William Guy Carr
część dwudziesta piąta
Cały świat powinien był wiedzieć o kierowanym przez Moskwę spisku przeciwko Hiszpanii, ponieważ ostateczne rozkazy zostały przechwycone, podczas przekazywania ich przez Komintern przywódcom ruchu rewolucyjnego w Hiszpanii. Dokumenty zostały przekazane gazecie „Echo de Paris", która opublikowała je w kwietniu 1936 r. Przytaczamy artykuł z „Echo de Paris".
„TEKST INSTRUKCJI DLA CZERWONEJ MILICJI"
„Te instrukcje dla komendantów hiszpańskiej Czerwonej Milicji… nie pochodzą z Centralnej Organizacji Hiszpańskiej, ale ze Służby Technicznej w Paryżu, która wysłała je do Hiszpanii pod tą datą. Służba Techniczna należy do francuskiej partii komunistycznej, blisko współpracując z Kominternem i jego delegatami we Francji. Dokument, który publikujemy znajduje się w rękach rządu; nie jesteśmy stroną, która mu go przekazała. Jesteśmy przekonani, że Édouard Daladier, minister wojny i obrony, wydał rozkazy do podjęcia zapobiegawczych środków obrony i ochrony.
Skrócony tekst jest następujący:
1. Wzmocnić strażników i oddziały szturmowe w koszarach oraz wyposażyć je w pistolety automatyczne. Te oddziały szturmowe i strażnicy są członkami partii komunistycznej, służącymi w siłach stałych i w rezerwie.
2. Oddziały te zostaną umieszczone w porozumieniu z Grupami, które włamią się do koszar. Grupy będą ubrane w mundury i będą wykonywały rozkazy naszych oficerów, do których mamy całkowite zaufanie.
3. Kiedy rozpocznie się walka, nasi oficerowie zostaną potajemnie wpuszczeni ze swoimi grupami. Skontaktują się z odpowiednimi komitetami i przeprowadzą przygotowany plan ataku wewnątrz koszar.
4. Tymczasowe komitety w koszarach powinny odnawiać co dwa dni swoje listy wrogów, osób neutralnych, sympatyków i ekspertów. Kiedy koszary zostaną zdobyte, osoby sklasyfikowane jako wrogowie, włączając zwłaszcza wszystkich dowódców i oficerów, powinny zostać natychmiast i bez wahania zlikwidowane.
5. Każdemu członkowi komitetu powinna zostać dostarczona lista nazwisk osób, które mają być osobiście przez niego zabite.
6. Po pozbyciu się wrogów, osoby neutralne powinny zostać poddane surowym testom, żeby zabić w nich jakąkolwiek niepewność, która jest notoryczna u tak niezdecydowanych charakterów.
7. Komitety zajmujące się osobami neutralnymi dokonają koniecznych ustaleń dla zewnętrznych grup czuwających na wejście do koszar pod pretekstem pomocy przy stłumieniu buntu.
8. To ma małe znaczenie.
9. Oddziały odkomenderowane do zlikwidowania generałów z listy aktywnej powinny składać się z dziesięciu ludzi z rewolwerami. Generałowie mają sekretarza i po dwóch adiutantów, którzy muszą zostać zabici w swoich domach. Osoby wyszczególnione do dokonania tych zabójstw nie mogą wycofać się w obliczu żadnej przeszkody czy sprzeciwu i powinny wyeliminować każdego, kto się im sprzeciwia, niezależnie od płci i wieku.
10. Osoby wyznaczone do likwidacji generałów nie będących dowódcami powinny utworzyć grupy składające się z trzech ludzi i powinny wykonywać swoje obowiązki, jak opisano to w poprzednim paragrafie.
11 i 12. Detale wskazujące, jak muszą zostać zdobyte przez bojowników komunistycznych domy i tereny w strategicznych miejscach oraz potajemnie uzbrojone i wzmocnione, żeby urządzić tam zasadzki na wojsko, które mogło uciec z koszar. Instrukcja mówi: „Ponieważ oficerowie wojskowi posiadają zabezpieczone samochody, grupy naszych bojowników muszą dotrzeć samochodami i ciężarówkami do strategicznych punktów, takich jak skrzyżowania. Muszą być uzbrojone w pistolety maszynowe, żeby zapobiec pomocy docierającej do wnętrz miast. Ciężarówki powinny dowozić zapasy granatów."
13. Nasi bojownicy muszą szybko założyć uprzednio zdobyte mundury i powinni zostać wyposażeni w karabiny.
14. Kiedy wybuchnie bunt, grupy naszych bojowników, ubranych w mundury Gwardii Cywilnej i Gwardii Szturmowej, wyposażone w sprzęt już przygotowany dla nich, muszą aresztować wszystkich przywódców wszystkich partii politycznych pod pretekstem konieczności dokonania tego dla ich osobistej ochrony. Procedura eliminacji generałów nie będących dowódcami powinna zostać przeprowadzona po ich aresztowaniu. Umundurowane grupy muszą także aresztować i zatrzymać kapitalistów, których nazwiska znajdują się w aneksie „B" okólnika nr 32.
15. Nie powinno się używać przemocy wobec tych kapitalistów, z wyjątkiem przypadków stawiania przez nich oporu; powinni jednak zostać zmuszeni do oddania pieniędzy ze swoich kont bieżących w bankach i swoich papierów wartościowych. W przypadku ukrywania się muszą zostać zupełnie zlikwidowani, łącznie ze swoimi rodzinami, bez wyjątku. Jest pożądane, żeby Komórki zostały wplecione w ich personel jako służący czy mechanicy, ponieważ mogą być oni bardzo użyteczni1.
16. Można opuścić.
17. W odniesieniu do członków sił zbrojnych, którzy twierdzą, że są sympatykami, powinno się stosować taką samą taktykę, jaka stosowana była w Rosji. Najpierw skorzystać z ich usług, a potem wyeliminować jako wrogów. Żeby nasze dzieło odniosło sukces i było trwałe, oficer lub człowiek neutralny jest lepszy od tego, który zdradził swój mundur, ponieważ jego życie było zagrożone. Podobnie zdradziłby on także nas, gdyby miał do tego okazję.
18. Instrukcje dla naszej milicji, dotyczące mobilizacji, ruchów transportu, użycia broni i umiejętności strzeleckich muszą zostać zintensyfikowane.2
19. Milicja ustawiona na skrzyżowaniach dróg musi eliminować wszystkie pokonane wojska, próbujące uciekać.
20. Stanowiska karabinów maszynowych powinny być umieszczone w miejscach, które obejmują zasięgiem przód i tył wszystkich zbrojowni, komisariatów policji i remiz strażackich oraz wszystkich dojazdów i wyjazdów z miast, a gdyby pomimo tego wrogowie zdołali się wydostać, powinni być atakowani ręcznymi granatami.
21. Pozostała milicja powinna zostać umieszczona w uzbrojonych ciężarówkach w strategicznych punktach miast, odległych nie więcej niż kilometr od siebie. Ona także powinna być uzbrojona w karabiny maszynowe.
22. Łączność powinna zostać zapewniona przez lekkie samochody i rowerzystów, którzy powinni być uzbrojeni w rewolwery.
23. Nie ma szczególnego znaczenia.
24. Trzeba zdobyć najbardziej intymne detale, dotyczące życia i charakterów wszystkich osób neutralnych oraz sympatyków i skrupulatnie je zarejestrować, włączając ich potrzeby rodzinne i wpływ, jaki miłość do swoich dzieci i pragnienie tych niezbędnych potrzeb, mogą na nich wywierać. Jeśli jakiś członek naszej milicji, lub któraś z osób neutralnych i sympatyków wykazuje jakikolwiek objaw słabości, czy opór wobec rozkazów, muszą oni zostać zadenuncjowani w wyższych komitetach organizacji jako winni współudziału i/lub reakcji.
25. Nasza milicja musi zostać zorganizowana do pracy poza swoimi własnymi domami i miejscowościami, ponieważ doświadczenie nauczyło nas, że w ostatnim momencie, przez sentymentalizm, ludzie pracujący w swoich miejscowościach i wśród swoich rodzin i przyjaciół, zawodzili przy wykonywaniu naszych planów z właściwym entuzjazmem.
26. Wszyscy właściciele składów towarowych i towarów powinni być traktowani jako ważni kapitaliści. Składy te muszą zostać zorganizowane, żeby służyły proletariatowi poprzez grupy administracyjne.3
27. Punkt ten dotyczy kwestii użycia GŁODU jako środka szybkiego zredukowania opozycji i potwierdza to, co było powiedziane na temat zastosowania tej broni w sporach krajowych i w wojnie międzynarodowej. Czytamy tu: „W czasie pierwszego tygodnia i dopóki organizacja nie dojdzie do normy, dostawa żywności i napojów dla burżuazji jest zakazana".
28. Czytamy: Zapasy żywności w koszarach i w rękach naszych wrogów, które nie mogą zostać zdobyte, muszą stać się bezużyteczne przez wymieszanie ich z parafiną lub innymi substancjami.
Od chwili opublikowania tych rozkazów, przywódcy rewolucyjni we wszystkich krajach otrzymali specjalną instrukcję do wykonania starannych planów, dotyczących zajmowania się członkami policji i straży pożarnej, ponieważ doświadczenie wskazywało, że większość z tych obywatelskich pracowników „pozostawała lojalna wobec swoich burżuazyjnych szefów". Zalecane działania są następujące:
1. Przeniknięcie do tych dwóch sił
2. Skorumpowanie szeregowych członków
3. Nakłanianie członków partii do zakupu lub wynajmowania posesji, obejmujących dojazdy do tyłu i przodu komisariatów policji i remiz strażackich, żeby ich pracownicy mogli zostać wyeliminowani podczas zmiany służby. Godzina rewolty ma się pokrywać z czasem zmiany służby policyjnej.
Rozkazy wydane liderom partii komunistycznej w Hiszpanii szczegółowo opisywały, jak mają oni przejąć władzę nad wszystkimi usługami komunalnymi i służbami publicznymi, jak też nad administracją obywatelską. Celem było zdobycie, w jak najkrótszym czasie, pełnej i absolutnej kontroli wszystkich dostaw żywności i systemów komunikacyjnych.
Rozkazy Rewolucyjne przechwycone na Majorce w październiku 1936 r. zostały przetłumaczone przez Jacques'a Bardoux, który napisał potem książkę pt. „Chaos w Hiszpanii". Znajdowały się one w drodze do przywódców rewolucyjnych Hiszpanii.
W celu kontroli najmniejszych szczegółów ruchu od 8. maja tylko agenci łącznikowi będą mogli wydawać rozkazy i będą się oni komunikowali między sobą przy pomocy Szyfru E.L.M. 54-22. Lokalni liderzy muszą wydać komitetom instrukcje słowne, posługując się następującym kodem:
1.2.1. Rozkaz do rozpoczęcia mobilizacji
2.1.2. Rozkaz do rozpoczęcia rewolty
2.2.1. 1.1. Rozkaz do ataku na ustalone wcześniej punkty
3.3.3. Przewidywanie kontrrewolucjonistów
2.4.3. Mobilizacja związków zawodowych
2.5.5. Strajk generalny
2.6.5. Akty sabotażu, np. wysadzanie linii kolejowych, itp.
1.3.2. Sygnał do odłożenia rewolty
1.1.0. Rozkaz do zaopatrzenia
1.0.0. Reorganizacja jest gotowa
0.0. Zamknąć granice i porty
1.1. Egzekucja osób, które znajdują się na czarnej liście
Wszystkie te rozkazy zostaną wydane na dzień przed rewoltą, 1. maja lub 29.4 o północy, z nadajnika zainstalowanego w Casa del Pueblo w Madrycie, na falach o długości prawie tej samej, na jakiej nadaje madryckie radio związkowe.
Będzie podzielona na następujące sekcje:
A.B. Chamartin de la Rosa, centrala w Casa del Pueblo tej dzielnicy
C.D. Cuatro Caminos, centrala w Klubie Socjalistycznym w dzielnicy
E.F. Dzielnica Pałacowa, centrala w drukarni Mundo Obrero
G.H. Dzielnica Uniwersytecka, centrala w biurach wydawnictwa El Socialista
I.J. Dzielnica Łacińska, centrala w Casa del Pueblo
M.N. Dzielnica Inclusa, centrala w centrum socjalistycznym
N.O. Dzielnica Pardinas, centrala w garażu przy Castello 19
P.Q. Dzielnica Południowa, centrala w Centrum Socjalistycznym Vallecas
R.S. Dzielnica Carabanchel, centrala w Klubie Socjalistycznym
T.U.V. Centrum Madrytu, centrala w Casa del Pueblo, w sekretariacie
X.Y.Z. Biura nr 2, 3, 4, 6, 8, 10, 12 (pokój z balkonem).
Rewolta zostanie ogłoszona przez pięć bomb zdetonowanych o zmierzchu. Natychmiast rozpocznie się sfingowany atak faszystów na jedno z centrów CNT (Confederacion Nacional del Trabajo – Krajowa Konfederacja Pracy). Potem zostanie ogłoszony strajk generalny, a żołnierze i dowódcy, którzy nas popierają zbuntują się. Grupy rozpoczną akcję.
Osoby wyznaczone w sekcji T.U.V. opanują Biuro Komunikacji, Prezydenturę i Ministerstwo Wojny. Ci, którzy należą do dzielnicy zaatakują Intendentury, a ci, którzy należą do sekcji T.U.V. przejmą Biuro Bezpieczeństwa Publicznego.
Specjalna grupa złożona wyłącznie z ludzi wyposażonych w karabiny maszynowe i granaty ręczne zostanie skierowana do centrali rządowych i zaatakuje je. Przejdzie ona następującymi ulicami: Carretas, Montera, Mayor, Correos, Paz, Alcala, Arenal, Preciados, Carmen i San Jeronimo. Grupy złożone z pięćdziesięciu komórek po dziesięć osób w każdej, będą działały na ulicach drugiej i trzeciej kolejności, a złożone tylko z dwóch komórek na ulicach pierwszej kolejności i na alejach.
Wydane są rozkazy do natychmiastowej egzekucji wszystkich kontrrewolucjonistów, którzy zostali zatrzymani.
Republikanie z Frontu Ludowego zostaną poproszeni o poparcie ruchu, a w przypadku odmowy zostaną wydaleni z Hiszpanii.
Tajne.
Do liderów grup i sekcji
Komórka z St. George du Bois, punkt obserwacyjny Stacja.
Pierwsza Grupa: Centrala Ratusz Miejski. Lider grupy, A. Prezydent
Sekcja Pierwsza: B.
4 wolontariuszy, 5 karabinów, 1 rewolwer, 70 jednostek amunicji do karabinu, 20 do rewolweru, 15 granatów.
Sekcja Druga: C.
6 wolontariuszy, 4 karabiny, 3 rewolwery, 70 jednostek amunicji do karabinu, 20 do rewolweru.
Sekcja Trzecia: D. Lider C.
4 wolontariuszy do dystrybucji uzbrojenia i amunicji i do robienia amunicji. 6 rewolwerów, 15 kanistrów benzyny, 25 kanistrów (5-litrowych) rezerwy, wydane towarzyszowi C.
Druga Grupa: Centrala Dworzec Kolejowy. Lider D.E.P.
7 wolontariuszy, 8 karabinów, 80 jednostek amunicji, 20 lasek dynamitu wydanych towarzyszowi E.
Trzecia Grupa: Na Dworcu. Lider F.E.
5 wolontariuszy (2 ekspertów), 6 karabinów, 1 rewolwer, 60 jednostek amunicji do karabinu, 20 do rewolweru, 1500 metrów izolowanego drutu telefonicznego wydanego towarzyszowi F.
Czwarta Grupa: (oddział atakujący) Centrala Piwnice Ratusza Miejskiego, Lider G.
Sekcja Pierwsza: H.
4 wolontariuszy, 4 karabiny, 50 jednostek amunicji, 10 noży, 12 lin.
Sekcja Druga: I.
4 wolontariuszy, 4 karabiny, 50 jednostek amunicji, 10 noży, 10 lin.
Instrukcje specjalne.
Druga Grupa: Wysadzanie linii kolejowych i konwojów faszystowskich.
Trzecia Grupa: Natychmiastowe połączenie Centrali Telefonicznej, Poczty, Dworca Kolejowego i Ratusza.
Do wszystkich Grup: Oszczędzać amunicję do czasu nadejścia uzbrojenia i amunicji z komórki w Rochefort.
Pierwsza Grupa do dowódcy aprowizacji, zwierząt i paszy do czasu nadejścia instrukcji z Rochefort dotyczących dystrybucji.5
TOWARZYSZ PREZYDENT
Komentarz autora
Niedawna historia dowiodła, że instrukcje ujarzmienia Hiszpanii wydane przez Iluminatów poprzez Moskwę, zostały od tamtego czasu uwspółcześnione i wprowadzone w życie we wszystkich krajach europejskich, które zostały ujarzmione od 1936 r. Nie ma powodu, by twierdzić, że Piąta Kolumna w Kanadzie i USA jest mniej starannie zorganizowana. Piąta Kolumna gotowa jest wykonać rozkazy Iluminatów, gdy ci, którzy kierują Światowym Ruchem Rewolucyjnym uznają, że czas nadszedł. Istnieją liczne dowody na to, że członkowie komunistycznej partii Kanady i USA dokonują od 1948 r. szybkiej ewakuacji z wielkich miast i rejonów przemysłowych, żeby mogli znaleźć się na wsi na piknikach i z powodu innych, rozsądnych pretekstów w czasie początkowych etapów sowieckiego nalotu bombowego. Planują oni powrót i przejęcie władzy, kiedy warunki będą chaotyczne, a mieszkańcy wciąż będą w stanie paniki.
Podczas gdy konieczna jest kontrola iluminizmu w Europie i Azji, będzie olbrzymim i kosztownym błędem, jeśli nie zdamy sobie sprawy z pełnych rozmiarów niebezpieczeństwa ich Piątej Kolumny. Musimy usunąć nasze wewnętrzne niebezpieczeństwo, albo wszystkie nasze plany cywilnej obrony w sytuacjach nadzwyczajnych będą bezużyteczne. Najpierw musimy poradzić sobie z wrogiem wewnętrznym, a potem nasze plany obrony i inne sprawy wpasują się płynnie w nurt nieskrępowany przez zdrajców i sabotażystów. Faktem, o którym musimy pamiętać jest to, że komuniści są przyzwyczajeni do rozpoczynania rewolucji. Przywódcy komunistów tworzą potem dyktaturę proletariatu, która z kolei opanowywana jest przez agenturę Iluminatów.
William Guy Carr
Tekst powyższy kończy rozdział czternasty książki Williama Guy Carra. Na tym też kończymy jej druk na łamach MICHAELA. Pełny tekst ukaże się w wydaniu książkowym w tym roku, o czym poinformujemy naszych Czytelników.
1- To zalecenie chroniło bankierów i kapitalistów, którzy pracowali jako agenci Iluminatów, w taki sam sposób, w jaki podobne zalecenia chroniły Rothschildów w czasie rewolucji francuskiej.
2- W 1946 r. autor poinformował właściwe władze, że do Kanady importowano 303 karabiny jako złom. W ten sam sposób gabinet ministrów Kanady zezwolił na wysłanie broni jako złomu na Bliski Wschód w 1956 r.
3- To zalecenie także pokazuje, że Iluminaci są prawdziwymi przywódcami działań rewolucyjnych. Zawsze znajdują się oni na najwyższych stanowiskach w Rządach, Społeczeństwie, Przemyśle i Siłach Zbrojnych. Robotnicy, Tłum, są tylko „pionkami w grze". Są używani, a potem podporządkowani. Udowodnijcie to im, a spisek komunistyczny się nie uda. Autor.
4- Data rewolty została przesunięta na 22 lipca już po wydaniu tych rozkazów.
5- Powyższa informacja została udostępniona'Wolnej Prasie Świata'przez niezależnych dziennikarzy i akredytowanych korespondentów, gdy tylko stała się dostępna, ale nigdy nie została opublikowana. Dlaczego? Autor.
