Chronologia wydarzeń od egzekucji króla Karola w 1649 r. do założenia Banku Anglii w 1694 r. pokazuje wzrost długu narodowego. Międzynarodowi Bankierzy używali intryg i sprytu, żeby chrześcijanie zaczęli rzucać się nawzajem do swoich gardeł.
1649 Cromwell finansowany przez Żydów, toczy wojnę w Irlandii. Zdobywa miasta Droghedę i Wexford. Brytyjscy protestanci oskarżeni o prześladowanie irlandzkich katolików.
1650 Montrose buntuje się przeciwko Cromwellowi. Pojmany i stracony.
1651 Najazd Karola II na Anglię. Pokonany ucieka do Francji.
1652 Anglia uwikłana w wojnę z Holandią.
1653 Cromwell ogłasza się Lordem Protektorem Anglii.
1654 Anglia wciągnięta w większą ilość wojen.
1656 Początek kłopotów w koloniach amerykańskich.
1658 Śmierć Cromwella. Syn, Ryszard, mianowany Protektorem.
1659 Ryszard, oburzony intrygami, rezygnuje.
1660 General Monk okupuje Londyn. Karol II ogłoszony królem.
1661 Ujawnienie prawdy o knowaniach podjętych przez Cromwella i jego towarzyszy, Iretona i Bradshawa, powoduje poważną reakcję społeczną. Ciała zostają ekshumowane i powieszone na szubienicach na Wzgórzu Tyburn (Tyburn Hill) w Londynie.
1662 Konflikt religijny powoduje podział członków wyznań protestanckich. Nonkonformiści, którzy założyli Kościół Anglii, są prześladowani.
1664 Anglia znowu zajęta wojną z Holandią.
1665 Wielka depresja obejmuje Anglię. Bezrobocie i braki żywnościowe podkopują zdrowie społeczeństwa. Wybucha Wielka Zaraza.1
1666 Anglia toczy wojnę z Francją i Holandią.
1667 Agenci spisku (cabal agents) rozpoczynają nowy konflikt religijny i polityczny.2
1674 Anglia i Holandia zawierają pokój. Ludzie kierujący międzynarodowymi knowaniami zmieniają swoje postawy. Stają się pośrednikami. Wynoszą prostego Wilhelma Stradholdera do rangi generala-kapitana wojsk holenderskich. Zostaje on Wilhelmem Księciem Orańskim. Jego spotkanie z Marią, najstarszą córką Księcia Yorku, było przygotowane. Książę Yorku był tylko o krok od tego, żeby zostać królem Anglii.
1677 Księżniczka Maria Angielska poślubiła Wilhelma Orańskiego. Żeby umieścić Wilhelma na tronie angielskim, trzeba było się pozbyć zarówno Karola II, jak i Księcia Yorku, który niebawem miał zostać królem Jakubem II.
1683 Uknuto spisek tzw. Rye House Plot (spisek Domu Żytniego). Jego celem było zabójstwo króla Karola II i jego brata - Księcia Yorku. Spisek się nie powiódł.
1685 Król Karol II umiera. Książę Yorku zostaje królem Anglii, Jakubem II. Natychmiast rozpoczęła się przeciwko niemu kampania infamii (zniesławienia). Przekupiono albo przekonano księcia Monmoutha (syna Karola II), żeby stanął na czele powstania mającego obalić króla. 30 czerwca rozegrała się bitwa na równinie Sedgemoor. Monmouth został pokonany i pojmany. Został stracony 15 lipca. W sierpniu sędzia Jeffreys zainaugurował to, co historycy nazywają „Krwawymi Sadami Wyjazdowymi". Ponad trzysta osób związanych z powstaniem Monmoutha zostało skazanych na śmierć w warunkach potwornego okrucieństwa. Blisko tysiąc innych zostało skazanych na sprzedaż jako niewolnicy. Był to typowy przykład tego, jak Tajna Władza, działając poza sceną, tworzy okoliczności, za które odpowiedzialnością obciążani są inni ludzie. Inni są popychani, żeby aktywnie przeciwstawić się tym, których obwiniają. Ci z kolei są likwidowani. Króla Jakuba wciąż trzeba było się pozbyć, zanim Wilhelm Orański mógłby znaleźć się na tronie, żeby wykonywać ich mandat. Wszyscy w Anglii zostali zaczarowani i oszołomieni. Nie pozwolono im poznać prawdy. Obwiniali każdego i wszystko z wyjątkiem „Tajnej Władzy", która prowadziła politykę zakulisową. Potem konspiratorzy wykonali swój następny ruch.
1688 Nakazali oni, żeby Wilhelm Orański wylądował w Anglii w Torbay. Stało się to 5 listopada. Król Jakub abdykował i uciekł do Francji. Stał się niepopularny z powodu kampanii zniesławienia, knowań i swojej własnej głupoty i winy.
1689 Wilhelm Orański i Maria zostali ogłoszeni królem i królową Anglii. Król Jakub nie zamierzał oddawać tronu bez walki. Był on katolikiem, więc Tajna Władza umieściła Wilhelma Orańskiego jako orędownika wiary protestanckiej. 15 lutego 1689 r. król Jakub przybył do Irlandii. Bitwa nad rzeką Boyne rozegrała się między ludźmi o wyraźnych i przeciwnych przekonaniach religijnych. Odtąd orańczycy" (Orangemen)3 obchodzili rocznicę bitwy 12 lipca każdego roku. Nie wiadomo, czy znalazłby się choć jeden „orańczyk" na dziesięć tysięcy, który wiedziałby, że wszystkie wojny i powstania, jakie miały miejsce w latach 1640-1689 były rozniecane przez międzynarodowych lichwiarzy w celu uzy skania przez nich kontroli brytyjskiej polityki i ekonomii. Pierwszym ich celem było uzyskanie pozwolenia na założenie Banku Anglii oraz połączenie i zabezpieczenie długów, jakie Brytania była im winna za pożyczki udzielane jej na wojny, jakie wywoływali. Historia ukazuje, jak zrealizowali swoje plany.
Ostateczna analiza wskazuje, że żaden człowiek, ani żaden kraj uczestniczący w wojnach i rewolucjach nie uzyskał żadnych trwałych korzyści. Nie osiągnięto żadnego trwałego albo satysfakcjonującego rozwiązania w sprawach politycznych, ekonomicznych i religijnych. KORZYŚCI ODNIOSŁA JEDYNIE MAŁA GRUPA LICHWIARZY, KTÓRZY FINANSOWALI WOJNY I REWOLUCJE ORAZ ICH PRZYJACIELE I AGENCI, KTÓRZY DOSTARCZALI BRONI, STATKÓW I AMUNICJI.
Ważne, żebyśmy pamiętali, iż dopóty holenderski generał nie znalazł się na tronie angielskim, dopóki nie przekonał on brytyjskiego ministerstwa skarbu, żeby pożyczyło 1 250 000 funtów od żydowskich bankierów, którzy wsadzili go na tron. Szkolne podręczniki historii informują nasze dzieci, że negocjacje z lichwiarzami, KTÓRYCH TOŻSAMOŚĆ POZOSTAJE TAJEMNICA, były prowadzone w imieniu rządu brytyjskiego przez sir Johna Houblena i Williama Pattersona.
Badania dokumentów historycznych ujawniają, że, aby utrzymać całkowitą tajność negocjacji w sprawie warunków pożyczki, były one prowadzone w kościele. W czasach Chrystusa lichwiarze uży wali Świątyni. W czasach Wilhelma Orańskiego sprofanowali oni kościół.
Międzynarodowi lichwiarze zgodzili się udzielić brytyjskiemu ministerstwu skarbu pożyczki do wysokości 1 250 000 funtów szterlingów z zastrzeżeniem, że będą oni mogli narzucać swoje warunki i postanowienia. Zgodzono się na to. Oto część warunków:
1. Nazwiska tych, którzy udzielili pożyczki pozostają utajnione. Zostanie im przyznany przywilej utworzenia Banku Anglii.4
2. Dyrektorom Banku Anglii zostanie przyznane ustawowe prawo do wprowadzenia standardu złota dla waluty, dzięki czemu:
3. Będą mogli udzielać pożyczek do wartości 10 funtów za złoto o wartości jednego funta, które posiadali w depozycie w swoich sejfach.
4. Uzyskają zezwolenie na konsolidację długu narodowego i zabezpieczenie spłat kwot należnych jako kapitał i odsetki przez bezpośrednie opodatkowanie obywateli.
Tak więc za sumę 1 250 000 funtów król Wilhelm Orański zaprzedał mieszkańców Anglii w niewolę ekonomiczną. Żydowscy lichwiarze zaspokoili swoje ambicje. Przywłaszczyli sobie władzę emisji i kontroli waluty narodowej. I zabezpieczając sobie tę władzę, nie troszczyli się o to, kto ustanawiał prawa.
Najlepszą ilustracją tego, co oznaczało przyjęcie standardu złota będzie przytoczenie prostej transakcji. Dyrektorzy Banku Anglii mogli pożyczyć 1000 funtów za każde 100 funtów wartości złota, które posiadali w depozycie jako zastaw. Pobierali oni odsetki od całej sumy 1000 funtów. Przy 5% wynosiło to 50 funtów rocznie. W ten sposób na końcu pierwszego roku bankierzy otrzymywali 50% sumy, którą pierwotnie wnieśli jako zabezpieczenie pożyczki. Gdyby ktoś prywatnie zechciał otrzymać pożyczkę, bankierzy zmusiliby go do wniesienia zastawu w formie nieruchomości, akcji giełdowych czy obligacji o wartości znacznie przewyższającej wartość pożyczki, której zażądał. Gdyby w pewnym momencie nie był w stanie spłacać kapitału i odsetek zostałaby podjęta przeciw jego nieruchomości procedura zajęcia jej, a lichwiarze uzyskaliby wartość wielokrotnie przewyższającą wielkość pożyczki.
Międzynarodowi bankierzy nigdy nie zamierzali zezwolić Anglii na spłatę długu narodowego. Plan polegał na stworzeniu międzynarodowych warunków, które coraz bardziej pogrążałyby w długach WSZYSTKIE wchodzące w rachubę narody.5
Jeśli chodzi o Anglię, to tylko w ciągu czterech lat, 1694 do 1698, jej dług narodowy wzrósł od jednego do szesnastu milionów funtów szterlingów. Dług ten spiętrzył się z powodu wojen. Warto zauważyć, że John Churchill (1650-1722) stał się wiodącą postacią wojskową w tym okresie angielskiej historii. Dzięki swojemu geniuszowi militarnemu i jego służbie Brytanii został on pierwszym księciem Marlborough.6
Tajna Władza kryjąca się za Światowym Ruchem Rewolucyjnym poruszała niezbędne sprężyny i doprowadziła do wojen o hiszpańską sukcesję. W 1701 r. książę Marlborough został dowódcą sił zbrojnych Holandii. Sama Encyklopedia Żydowska odnotowuje fakt, że KSIĄŻĘ MARLBOROUGH OTRZYMAŁ ZA WIELE SWOICH USŁUG NIE MNIEJ NIŻ 6000 FUNTÓW OD HOLENDERSKIEGO ŻYDOWSKIEGO BANKIERA SOLOMONA MEDINY.
Wypadki prowadzące do rewolucji francuskiej pokazują jak w latach 1698 do 1815 narodowy dług Brytanii wzrósł do 885 milionów funtów. Do roku 1945 brytyjski dług narodowy osiągnął astronomiczną kwotę 22 miliardów 503 milionów 532 tysięcy 372 funtów, a same odsetki w latach 1945-46 sięgnęły 445 446 2410 funtów. Jak zauważył irlandzki ekonomista: "Tylko organizacje kontrolowane przez Żydów mogły domagać się dodatkowych funtów".
W poprzednim rozdziale przedstawione zostały fakty dowodzące, w jaki sposób niewielka grupa zagranicznych lichwiarzy, działających poprzez swoich angielskich agentów, zachowała anonimowość, zapewniając sobie kontrolę ekonomii tego narodu za skromną sumę 1 250 000 funtów. Przedstawimy teraz dowody pozwalające na identyfikację niektórych międzynarodowych żydowskich lichwiarzy i na dowód, że oni i ich spadkobiercy spiskowali, planowali i pomagali finansować Wielką Rewolucję Francuską 1789 r. dokładnie w taki sam sposób, w jaki uknuli, planowali i finansowali Rewolucję Angielską 1640-1649. W kolejnych rozdziałach przedstawimy fakty dowodzące, że potomkowie tych samych międzynarodowych, żydowskich finansistów stanowili Tajną Władzę, kryjącą się za każdą wojną i rewolucją począwszy od roku 1789.
Żydowska Encyklopedia mówi: „Edom oznacza współcześnie Żydów. Jest to bardzo ważne stwierdzenie, ponieważ słowo „edom" znaczy,,czerwony". Historia ujawnia, że żydowski złotnik, Amschel Moses Bauer, zmęczony swoją wędrówką po Europie wschodniej, postanowił zamieszkać w roku 1750 we Frankfurcie nad Menem w Niemczech. Otworzył on sklep albo raczej kantor w dzielnicy żydowskiej. Nad drzwiami swojego kantoru umieścił jako szyld CZERWONĄ TARCZĘ. Najważniejsze jest, żeby pamiętać, że Żydzi w Europie wschodniej, którzy należeli do ruchu rewolucyjnego opartego na terroryzmie, także przyjęli czerwoną flagę jako swój emblemat, ponieważ symbolizowała ona krew.
Amschel Moses Bauer miał syna urodzonego w 1743 r., którego nazwał Amschel Mayer. Ojciec zmarł w roku 1754, kiedy syn miał zaledwie jedenaście lat. Chłopiec wykazywał wielkie zdolności i nadzwyczajną inteligencję, a ojciec uczył go wszystkiego, co możliwe na temat podstawowych zasad biznesu pożyczania pieniędzy. Zamiarem ojca było, żeby syn został wykształcony na rabina, co uniemożliwiła śmierć ojca.
Kilka lat po śmierci ojca Amschel Mayer Bauer został zatrudniony w Oppenheimer Bank jako urzędnik. Wkrótce dowiódł on swoich naturalnych zdolności do biznesu bankowego i otrzymał nagrodę w postaci dopuszczenia go do spółki w charakterze młodszego współudziałowca. Później powrócił do Frankfurtu, gdzie zabezpieczał kontrolę i własność przedsiębiorstwa założonego przez jego ojca w 1750 r. Czerwona Tarcza nadal dumnie wisiała nad drzwiami. Znając ukryte znaczenie Czerwonej Tarczy Amschel Mayer Bauer postanowił przyjąć jej nazwę jako nowe rodowe nazwisko. Czerwona Tarcza po niemiecku to Roth Schild i tak oto swoje istnienie rozpoczął Dom Rothschildów.
Amschel Mayer Bauer zmarł w 1812 r. Miał pięciu synów. Wszyscy z nich zostali specjalnie wykształceni, żeby stać się przywódcami wysokiej finansjery. Nathan, jeden z synów, wykazywał wyjątkowe zdolności i w wieku 21 lat wyjechał do Anglii z wyraźnym celem zdobycia kontroli nad Bankiem Anglii. Celem było użycie tej kontroli do pracy, w połączeniu z ojcem i pozostałymi braćmi, nad ustanowieniem i utrwaleniem Międzynarodowego Monopolu Bankowego w Europie. Połączone bogactwo Międzynarodowego Syndykatu Bankowego mogło zostać potem użyte do podtrzymania ukrytych ambicji ojca, które znał każdy z jego synów. Dla udowodnienia swoich zdolności, Nathan Rothschild obrócił 20 000 powierzonych mu funtów w 60 000 funtów w ciągu trzech lat.
Jest ważne, żebyśmy pamiętali studiując Światowy Ruch Rewolucyjny, że czerwona flaga była symbolem rewolucji francuskiej, a odtąd każdej rewolucji. Faktem o większym znaczeniu jest to, że kiedy Lenin, finansowany przez międzynarodowych bankierów, obalił rząd rosyjski i ustanowił w 1917 r. pierwszą dyktaturę totalitarną, wzorem flagi została czerwona flaga z młotem i sierpem oraz umieszczoną tam GWIAZDĄ ŻYDOWSKĄ.
W 1773 r. kiedy Mayer Rothschild miał zaledwie 30 lat zaprosił do siebie dwunastu bogatych i wpływowych ludzi na spotkanie we Frankfurcie. Jego celem było przekonanie ich, że jeśli zgodzą się złożyć swoje zasoby do wspólnej kasy, gliby wtedy finansować i kontrolować Światowy Ruch Rewolucyjny i użyć go jako swego Podręcznika Działania do uzyskania ostatecznej kontroli bogactwa, zasobów naturalnych i siły roboczej na całym świecie.
Rothschild ujawnił, w jaki sposób została zorganizowana rewolucja angielska. Wskazał na błędy i pomyłki, jakie zostały uczynione. Okres rewolucyjny był za długi. Eliminacja reakcjonistów nie została dokonana z odpowiednią szybkością i bezwzględnością. Planowane panowanie terroru, przez co miało zostać szybko osiągnięte ujarzmienie szerokich mas, nie zostało wprowadzone w skuteczne działanie. Nawet po tym, jak wszystkie te błędy zostały uczynione, początkowy cel rewolucji został osiągnięty. Bankierzy, którzy podżegali do rewolucji, ustanowili kontrolę narodowej ekonomii i skonsolidowali dług narodowy. Za pomocą knowań przeprowadzanych na międzynarodową skalę powodowali stały wzrost długu narodowego przez udzielanie pożyczek pieniężnych na walki wojenne i rewolucyjne, które wzniecali od roku 1694. Opierając swoje argumenty na logicznym i rozsądnym rozumowaniu, Mayer Rothschild wskazał, że wyniki finansowe osiągnięte w rezultacie rewolucji angielskiej będą niczym w porównaniu z korzyściami finansowymi, jakie mogą zostać osiągnięte przez rewolucje francuską, pod warunkiem, że obecni na spotkaniu zgodzą się, co do jedności celu i wprowadzą w życie jego uważnie przemyślany i skorygowany plan rewolucyjny. Plan zostałby poparty przez wszystkie siły, które mogłyby zostać opłacone przy pomocy ich połączonych zasobów. Porozumienie zostało osiągnięte. Mayer Rothschild odsłonił swój rewolucyjny plan. Przez zręczną manipulację ich połączonym bogactwem byłoby możliwe stworzenie tak niepomyślnych warunków ekonomicznych, że masy zostałyby poprzez bezrobocie doprowadzone do stanu graniczącego z głodem. Przez użycie zręcznie przemyślanej propagandy łatwo byłoby obwinić za te niepomyślne warunki ekonomiczne króla, jego dwór, arystokratów, Kościół, przemysłowców i pracodawców. Ich płatni propagandziści wznieciliby uczucia nienawiści i zemsty przeciwko klasom rządzącym przez ujawnienie wszystkich rzeczywistych i domniemanych przypadków marnotrawstwa, rozwiązłego zachowania, niesprawiedliwości, ucisku i prześladowania. Wynajdowaliby także niegodziwości, żeby zdyskredytować tych, którzy mogliby, gdyby zostali sami, stanąć na przeszkodzie ich ogólnych planów.7
Po szkicowym wprowadzeniu, żeby wzmocnić entuzjastyczne przyjęcie spisku, który miał właśnie ujawnić, Rothschild zwrócił się ku rękopisowi i zaczął czytać pieczołowicie przygotowany plan działania. Zostałem zapewniony, że poniższy tekst jest skondensowaną wersją spisku, za pomocą którego konspiratorzy mieli nadzieję uzyskać ostateczną, bezsporną kontrolę bogactwa, zasobów naturalnych i siły roboczej całego świata.
1. Mówca rozpoczął ujawnianie spisku od stwierdzenia, że ponieważ większość ludzi miała skłonności do zła raczej, niż do dobra, najlepsze rezultaty w rządzeniu nimi mogłyby zostać osiągnięte przez użycie przemocy i terroryzmu, a nie przez akademickie dyskusje. Mówca dowodził, że na początku społeczeństwo ludzkie podlegało brutalnej i ślepej sile, która potem została zamieniona na PRAWO. Argumentował on, iż PRAWO było tylko zamaskowaną SIŁA. Dowodził, że logiczne było wyciągnięcie wniosku, iż „dzięki prawom natury prawo tkwi w sile".
2. Następnie zapewniał, że wolność polityczna jest ideą, a nie faktem. Stwierdził, że wszystko, co było konieczne, żeby przywłaszczyć sobie władzę polityczną, to głosić 'liberalizm', tak że elektorat w imię idei zrezygnowałby z części swojej władzy i przywilejów, które spiskowcy mogliby potem zgromadzić w swoich własnych rękach.
3. Mówca zapewniał, że Władza Złota przywłaszczyła sobie władzę liberalnych przywódców nawet wtedy, tj. w 1773 r. Przypomniał swoim słuchaczom, że istniały czasy, kiedy rządziła WIARA, ale stwierdził, że odkąd WOLNOŚĆ zastąpiła WIARĘ, ludzie nie wiedzieli, jak używać jej z umiarem. Dowodził, że z tego powodu logiczne było założenie, że mogliby oni użyć idei WOLNOŚCI do wywołania „WOJEN KLASOWYCH". Podkreślił, że dla powodzenia JEGO planu nieważne było, czy ustanowione rządy zostałyby zniszczone przez wewnętrznych czy zewnętrznych wrogów, ponieważ zwycięzca musiał z konieczności szukać pomocy 'kapitału', który znajduje się całkowicie w naszych rękach".8
William Guy Carr (cdn)
1- Wybuch Wielkiego Pożaru Londynu, znanego jako "Wielkie Oczyszczenie" zakończył zarazę.
2- Angielskie słowo,,cabal" (intryga, klika) jest blisko związane ze słowem,,cabala" - kabała, oznaczającym tajemniczą teozofię żydowską, mającą początek w starożytności, której duże ożywienie nastąpiło w X w. i w następnych stuleciach. Kabała została ogłoszona jako specjalne objawienie", które umożliwiało rabinom wyjaśnianie Żydom ukrytych znaczeń świętych tekstów.
57 wydanie encyklopedii Pearsa, na stronie 529 mówi: „Kabalistyka została później doprowadzona do wielkiej przesady". Kabalistyczni przewodnicy rościli sobie pretensje do odczytywania symboli i znaczeń w literach, formułach i liczbach zawartych w Piśmie św. Francuzi nazwali ten tajemniczy obrządek: Cabale. Francuzi używali terminu,,cabale" na oznaczenie każdej grupy politycznych czy prywatnych intrygantów. Anglicy ukuli wyraz,,cabal", tworząc go z pierwszych liter nazwisk głównych osób związanych z intrygą kabalistyczną w Anglii - byli to: Clifford, Ashley, Buckingham, Arlington i Lauderdale, w tej kolejności. Kabaliści byli sprawcami różnych politycznych i religijnych niepokojów w okresie niefortunnych rządów Karola II.
3- Członkowie protestanckiej organizacji politycznej założonej w 1795 r. służącej do utrzymywania przewagi protestanckiej w Irlandii. (organizacja inspirowana panowaniem Wilhelma III Orańskiego, stąd jej nazwa) - przyp. tłum.
4- Tożsamość ludzi, którzy kontrolują Bank Anglii wciąż pozostaje tajemnicą. Komisja MacMillana, powołana w 1929 r. dla wyjaśnienia tej sprawy nie spełniła swego zadania kompletnie. Montague Norman, oficjalny dyrektor Banku Anglii, był najbardziej wymijający i niezobowiązujący we wszystkich odpowiedziach, jakich udzielił komisji. Dalsze szczegóły zawarte są w książce Anfielda,,Fakty na temat Banku Anglii", s. 4.
5- Gdyby taką politykę doprowadzić do jej logicznej konkluzji, pozostaje tylko kwestią czasu, kiedy międzynarodowi lichwiarze uzyskają kontrolę bogactwa, zasobów naturalnych i siły roboczej całego świata. Historia pokazuje jak szybkiego postępu dokonali oni w realizacji swojego celu od roku 1694.
6- Książę jest bezpośrednim przodkiem sir Winstona Churchilla, premiera Wielkiej Brytanii w latach 1940- 45 i 1951-55. Churchill uznawał siebie za czołowego syjonistę swoich czasów. Był on człowiekiem, który ponosił największą odpowiedzialność za wpływ na utworzenie „państwa Izrael" przez Organizację Narodów Zjednoczonych.
7- Były to oryginalne teorie, na podstawie których zorganizowano ostatecznie wojnę klas.
8- To stwierdzenie z oryginalnych dokumentów powinno przekonać wszystkich, z wyjątkiem osób stronniczych, że mówca nie był rabinem czy mędrcem żydowskim, ani nie zwracał się do mędrców i rabinów, ponieważ byli to złotnicy, lichwiarze i ich wspólnicy w handlu i przemyśle, którzy w 1773 r. posiadali bogactwo świata w swoich rękach, tak jak wciąż posiadają je w swoich rękach w XXI w.
