, w 2003 r., zaczęło się ukazywać hiszpańskie wydanie pt. SAN MIGUEL. Każde z wydań jest redagowane niezależnie.
Nazwa pisma MICHAEL pochodzi od imienia św. Michała Archanioła, przywódcy aniołów, którzy pokonali zbuntowaną część aniołów pod wodzą szatana. Święty Michał jest Archaniołem sprawiedliwości społecznej, reprezentującym zwycięstwo dobra nad złem.
Ten katolicki periodyk wydawany jest obecnie przez Instytut Louisa Evena dla Sprawiedliwości Społecznej, którego siedziba mieści się w Rougemont pod Montrealem.
Obecny dwumiesięcznik VERS DEMAIN został założony 80 lat temu przez francuskiego zakonnika ze zgromadzenia Braci Chrześcijańskiego Kształcenia, Louisa Evena (1885-1974), który przybył do Kanady w 1903 r. W wieku 35 lat został on zwolniony z ślubów zakonnych, ponieważ stracił słuch i nie mógł dłużej wykonywać swoich zadań nauczyciela. Jednak plany Boże w stosunku do niego doprowadziły do założenia świeckiego zgromadzenia Pielgrzymów św. Michała, którego unikalne w skali światowej Dzieło poświęcone jest rozpowszechnianiu doktryny Kredytu Społecznego.
Jak opisał to w trzeciej osobie, w autobiograficznym artykule (zob. str. 6 w niniejszym numerze), Louis Even w 1934 r. odkrył wspaniałe światło Kredytu Społecznego, pracując jako drukarz w zakładach graficznych J. J. Harpella w Saint-Anne-de-Bellevue pod Montrealem. Wtedy przeczytał książkę J. Crate Larkina „Od długu do dobrobytu” opisującą zasady i propozycje finansowe szkockiego inżyniera Clifforda Hugh Douglasa przedstawione po raz pierwszy w 1918 r.
Even powiedział wtedy: „Kredyt Społeczny był światłem na mojej drodze. Muszę sprawić, aby wszyscy się o tym dowiedzieli”. Wraz z Gilberte Côté-Mercier (1910-2002) doprowadził do powstania periodyku poświęconego w dużej mierze Kredytowi Społecnemu, a potem ośrodka, drukarni i domów zgromadzenia w Rougemont. Jeden z najwybitniejszych Pielgrzymów św. Michała, przedwcześnie zmarły Pierre Marchildon (1948-2007), doprowadził do powstania polskiego wydania MICHAELA. Resztę prac prowadzili przedstawiciele Polonii kanadyjskiej przez 20 lat, w Kanadzie i w Polsce.
Douglas przedstawił całościowe rozwiązanie dotyczące zmiany wadliwego systemu ekonomicznego, który opanował świat. Systemu, który w wielkiej mierze utrudnia, a w wielu miejscach na świecie uniemożliwia (tam, gdzie ludzie umierają z głodu), nie tylko życie materialne ludzi na godnym poziomie, ale i w ogromnym stopniu stanowi przeszkodę w realizacji celu naszego życia na Ziemi, jakim jest zbawienie naszych dusz.
Przedstawione przez Douglasa zasady zostały nazwane przez niego systemem Kredytu Społecznego. Ich radykalizm doprowadziłby do likwidacji ubóstwa w świecie nadobfitości produktów i towarów, w jakim teraz żyjemy. Wprowadziłby sprawiedliwą dystrybucję bogactw stworzonych przez Boga dla wszystkich. Wprowadziłby absolutne bezpieczeństwo ekonomiczne dla każdego bez wyjątku, od urodzenia do śmierci. W chwili powstania zasad Douglasa, a więc już ponad 100 lat temu, przynosiły one rozwiązanie wielu problemów, które zaczęły narastać w ciągu XX wieku. Były i są odpowiedzią na problem bezrobocia, który nawet jeśli chwilowo zostaje zażegnany, to jednak będzie nieunikniony w ciągu trwającej już czwartej rewolucji przemysłowej. Robotyzacja, automatyzacja i sztuczna inteligencja to jest rzeczywistość, w jaką wchodzimy w wielkim tempie. 40% zawodów obecnych dziś na rynku pracy zostanie zastąpionych w ciągu nadchodzących 25 lat przez maszyny. Do 2034 r. 47% miejsc pracy zostanie zautomatyzowanych. Oczywiście można powiedzieć, że powstaną nowe zawody i nowe miejsca pracy, ale taki rodzaj pracy i usług, jaki mamy obecnie, będzie się kurczył z roku na rok.
Douglas widział, że siła nabywcza w rękach ludności nie jest w stanie zakupić produkcji, jaką wykonuje gospodarka. Dlatego stwierdził, że konsumpcja potrzebuje dodatkowego źródła finansowania. Stąd jego rozwiązanie w postaci Dywidendy Społecznej – bezwarunkowego dochodu podstawowego – dla każdego. Okazuje się, że był on pierwszym człowiekiem na świecie, który zaproponował takie rozwiązanie. Między innymi dlatego Douglas jest uważany za „Einsteina myśli ekonomicznej”. Dziś, choć jeszcze z wieloma zastrzeżeniami i oporami, coraz więcej mówi się na świecie o wprowadzeniu różnie nazywanego „gwarantowanego dochodu podstawowego” dla każdego, nawet w ramach wadliwego i fałszywego systemu ekonomicznego, w jakim żyjemy. Przykładem takiego dochodu jest w Polsce program 500+ obejmujący wszystkie dzieci i osoby niepełnosprawne.
Pomysł Dywidendy Społecznej, jaki przedstawił Douglas wśród zasad Kredytu Społecznego, wprowadza NOWĄ CYWILIZACJĘ. Każdy od urodzenia do śmierci będzie otrzymywał bezwarunkowo co miesiąc dochód, który będzie służył na zaspokojenie podstawowych potrzeb wyżywienia, mieszkania, ubrania i opieki zdrowotnej. W miarę zwiększania się produktu krajowego zwiększać się będzie dywidenda i obejmie także zaspokojenie podstawowych potrzeb kulturalnych. Ponieważ w systemie Kredytu Społecznego nie ma podatków, więc i dywidenda jest wypłacana w całości i nie może zostać zajęta przez żadne instytucje. W jednym z przemówień Douglas powiedział:
„Do czego zmierzamy? Co próbujemy uzyskać? Cóż, teraz przedstawię to w bardzo obszernej, ogólnej formie, tak jak to widzę z jednego punktu widzenia. Staramy się doprowadzić do narodzin NOWEJ CYWILIZACJI. Robimy coś, co naprawdę wykracza daleko poza ramy zmiany systemu finansowego. Mamy nadzieję umożliwić społeczności ludzkiej, za pomocą różnych środków, głównie finansowych, definitywne przejście z jednego rodzaju cywilizacji do innego, a pierwszym i podstawowym wymogiem tego jest absolutne bezpieczeństwo ekonomiczne”. (zob. str. 24 w tym numerze MICHAELA)
System Kredytu Społecznego wprowadza w życie katolicką naukę społeczną. Wprowadza w życie cywilizację miłości i sprawiedliwości. Likwiduje przeszkody na drodze do zbawienia dusz, jakie obecna cywilizacja śmierci mnoży w życiu ludzi i społeczeństw. Jego wprowadzenie przezwycięży dyktaturę finansową prywatnych osób, decydujących o emisji pieniądza, która doprowadziła do dominacji szatana w dzisiejszym świecie. Dywidenda Społeczna jest realizacją zasady powszechnego przeznaczenia dóbr, „pierwszej zasady całego porządku społeczno-etycznego” (Jan Paweł II, Sollicitudo Rei Socialis, 42), albowiem „celem sprawiedliwego porządku społecznego jest zagwarantowanie każdemu jego udziału w części dóbr wspólnych, z zachowaniem zasady pomocniczości” (Benedykt XVI, Deus caritas est, 26).
Douglas powiedział, że „Kredyt Społeczny jest chrześcijaństwem zastosowanym w praktyce”. Właścicielem kredytu jest społeczeństwo, a nie prywatni bankierzy. Dlatego kluczowe prawo emisji pieniądza należy w tym systemie do społeczeństwa, które za pomocą Narodowego Biura Kredytowego będzie emitowało taką ilość pieniędzy, jaka jest potrzebna społeczeństwu na wszelkie jego uzasadnione potrzeby. Pieniądz w tym systemie jest tworzony bez odsetek, a więc zlikwidowany zostaje zadłużający system finansowy, w jakim dzisiaj żyjemy. Już więcej społeczeństwo nie będzie miało żadnych długów wobec siebie, ani wobec prywatnego systemu bankowego, jaki opanował dzisiaj świat. Lichwa zostaje całkowicie wyeliminowana. Nie ma też żadnych podatków, które stanowią rabunek społeczeństwa. Pieniądze, które dzisiejszy system uzyskuje z podatków, będą emitowane przez społeczeństwo w taki sam sposób, w jaki dziś banki je emitują – ex nihilo. Pieniądze będą dotyczyły gospodarki realnej, a nie wirtualnej gry finansowej, jaką stworzył obecny system. W systemie Kredytu Społecznego nigdy nie będzie brakowało pieniędzy na dywidendę dla każdego i na wszystkie potrzebne społeczeństwu usługi i przedsięwzięcia, które są możliwe fizycznie do realizacji. System ten likwiduje inflację, deflację i stale zachowuje równowagę między produkcją a konsumpcją.
Nie jest to utopia. Wszystko jest możliwe do realizacji, potrzebna jest tylko świadomość i wola społeczeństwa. Wiedział o tym Louis Even, który dostrzegł wagę rozwiązania Douglasa i postanowił je propagować przez całe swoje życie. Pielgrzymi św. Michała czynią to modlitwą i pracą, stale przekazując swoją wiedzę w trakcie swoich misji na świecie, gdzie w wielu ośrodkach propagowana jest idea Douglasa. Tak jest w Kanadzie, USA, Francji, Polsce, Ekwadorze, w Australii i Nowej Zelandii, w Japonii, w Afryce i krajach Europy. Naszym Czytelnikom dziękujemy za to, że są z nami, niektórzy od 20 lat.
Janusz A. Lewicki
