Poniższy tekst zaczerpnięty z bloga Marka Malletta, kanadyjskiego piosenkarza, katolickiego ewangelizatora i pisarza (www.markmallett.com) został napisany 14 marca 2015 r., nazajutrz po ogłoszeniu przez papieża Franciszka, Świętego Roku Miłosierdzia.
Papież Franciszek ogłosił, że okres od 8 grudnia 2015 r. do 20 listopada 2016 r. będzie „Jubileuszem Miłosierdzia". Kiedy czytałem to obwieszczenie, od razu przyszły mi na myśl słowa z dzienniczka św. Faustyny:
„Napisz: Nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, otwieram wpierw na oścież drzwi miłosierdzia Mojego. Kto nie chce przejść przez drzwi miłosierdzia, ten musi przejść przez drzwi sprawiedliwości Mojej..." (Miłosierdzie w duszy mojej, Dzienniczek św. Siostry Faustyny Kowalskiej,1146)
Prawdopodobnie nie jest niczym zaskakującym, że papież Franciszek ogłosił rok 2014 jako „nadzwyczajny rok święty" w przemówieniu do kapłanów diecezji rzymskiej i wezwał ich, „…żeby słuchali głosu Ducha, który przemawia do całego Kościoła w tym naszym czasie, który jest właśnie czasem miłosierdzia. Tego jestem pewien. To nie jest tylko Wielki Post; żyjemy w czasie miłosierdzia od trzydziestu albo więcej lat, aż do tej pory". (6 marca 2014)
Te „30 lat" to jest prawdopodobnie odniesienie do okresu, kiedy „zakaz" nałożony na pisma św. Faustyny został zniesiony przez św. Jana Pawła II w 1978 r. Dlatego od tamtego czasu przesłanie Miłosierdzia Bożego rozprzestrzeniło się na cały świat, jak gdyby zostało wyliczone na dziś, jak zauważył papież Benedykt XVI po jego podróży apostolskiej do Polski:
„Siostra Faustyna Kowalska, kontemplująca jaśniejące rany zmartwychwstałego Chrystusa, otrzymała przesłanie ufności dla ludzkości, przesłanie miłosierdzia Bożego, które Jan Paweł II przekazywał i objaśniał i które jest rzeczywiście zasadniczym orędziem dla naszych czasów: miłosierdzie jako Boża granica dla zła świata". (Audiencja generalna, 31 maja 2006 r.)
Jak poprzednio zauważyłem, św. Faustyna w wizji powiedziała: „1 IX 1937. Ujrzałam Pana Jezusa jako Króla w wielkim majestacie, który spoglądał na naszą ziemię wzrokiem surowym, lecz dla prośby Matki swojej przedłużył czas miłosierdzia". (Dzienniczek, 1261)
Powiedziała, że zobaczyła Go „jako Króla". Paradoksalnie, Jubileusz Miłosierdzia zaczyna się 8 grudnia 2015 r., w święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, a kończy się w 2016 r. w święto Chrystusa Króla. Faktycznie, dzienniczek św. Faustyny nie tylko zaczyna się przemówieniem do „Króla Miłosierdzia", ale tak dokładnie Jezus powiedział, jak chce być ukazany światu:
„…nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, przychodzę wpierw jako Król miłosierdzia". (ibid., 83)
Faustyna wyjaśnia dalej: „Będzie chwila, w której dzieło to, które tak Bóg zaleca, [okaże się] jakoby w zupełnym zniszczeniu − i wtem nastąpi działanie Boże z wielką siłą, która da świadectwo prawdziwości. Ono będzie nowym blaskiem dla Kościoła, chociaż od dawna w nim spoczywającym. Że Bóg jest nieskończenie miłosierny, nikt temu zaprzeczyć nie może; pragnie On, żeby wiedzieli wszyscy o tym; nim przyjdzie powtórnie jako Sędzia, chce, aby wpierw dusze poznały Go jako Króla miłosierdzia". (ibid. nr 378)
Ojciec Serafim Michalenko jest jednym z „ojców Bożego Miłosierdzia", który był odpowiedzialny po części za tłumaczenie dzienniczka Siostry Faustyny i był także vice postulatorem w procesie jej kanonizacji. Kiedy jechaliśmy na konferencję, na której mieliśmy przemawiać, wyjaśnił mi, jak pisma św. Faustyny były bliskie pogrążenia ze względu na złe tłumaczenie, które było rozpowszechniane bez autoryzacji. (To samo – nieautoryzowane tłumaczenie – spowodowało także problemy z pismami Luizy Picaretty, stąd moratorium na nieautoryzowane publikacje w tym czasie). Święta Faustyna wszystko to przewidziała. Ale przewidziała także, że Miłosierdzie Boże odegra rolę w nadchodzącej „nowej świetności" Kościoła, która jest „triumfem Niepokalanego Serca", przyrzeczonym w Fatimie w 1917 r.
Coś innego stało się w 1917 r. – narodziny komunizmu. Jeśli Bóg opóźnił karę Nieba dla ziemi, z pewnością zezwolił na przebieg spraw ludzkich, który miał być kontynuacją drogi buntu, a wszystko to podczas przywoływania ludzkości do powrotu do Niego. Rzeczywiście, w miesiącach poprzedzających szturm Lenina na Moskwę podczas rewolucji październikowej 1917 r., Matka Boża ostrzegała, że „błędy Rosji" rozprzestrzenią się na cały świat, jeśli ludzkość nie zacznie odczuwać skruchy. I tu jesteśmy dzisiaj. Błędy Rosji – ateizm, materializm, marksizm, socjalizm itd. – rozszerzyły się jak rak w każdym aspekcie życia społecznego, wywołując początek rewolucji globalnej.
Było wtedy coś zaskakującego w słowach papieża Benedykta XVI, w jego homilii wygłoszonej podczas beatyfikacji dwojga wizjonerów z Fatimy w 2010 r.:
„Oby te siedem lat, które dzielą nas od setnej rocznicy objawień, przyspieszyło zapowiedziany triumf Niepokalanego Serca Maryi na chwałę Najświętszej Trójcy". (13 maja 2010 r.)
To przenosi nas do roku 2017, sto lat po objawieniach, które zdawały się rozpoczynać „czas miłosierdzia", w jakim teraz żyjemy.
Słowa „sto lat" wywołują inne wspomnienie w Kościele – wizję papieża Leona XIII. Jak mówi historia, Papież miał podczas Mszy św. wizję, która go całkowicie oszołomiła. Według jednego z naocznych świadków:
Leon XIII zobaczył, w czasie wizji, demoniczne duchy, które zgromadziły się w Wiecznym Mieście (w Rzymie) – ks. Domenico Pachenino, naoczny świadek; Ephemerides Liturgice, informacja z 1995 r., str. 58-59; www.motherofallpeopels.com
Sądzi się, że papież Leon usłyszał szatana proszącego Pana Boga o sto lat, żeby wystawić na próbę Kościół (co spowodowało powstanie modlitwy do św. Michała Archanioła).
Zatem Jubileusz Miłosierdzia przenosi nas do roku 2017, sto lat po Fatimie i pięćdziesiąt lat po soborze watykańskim II, który był zarówno źródłem odnowy jak i ogromnego rozłamu, zamierzonego czy nie. Chcę powtórzyć, że czas ludzki nie jest czasem Boga. Rok 2017 może równie dobrze przyjść i przeminąć jak każdy inny rok. Pod tym względem papież Benedykt XVI sprecyzował swoją deklarację:
„Mówiłem o przybliżającym się'tryumfie'. Treściowo to jest to samo, gdy modlimy się, aby przybliżyło się Królestwo Boże. Wypowiadając te słowa, nie myślałem – na to jestem może zbyt racjonalny – o oczekiwaniu teraz jakiegoś wielkiego zwrotu i nagłej zmiany biegu historii, lecz o tym, że ciągle na nowo będzie powstrzymywana moc zła; że ciągle na nowo w mocy Matki ukazuje się moc samego Boga i sprawia, że moc ta jest pełna życia.
Kościół jest zawsze powołany do odpowiedzi na prośbę Abrahama, skierowaną ku Bogu, a mianowicie do troszczenia się, żeby było wystarczająco dużo sprawiedliwych do zatrzymania zła i zniszczenia. Rozumiałem to tak, że musi stworzyć warunki, aby siły dobra mogły na nowo wzrastać. W tym sensie tryumfy Boga, tryumfy Maryi są ciche, ale przecież realne". (Papież Benedykt XVI, Światłość świata, s. 173, rozmowa z Peterem Seewaldem)
Zdaje się, że jest to punkt Jubileuszu Miłosierdzia, który został ogłoszony dla odwrócenia fali zła, jaka ogarnia ludzkość z gwałtowną prędkością. Miłosierdzie Boże działałoby, jak powiedział po swojej podróży do Polski papież Benedykt XVI, jako „duchowa bariera przeciwko złu świata".
„Jestem przekonany, że cały Kościół, który tak bardzo potrzebuje uzyskać miłosierdzie, gdyż jesteśmy grzesznikami, będzie mógł znaleźć w tym Jubileuszu radość, by odkryć i uczynić owocnym miłosierdzie Boga, z którym wszyscy mamy dawać pociechę każdemu mężczyźnie i każdej kobiecie naszych czasów. Zawierzmy już teraz ten Rok Matce Miłosierdzia, aby skierowała na nas swoje spojrzenie i czuwała nad nami w drodze" – papież Franciszek, 13 marca 2015.
Mówiąc o wyczuciu czasu, czytania dzisiejszej Mszy św. nie mogą być bardziej niż w samą porę…
Chodźcie, powróćmy do Pana! On nas poranił i On też uleczy, On to nas pobił, On ranę zawiąże… Dołóżmy starań, aby poznać Pana; Jego przyjście jest pewne jak świt poranka, Jego prawo błyszczy jak światło dnia! (pierwsze czytanie)
Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość. (dzisiejszy psalm).
Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: « Boże, miej litość dla mnie, grzesznika ». (dzisiejsza Ewangelia)
Mark Mallett
