W dniu 7 października 2014 r. w święto Matki Bożej Różańcowej, Jego Ekscelencja Paul-André Durocher, arcybiskup Gatineau i przewodniczący Konferencji Biskupów Katolickich Kanady, napisał list do kanadyjskich katolików, zapraszając ich do modlitwy Różańca św. za powodzenie synodu biskupów na temat rodziny, który odbywał się w Rzymie w październiku 2014 r. Arcybiskup Durocher zachęca również wiernych, aby nadal się modlili do następnego synodu w Rzymie w październiku 2015 r., który także będzie poświęcony rodzinie i który zajmie się zaleceniami synodu z 2014 r. Oto fragmenty jego listu:
„Społeczeństwo zależy od silnych, zdrowych i świętych rodzin, żeby nie tylko odpowiadać na potrzeby chwili obecnej, ale także przygotować się na przyszłość. Społeczeństwo potrzebuje intymności, wierności i przebaczenia, które mogą dać tylko kochające pary i szczęśliwe rodziny, tak jak domy i rodziny z kolei są powołane do opieki i umacniania swoich wspólnot i społeczeństwa. Naszym wyzwaniem dziś jest znalezienie lepszych sposobów uświęcenia życia rodzinnego, z silną i świętą intymnością, którą tylko ono może zaoferować, oraz misyjnej i ewangelizacyjnej wizji, która odpowiada na polecenia Chrystusa, aby iść do wszystkich ludzi i narodów na całej ziemi...
Dla katolików październik poświęcony jest tradycyjnie Różańcowi św. i obejmuje wspomnienie Maryi, Matki Bożej Różańcowej, 7 października. W 2013 roku moja diecezja była zaangażowana w przygotowanie źródeł w języku francuskim dla dorocznego Narodowego Tygodnia dla Życia i Rodziny, inicjatywy naszej Konferencji. W ramach tych materiałów przygotowałem krótki cykl refleksji na rodzinny Różaniec św. Te myśli o tym, jakie znaczenie dla rodzin mają nadal dzisiaj tajemnice Różańcowe, zostały niedawno opublikowane nie tylko po francusku, ale również w języku angielskim, włoskim i hiszpańskim. Przekazałem wydrukowane ich egzemplarze papieżowi Franciszkowi i każdemu uczestnikowi synodu poświęconego rodzinie. W tym samym czasie nasza Konferencja Biskupów udostępni wszystkim ich tekst elektroniczny na swojej stronie internetowej. (www.cccb.ca)
Różaniec jest modlitwą i medytacją, którą łatwo dostosować do różnych sytuacji w życiu. Pozwala nam zobaczyć nasze radości i cierpienia, nasze osobiste cienie i światła, chwałę, do której jesteśmy powołani przez naszego Ojca Niebieskiego poprzez Pana Jezusa i dary Ducha Świętego. Różaniec pomaga nam połączyć nasze osobiste życie z życiem Chrystusa i Jego kochającej Matki, i zastanowić się nad tym, w jaki sposób jesteśmy wezwani przez naszego Pana Jezusa, aby być solą i światłem świata".
Oto owe krótkie rozważania Różańcowe arcybiskupa Paul-André Durochera, które zamieszczamy w całości za zgodą Arcybiskupa i Kanadyjskiej Konferencji Biskupów.
• Posłuszeństwo
W sercu opowieści o Zwiastowaniu jest „Tak", w którym Maryja zgadza się czynić wolę Bożą. Posłuszeństwo pochodzi od dwóch łacińskich słów, które dosłownie oznaczają „słuchać poniżej" lub, w szerszym sensie, „słuchać z szacunkiem". Maryja słucha z szacunkiem posłańca Bożego. Każdy członek rodziny ma słuchać z szacunkiem drugiego. Czasami myślimy, że oznacza to tylko dziecko słuchające z szacunkiem (posłusznie) osoby dorosłej. Ale, w zasadzie, każdy członek rodziny musi nauczyć się słuchać z szacunkiem innych, aby żyć we wzajemnej harmonii.
Intencja modlitewna: Panie Boże, pomóż nam szukać Twojej woli i odpowiadać na nią szybko, we wszystkich naszych działaniach i decyzjach, tak jak uczyniła to Maryja.
• Służba
Maryja właśnie poznała, że jest w stanie błogosławionym. Jednak pomimo fizycznego, emocjonalnego i relacyjnego wstrząsu, jaki to przynosi, pierwszą myśl skierowała ku swojej starszej kuzynce Elżbiecie, która również spodziewa się dziecka. Maryja idzie natychmiast ją zobaczyć. Można sobie wyobrazić młodą nastolatkę, pomagającą swojej starszej krewnej w czasie trudnych miesięcy brzemienności. Pomimo własnych problemów i wstrząsów, my również jesteśmy powołani, aby służyć sobie nawzajem. Ta wzajemna służba pomaga całej rodzinie radzić sobie z przeciwieństwami i czyni trudne chwile łatwiejszymi.
Intencja modlitewna: Panie Boże, pomóż nam pomagać innym i służyć im, abyśmy mogli być prawdziwymi świadkami Twojej Ewangelii.
• Radość
„Oto zwiastuję wam radość wielką", anioł mówi pasterzom. Narodziny Jezusa są źródłem radości dla wszystkich, którzy widzą w nich, jak Bóg przychodzi nas odwiedzić. Radość jest jednym z owoców Ducha Świętego. Radość nie jest ulotną przyjemnością – egocentryczną, krótkotrwałą i powierzchowną. Radość jest trwała, pełna miłości i głęboka. Gdy radość trwa w sercu rodziny, każda chwila wspólnego życia staje się cenna. Radość jest prawdziwym darem dla całej rodziny.
Intencja modlitewna: Panie Boże, przyjdź i wzmóż radość Chrystusa w nas, żeby mogła ona lśnić w naszych rodzinach i wokół nas.
• Rewerencja (szacunek)
Rewerencja nie jest codziennym słowem. Oznacza ono „głęboki szacunek". Kiedy słuchamy opisu, jak Jezus został ofiarowany w świątyni, czujemy szacunek. Symeon wyraża szacunek, kiedy bierze dziecko w ramiona i błogosławi Bogu. Szacunek wyraża również Anna, starsza prorokini, kiedy sławi ona Boga z powodu Jezusa. Te dwie osoby w podeszłym wieku są pełne szacunku dla dziecka. Jest to piękna cnota, którą należy pielęgnować w rodzinie, od najmłodszych do najstarszych. Robimy to dlatego, że każdy człowiek jest wyjątkowy i posiada nadzwyczajną wartość. Szacunek jest naszą odpowiedzią wobec godności innych.
Intencja modlitewna: Panie Boże, pomóż nam rozpoznać Twoją obecność w naszych braciach i siostrach i szanować wyjątkowość każdego z nas.
• Uczciwość
Młody Jezus nie podąża za rodzicami w podróży do domu. Józef i Maryja zamartwiali się, kiedy szukali wszędzie swojego dziecka. Potem go znajdują. Jesteśmy świadkami, nie nagany rodzicielskiej dla młodego uciekiniera, ale szczerej, uczciwej wymiany zdań, gdzie każdy mówi z szacunkiem i otwarcie. Maryja wyraża strach. Jezus wyraża swoje przekonanie. Rodzice nie rozumieją swojego Syna, ale dzielą się sobą nawzajem. Ich uczciwość i zdolność do szczerego otwarcia swoich serc są konieczne do komunikacji z drugim, do wzajemnego spotkania, do współżycia ze sobą. Móc rozmawiać ze sobą, słuchać siebie, nawet wtedy, gdy nie rozumiemy, to ważne cnoty życia rodzinnego.
Intencja modlitewna: Duchu Święty, inspiruj i wspieraj wszystkich rodziców w wychowaniu dzieci w wierze, aby mogły one odnaleźć prawdę zawsze i wszędzie.
• Odpowiedzialność
Chrzest Jezusa był punktem zwrotnym, momentem, w którym Jezus zostawił za sobą Swoje spokojne, „ukryte" życie, żeby zaangażować się w głoszenie słowa i w działanie. Podczas chrztu Jezus słyszy głos Jego Ojca, jako wezwanie. „Pan Mnie posłał", powie później w Nazarecie. Co więcej, Jezus odpowiedział. W słowie „odpowiedzialność" jest ukryte słowo „odpowiedź". Być odpowiedzialnym to znaczy odpowiedzieć na wezwanie drugiej osoby, potraktować to poważnie i osiągnąć to, do zrobienia czego ktoś został wezwany. W życiu rodzinnym jesteśmy odpowiedzialni za siebie nawzajem. Powinniśmy odpowiadać jedni drugim i być wierni zobowiązaniom, do jakich zostaliśmy powołani. Tak jak Jezus podczas chrztu.
Intencja modlitewna: Panie Boże, pomóż rodzicom i dziadkom zrozumieć i przyjąć na siebie obowiązki rodzinne w świetle Ewangelii.
• Wiara
Można by pomyśleć, że intencją tej historii jest ukazanie, jak godność małżeństwa jest błogosławiona przez obecność Jezusa. To nie jest to, co Ewangelia Jana ma na myśli. Dla Ewangelisty ta historia jest ważna, ponieważ jest to pierwszy znak Jezusa, Jego pierwszy cud. Od tej chwili uczniowie wierzą w Niego. Prawdziwym darem Kany nie jest obfitość wina – jest nim wiara. Czy nie potrzebujemy tej wiary w naszych rodzinach? Wiary w Boga? Wiary w innych? Wiara jest siłą, cnotą, która pozwala nam spojrzeć poza to, co natychmiastowe i oczywiste. Rodzina musi chronić wiarę, bronić jej, żywić ją. Jezus jest obecny w rodzinie, tak jak był obecny w Kanie Galilejskiej i wzywa nas do wiary.
Intencja modlitewna: Panie Boże, pomnóż naszą wiarę i pomóż nam być uprzywilejowanymi świadkami wiary w naszej rodzinie.
• Sprawiedliwość
Święty Paweł mówi, że Królestwo Boże jest „sprawiedliwością, pokojem i radością w Duch Świętym". Przede wszystkim, sprawiedliwość. Być sprawiedliwym, to znaczy być „dostrojonym" do woli Boga. „Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie". Prowadzić sprawiedliwe życie w rodzinie, to przede wszystkim poszukiwać razem woli Bożej, być dostosowanym do niej i wprowadzać ją w życie. Żyć w sprawiedliwości w rodzinie, to być zobowiązanym do życia w sprawiedliwości między sobą. Ale to również działać tak, żeby świat stawał się bardziej sprawiedliwy. Rodzina chrześcijańska powinna być szkołą sprawiedliwości, szkołą Królestwa Bożego.
Intencja modlitewna: Panie Boże, uczyń z nas obrońców sprawiedliwości i pokoju, żebyśmy mogli dzielić się z ubogimi, słabymi i żyjącymi na marginesie, i być dla nich miłosierni. Intencja modlitew In I Intencja modlitewna: Panie Boże, uczyń z nas obrońców sprawiedliwości i pokoju, żebyśmy mogli dzielić się z ubogimi, słabymi i żyjącymi na marginesie, i być dla nich miłosierni.
• Zachwyt
Piotr, Jakub i Jan stoją w zdumieniu przed przemienionym Chrystusem, do tego stopnia, że mówią głupie rzeczy. To doświadczenie dotyka i przekształca ich głęboko, przygotowując ich do życia Tajemnicą Paschalną. Niektórzy głoszą rozczarowanie światem. Jest to w porządku, jeśli oznacza, że uwalniamy się od przesądów. Ale to smutne, jeśli znaczy, że tracimy nasze poczucie głębi. Aby dowiedzieć się, co to znaczy być zdumionym, trzeba spojrzeć na rzeczywistość wokół nas oczami dziecka. Jak możemy być dzieckiem Bożym w jakiś inny sposób? Rodzina chrześcijańska powinna pielęgnować poczucie zachwytu, żeby można było rozpoznać Boga w prostych, codziennych wydarzeniach i w ludziach wokół nas.
Intencja modlitewna: Panie Boże, przemień nasz sposób patrzenia, żebyśmy mogli widzieć Cię we wszystkim i byli zawsze pełni zachwytu.
• Wdzięczność
Słowo „Eucharystia" oznacza po prostu „dziękczynienie". Jezus jest spokojny przed torturami oraz straszną śmiercią, która Go czeka. Co robi? Mówi „dziękuję Ci" do Swego Ojca. Cnota wdzięczności jest fundamentalna dla życia chrześcijańskiego. Eucharystyczna duchowość jest przede wszystkim duchowością wdzięczności, która mówi „dziękuję ci" w każdych okolicznościach. Nauka mówienia „dziękuję ci" jest podstawowym elementem wychowania dziecka. Dzieci uczą się tego najlepiej, gdy widzą swoich rodziców dziękujących sobie nawzajem... i słyszą ich mówiących „dziękuję ci" także do nich. Uczmy się razem, jak stawać się wdzięcznymi w naszej samej istocie.
Intencja modlitewna: Panie Boże, przekształć nasze życie w „dziękczynienie".
• Modlitwa
Jezus stoi przed śmiercią. Zanurza się w modlitwie. Widzi Swoją śmierć nie jako prosty wypadek historii, ale jako wydarzenie związane z wolą Ojca dla świata. Szuka znaczenia tego w modlitwie. Ta zdolność przeżywania całego życia w perspektywie modlitwy nosi miano „pobożności". Piękne słowo, które, jak się wydaje, nie zestarzało się na dobre. Tak więc możemy mówić o tym, że modlitwa to nie tylko czynność, jaką wykonujemy, ale postawa, którą pielęgnujemy i pogląd, który podtrzymujemy. Modlitwa daje siłę do rozwoju w chrześcijańskiej rodzinie, ponieważ pozwala nam odkryć znaczenie naszego życia.
Intencja modlitewna: Prosimy Cię, Panie Boże, o ducha pobożności.
• Odwaga
Podczas modlitwy w Ogrójcu Jezus stanął wobec myśli o cierpieniu, ale teraz fizycznie go doświadcza. On dokładnie zna ból tych, którzy są torturowani, doznają szoku, są ciężko chorzy. Pokazuje wielką odwagę, przebaczając swoim oprawcom i znosząc przy tym ból. Rodzina też czasem przeżywa wielkie cierpienie i ból. Wtedy musimy wejść głęboko w nas samych, gdzie żyje Duch Jezusa, aby znaleźć odwagę niezbędną, by iść naprzód, aby być w stanie wybaczyć i wyjść poza ciężką próbę. Co więcej, jesteśmy wezwani do wspierania wielu kobiet i mężczyzn wokół nas, którzy również muszą być odważni w swoich cierpieniach.
Intencja modlitewna: Panie Boże, daj nam w każdej chwili odwagę do życia na obraz Chrystusa.
• Pokora
To ukoronowanie powoduje ból, ale nawet gorzej – próbuje poniżyć Jezusa i zaprzecza Jego ludzkiej godności, wyśmiewając Jego twierdzenia, że jest Królem. Jezus nigdy nie był dumny, ale zawsze pokorny. Tym samym jego oprawcy nie byli w stanie sprowokować reakcji: Jezus wie, że Jego Królestwo nie jest z tego świata. W rodzinie często próbujemy testować się nawzajem, w celu ochrony naszej dumy. Jezus pokazuje nam inną drogę, drogę pokory. Wiemy, że Bóg nas kocha i że nasza godność jest nienaruszalna. Starajmy się być pokorni między sobą, tak jak Jezus.
Intencja modlitewna: Prosimy Cię, Panie, o ducha pokory.
• Stanowczość
Jezus musiał być osłabiony przez tortury, którym został poddany. Teraz, popychany i uderzany, musi dźwigać ten ciężki kawał drewna na szczyt wysokiego wzgórza. Tradycja mówi nam, że upadł On trzy razy i trzy razy się podniósł, tak że mógł zakończyć drogę, którą podjął. Co za determinacja! Potrzeba także stanowczości w rodzinie, aby nie rezygnować przy pierwszej przeszkodzie, aby nie poddawać się po tym, gdy ktoś upada, aby kontynuować swoją drogę. Musimy sobie nawzajem pomagać rozwijać tę stanowczość, która opiera się na miłości Boga do nas.
Intencja modlitewna: Panie Boże, daj nam siłę, aby iść do przodu w naszym życiu wiary i chrześcijańskiej misji, bez względu na wyzwania, jakie nas czekają.
• Miłość
Czasami, kiedy myślimy o ukrzyżowaniu, jesteśmy przerażeni cierpieniem, jakie musiał przejść Jezus. Ukrzyżowanie było szczególnie okrutną torturą wymyśloną przez Rzymian, co widzimy w cierpieniu Jezusa. Ale był On podtrzymywany przez moc Swojego Ducha. Jezus przekształca Swoje cierpienie w największe świadectwo absolutnej miłości, jaką świat kiedykolwiek widział. Ofiara jest cierpieniem przekształconym przez miłość. Jezus na Krzyżu zamienia Swoją śmierć w ofiarę, ostatnie Słowo Jego miłości do Ojca i do nas. Taka miłość może być tylko Boża. Żeby ją poznać, musimy być otwarci na Ducha Jezusa. W ten sposób możemy nauczyć się, jako rodzina, żyć wzajemną miłością do siebie i przekształcać nasze małe cierpienia w ofiary, które dają życie ludziom wokół nas.
Intencja modlitewna: Panie Boże, bez miłości jesteśmy niczym. Pomóż nam kochać innych taką samą miłością, jaką Ty kochasz nas.
• Nadzieja
Czasami ludzie mówią, że sytuacja jest „beznadziejna". Jakby nadzieja znajdowała się w samej sytuacji. Nadzieja jest siłą, która mieszka w ludzkim sercu. Musimy nieść naszą nadzieję do sedna sytuacji, które wydają się zablokowane i bez wyjścia. Skąd pochodzi nadzieja? Z przekonania, że w Swoim Zmartwychwstaniu Jezus pokonał władzę śmierci. Wraz z nim, jesteśmy już zmartwychwstali. W naszych rodzinach możemy nieść nadzieję wszędzie, gdzie idziemy, niezależnie od sytuacji, jaka nas spotyka. Z Chrystusem żadna sytuacja nie jest beznadziejna, bo nadzieja żyje w nas.
Intencja modlitewna: Panie Boże, napełnij nas nadzieją, żebyśmy z pokojem i radością mogli świecić jak światła w świecie.
• Zaufanie
Ufać Bogu, to nie czekać na Boga, aby zrobił dla nas wszystko! Zaufanie jest wzajemne: Bóg także nam ufa. Dał nam zadanie budowania Jego panowania – tutaj dziś. Gdy Jezus odchodził z tego świata, obdarzył nas Swoim zaufaniem. Zostawia nam miejsce do naśladowania Siebie. W rodzinie mamy nauczyć się ufać, tworząc przestrzeń, gdzie każdy z nas może naprawdę stać się tym, kim ma być. Mówi się, że zaufanie jest zasłużone, jakby było ono przysługą do wyświadczenia. Zaufanie jest cnotą, siłą, która jest kultywowana i której pozwala się wzrastać w nas i wokół nas. Jest to przede wszystkim dar od Boga, który ma dawać owoce i którym należy się dzielić z innymi, żeby ci z kolei mogli wzrastać w zaufaniu.
Intencja modlitewna: Panie Boże, uczyń w nas owocnym dar zaufania, abyśmy mogli w pełni i śmiało zobowiązać się, by naśladować Ciebie.
• Entuzjazm
Grecki korzeń słowa „entuzjazm" mówi o Bogu (theo) wewnątrz (en) nas. Być entuzjastycznym, to być napełnionym Duchem Bożym. Co za niezwykła cnota, co za siła na rzecz życia, rozwoju i hojności! Entuzjazm przełamuje całą apatię i obojętność. Pielęgnować entuzjazm w rodzinie, to być otwartym na dar Ducha Świętego, aby w pełni ogarnąć życie i obficie się nim dzielić.
Intencja modlitewna: Panie Boże, chcesz, żebyśmy byli ludźmi wolnymi. Pomóż nam rozwijać entuzjazm, który sprawia, że nasze ciężary stają się lekkie, a nasze serca przepełnione radością.
• Solidarność
W tajemnicy wniebowzięcia Maryja uczestniczy w zmartwychwstaniu Swojego Syna, Jezusa. To, co jest obiecane wszystkim wierzącym, już się w Jej życiu zrealizowało: „Jeśli umarliśmy z Nim, będziemy też z Nim królować". Maryja była tak blisko Jezusa na Krzyżu, że teraz dzieli Jego chwałę w Niebie. Żyje w pełnej solidarności z Synem, solidarności obiecanej nam, solidarności, która już czyni nas braćmi i siostrami Jezusa. Rodzina jest miejscem, gdzie uczymy się solidarności. Tak, jako rodzina jesteśmy spokrewnieni, ale wiara, która nas łączy, wiąże nas nawet bliżej.
Intencja modlitewna: Maryjo, Matko Kościoła, naucz naszą rodzinę, jak ma się stać małym Kościołem na obraz Chrystusa, gdzie panują: miłość, wspólnota i wzajemne wsparcie
• Uznanie
Aby uczcić Maryję jako Królową Nieba i Ziemi, trzeba uznać wyjątkową rolę, jaką odgrywa Ona w historii zbawienia i w naszej własnej historii. Nauka rozpoznawania istotnej roli, jaką odgrywa każda osoba w naszym życiu, przywiązywanie szczególnej wagi do tego, co ci bliscy robią, kim są dla nas – jest to jedna z radości życia rodzinnego. Razem uznajmy dar innych, uczcijmy ich obecność w naszym życiu i zakosztujmy radości już nam obiecanej z Maryją w Niebie.
Intencja modlitewna: Maryjo, idąc za Twoim przykładem, dziękujemy Bogu za wszystko.
Arcybiskup Paul-André Durocher
