Jest piękne sanktuarium w Hiszpanii, które jest domem dla cudownego wizerunku Matki Boskiej nazwanego Dziewicą z Guadalupe. W języku mauretańskim, słowo guadalupe oznacza „rzekę światła, rzekę miłości” i jest nazwą rzeki, w pobliżu której wizerunek ten został odkryty.
Tradycja wskazuje, że św. Łukasz Ewangelista wyrzeźbił tę figurę we wczesnych latach Kościoła. Później przeszła ona w posiadanie papieża św. Grzegorza Wielkiego, który z kolei podarował ją św. Leandrowi, biskupowi Sewilli. Kiedy Maurowie zdobyli Sewillę w 711 r., figura została ukryta w jaskini na wzgórzach Estremadury w Hiszpanii, w pobliżu rzeki Guadalupe, żeby uchronić ją przed wrogami.
Dopiero w 1326 roku skromny pasterz, Gil Cordero, ponownie odkrył posąg Matki Bożej, kiedy poszukiwał zabłąkanej krowy. Na wzgórzach niespodziewanie natknął się na jaskinię, której nigdy wcześniej nie zauważył. Gil opowiada : „Nagle pojawiła się Dziewica Maryja i poleciła mi udać się do miejscowego księdza i do ludzi, i powiedzieć im, że Jej życzeniem jest, aby tu przyszli. Gdyby usunęli te kamienie, które blokowały jaskinię, a następnie przekopali ją wewnątrz, znaleźliby Jej wizerunek. Chciała, żeby wzniesiono na tym miejscu kaplicę, a Ona w swoim czasie uczyni z sanktuarium centrum Jej niebiańskiej mocy i ochrony”.
Gil uczynił to, o co Matka Boża prosiła i w jaskini znaleziono doskonale zachowany posąg wraz z dokumentami, które zawierały datę jego ukrycia, co stało się ponad sześćset lat wcześniej !
Wkrótce na miejscu objawienia zostało wzniesione sanktuarium, w którym otoczono czcią wizerunek Dziewicy Maryi, pod nazwą Matki Bożej z Guadalupe, a później został tam również zbudowany klasztor. To do tego sanktuarium królowa hiszpańska Izabela przybyła, aby się modlić w 1492 r. i prosić Matkę Bożą o radę, i to tutaj została zainspirowana do finansowania wyprawy młodego żeglarza, Krzysztofa Kolumba. Wkrótce potem, w tym klasztorze, ona i król Hiszpanii Ferdynand podpisali dokumenty, które upoważniły Kolumba do odbycia wyprawy do Nowego Świata.
Przed rozpoczęciem wyprawy, również Krzysztof Kolumb przybył do tego sanktuarium, aby modlić się do Dziewicy z Guadalupe i prosić o Jej specjalną ochronę dla niego i dla ludzi, którzy mieli mu towarzyszyć. Na podróż zabrał figurę Matki Bożej z Guadalupe, a nawet zmienił nazwę swojego macierzystego statku na Santa Maria czyli Święta Maryja, na cześć Dziewicy z tego sanktuarium. Wracając do Hiszpanii Kolumb przywiózł ze sobą tubylców z nowej ziemi i na wiosnę w sanktuarium Matki Bożej z Guadalupe w Estremadurze zostali oni ochrzczeni w wierze katolickiej, stając się pierwszymi ludźmi z Nowego Świata nawróconymi na chrześcijaństwo. Nasza Matka Boża z Estremadury z pewnością zwracała uwagę na tych mężczyzn, kiedy odważnie żeglowali w nieznane, ponieważ miała własne specjalne plany wobec ludzi z Nowego Świata.
Nasze książki historyczne mówią nam, i wydaje się, iż to nie jest zbieg okoliczności, że dwa inne statki, którymi Kolumb i jego ludzie płynęli, kiedy odkryli Amerykę nazywały się Pinta i Niña. Słowo pinta w rzeczywistości pochodzi od hiszpańskiego czasownika pintar, co oznacza „malować”, a słowo niña po hiszpańsku znaczy „młoda dziewczyna”. Gdybyśmy mieli umieścić te trzy słowa razem − Pinta, Niña i Santa Maria − możemy dosłownie przeczytać : „Namalować młodą dziewczynę, Świętą Maryję”. Czy to możliwe, że Matka Boża chciała zapowiedzieć swoje objawienie Juanowi Diego w 1531 r., czterdzieści dziewięć lat później ?
Ciekawy fakt : kiedy Matka Boża objawiła się Juanowi Diego na wzgórzach Tepeyac, poza miastem Meksyk, nie tylko „namalowała” swój własny wizerunek na jego tilmie, ale także wyjawiła pragnienie, by była znana pod imieniem Santa Maria Tecoa- tla-xope (wymawiane fonetycznie „te-quat-lashupe”). W języku azteckim Coa oznacza „wąż”, podczas gdy tla jest końcówką rzeczownika, którą można interpretować jako „the” w języku angielskim (przedimek określony) i xopeuh, znaczy „zmiażdżyć lub stłumić”. Dosłowne tłumaczenie brzmiałoby : „Święta Maryja, która miażdży węża”.
Kiedy opowiadano Hiszpanom o Santa Maria Te-coa-tla-xope, słyszeli to jako „de Guadalupe”, i uznali to za poświęcenie się Dziewicy Maryi, Matce Bożej z Guadalupe z Estremadury, która była im już znana w Hiszpanii. W rezultacie obraz na tilmie również stał się znany jako Matka Boża z Guadalupe i nazwa ta trwała przez ponad cztery wieki, nawracając miliony na tę jedną, prawdziwą Wiarę. W Niebie nigdy nie ma zbiegów okoliczności ; wszystko jest podyktowane przez Opatrzność Bożą.
