Rozwiązanie reformy monetarnej opracowane przez szkockiego inżyniera Clifforda Hugh Douglasa, a rozwijane przez Instytut Louisa Evena dla Sprawiedliwości Społecznej i magazyn MICHAEL, jest nauczane w kilku afrykańskich instytucjach edukacyjnych i stanowi część programu akademickiego na kampusie Ekounou Katolickiego Uniwersytetu Afryki Środkowej (CUCA) w Yaoundé w Kamerunie, pod kierunkiem ojca Clémenta Aboudiego.
Z przyjemnością ogłaszamy pierwszych absolwentów tego przedmiotu na kontynencie afrykańskim!
Pierwsza klasa liczyła 12 studentów, a tematu nauczano w czterech innych klasach. Łącznie 150 studentów zapoznało się z zasadami Kredytu Społecznego. Grupa ukończyła studia 19 marca 2024 r. Wypowiedzi ojca Clémenta, które zamieszczono poniżej, wyrażają zarówno nadzieję na przyszłość kontynentu, jak i zrozumienie Kredytu Społecznego.
Ojciec Clément Nola Aboudi
prodziekan Wydziału Prawa i Nauk Politycznych
W obecności delegata Rektora, ceremonia ukończenia studiów przez 12 studentów z Instytutu Sprawiedliwości Społecznej im. Louisa Evena, przed zgromadzeniem studentów różnych narodowości (Kamerun, Republika Środkowoafrykańska, Gabon, Czad, Gwinea Równikowa, Kongo) była ceremonią opatrznościową.
To, co niektórzy uważali za marzenie, stało się rzeczywistością. Certyfikaty zostały wręczone po ponad rocznym szkoleniu. Jest to idealna okazja, aby podziękować Dyrektor Instytutu, Pani Marcelle Caya, Panu Alainowi Pilote, naszemu wykładowcy i przewodnikowi, oraz Panu Philbertowi Bagilimana, organizatorowi. Przedstawimy globalny kontekst tego szkolenia i ważne kwestie, które stoją na szali w akceptacji Kredytu Społecznego Douglasa jako jednej z niewielu autentycznych formuł zdolnych oświecić kontynent i być kompasem na drodze do sprawiedliwości społecznej i integralnego rozwoju.
Od drugiej połowy pierwszej dekady XXI wieku kwestia rozwoju stała się w większości krajów afrykańskich tyglem formułowania i definiowania strategii ucieczki przed ubóstwem. Wraz z powrotem do stałego wzrostu, średnio wyższego niż wskaźnik wzrostu populacji, narodziła się nowa nadzieja: osiągnąć w mniej niż 20 lat to, co nie było możliwe w 50.
Afryka, kiedyś postrzegana jako kontynent rozpaczy, głodu i wojny, wydaje się odradzać z popiołów. Afryka jest obecnie postrzegana przez niektóre obiektywne umysły jako kontynent „pełen nadziei". Strategiczne geoekonomiczne, geopolityczne i geostrategiczne problemy dnia pokazują, że Afryka, pomimo pozornego ubóstwa, nie jest po prostu zubożała, ale pozostaje w wielu aspektach kolebką i spichlerzem ludzkości pod względem zasobów.
Afryka jest bogata w wysokiej jakości kapitał ludzki, skarby, wartości, wiedzę i bogactwo, ale znacznie brakuje jej pieniędzy. Kto jest bogatszy spośród tych, którzy mają bogactwo, a tych, którzy mają pieniądze? To właśnie tutaj pojawia się jasna wizja Instytutu Louisa Evena, aby wyrwać Afrykanów z ignorancji i magicznej, przesądnej mentalności dotyczącej bogactwa.
Percepcje, które determinują ocenę poziomu atrakcyjności Afryki jako konkurencyjnej przestrzeni dla inwestycji, która jest zarówno dochodowa, jak i sprzyjająca rozwojowi, mają to wspólnego, że są one generalnie zewnętrzne dla Afryki, wyrażane przez międzynarodowych ekspertów, którzy są z pewnością obywatelami świata, ale być może tylko szczątkowo obywatelami Afryki.
W związku z powyższym, Instytut Louisa Evena we współpracy z CUCA, pragnie omówić wpływ Kredytu Społecznego Douglasa na rozwój i walkę z ubóstwem.
Temat ten leży u podstaw wszystkich problemów rozwojowych, z którymi boryka się Afryka. Sukces w zarządzaniu w ogóle, powszechnie określany jako dobre zarządzanie, zależy w części od wizji politycznej i jakości lub moralności ludzi, którzy zarządzają instytucjami.
W obliczu matactw i oszołomień państw Afryki Subsaharyjskiej, w tym Kamerunu, i na pamiątkę stwierdzenia Jeana Jacques'a Rousseau z 1743 r. w jego roboczym traktacie o „instytucjach politycznych": „Widziałem, że wszystko zależy radykalnie od polityki i że, jakkolwiek się do tego zabierze, żaden naród nigdy nie będzie niczym innym, niż tym, czym uczyniłaby go natura jego rządu".
Innymi słowy, oblicze kontynentu afrykańskiego to nic innego, jak kserokopia ideologii jego władców. Chodzi o rozmowę o demokracji, demokracji proceduralnej, demokracji materialnej, aby dojść do tej pionierskiej koncepcji demokracji ekonomicznej, ze wszystkimi etycznymi bagażami, które się z tym wiążą. W tym samym duchu biskupi RECWA (Regionalna Konferencja Episkopatu Afryki Zachodniej) uważają, że „niszczenie etyki jest zbrodnią przeciwko ludzkości".
W obliczu nierówności społecznych, ubóstwa w obliczu obfitości, długu, cierpienia i niepokoju oraz rodzin żyjących w coraz trudniejszych czasach, Instytut Sprawiedliwości Społecznej Louisa Evena z siedzibą w Kanadzie podjął inicjatywę nauczania i szkolenia ludzi w zakresie głównych zasad Kredytu Społecznego Douglasa, aby mogli na nowo odkryć swoją godność, radość życia i uczestniczyć w budowaniu prawdziwej sprawiedliwości społecznej. Wszyscy jesteśmy zaniepokojeni powtarzającą się nędzą i ubóstwem naszych narodów. Jak możemy zrozumieć brak artykułów pierwszej potrzeby w krajach obfitujących w dobra?
Prawo do rozwoju i prawo do ochrony przed całkowitym ubóstwem to dwa niepodzielne i współzależne prawa. Istnieje zatem ścisły związek między prawem do rozwoju a prawem do godnego życia. Czyż św. Tomasz nie wskazywał na konieczność posiadania wystarczających dóbr materialnych, aby praktykować cnotę?
14 maja 1953 r. papież Pius XII powiedział: „Używanie dóbr doczesnych jest konieczne do praktykowania cnoty, a w konsekwencji do prowadzenia na ziemi życia chrześcijańskiego godnego człowieka". Nie oznacza to, że sam fakt posiadania wystarczającej ilości dóbr materialnych czyni człowieka cnotliwym. Pozostaje mu jedynie praktykowanie cnoty. Jednak brak warunku wstępnego, początkowych warunków materialnych, stwarza przeszkodę, którą gospodarka i społeczeństwo muszą usunąć.
Konieczność promowania zasobów ludzkich przez Kościół została wyrażona w następujący sposób: „Chcemy przypomnieć wszystkim zaangażowanym, że głównym aktorem rozwoju jest człowiek. Prawdziwym bogactwem narodu są jego ludzie, ale Afryka nie wie, jak najlepiej wykorzystać swoje zasoby". Świadoma tego wszystkiego, ceremonia ta, nadzorowana przez pana Philberta we wszystkich jej zakamarkach, ma na celu umieszczenie człowieka i jego godności w centrum wszelkiego rozwoju i zharmonizowanie kwestii pracy zarówno w jej subiektywnym, jak i obiektywnym sensie.
Paweł VI stwierdził, że „rozwój jest nową nazwą pokoju". Rozwoju nie można budować na konflikcie, wypaczeniu instytucji bankowych, przerażającym ciężarze długu, skażeniu środowiska, dyskryminacji i zinstytucjonalizowanej korupcji. Wymaga gospodarki służącej człowiekowi i całej ludzkości, poszanowania pomocniczości, preferencyjnej miłości do ubogich, solidarności, dobra wspólnego, sprawiedliwości, poszanowania godności osoby i jej praw. Ale oznacza to również, że rozwój jest źródłem sprawiedliwości społecznej i pokoju, ponieważ tam, gdzie panuje dobrobyt dla wszystkich, a zasoby są sprawiedliwie rozdzielane, rozkwita pokój i zrozumienie.
Na koniec, mówiąc ponownie o Kredycie Społecznym Douglasa, jesteśmy zaproszeni do ponownego zapoznania się z naukami szkockiego inżyniera Clifforda Hugh Douglasa (1879-1952), który opracował propozycje finansowe, jakich nauczano naszych studentów. Nauka ta jest nadal aktualna. Siła nabywcza musi być zapewniona konsumentom. W tym samym duchu młodzi Afrykanie muszą odejść od pogoni za „pieniędzmi za wszelką cenę i wszelkimi sposobami" i uczynienia z pieniędzy władcy. Czy same pieniądze przynoszą szczęście? Czy nie ma popularnego powiedzenia: „Pieniądze są dobrym sługą, ale złym panem"? Czy pieniądze nie służą do tworzenia podstaw do nabywania dóbr?
Później Louis Even, w duchowości swojej pracy, zgodził się z Soborem Watykańskim II, że świeccy mają misję w świecie i okazję do przekształcenia porządku doczesnego. Innymi słowy, dyplom nie jest celem samym w sobie, ale środkiem wyposażenia i uzbrojenia uczniów do zobowiązania się do doprowadzenia do nawrócenia społecznego.
Kredyt Społeczny Douglasa otwiera drzwi do wizji bardziej humanitarnej cywilizacji, jeśli, jak powiedział Douglas, przez cywilizację rozumiemy relacje między ludźmi i warunki życia, które ułatwiają rozwój osobowości każdej jednostki. Opierając się na wartościach i zasadach społecznej nauki Kościoła, Kredyt Społeczny, nauczany przez Alaina Pilote'a z Instytutu Louisa Evena, jest ponadczasową koncepcją, która musi być znana w naszych społecznościach, aby Afryka mogła otrzymać pomoc.
Ojciec Clément NOLA ABOUDI
