Poniższe fragmenty pochodzą z przemówienia Louisa Evena na Dorocznym Kongresie Pielgrzymów św. Michała w Thetford Mines, Quebec, we wrześniu 1965 r.
Ci, którzy czytają czasopismo MICHAEL, rozumieją, że Kredyt Społeczny dotyczy nie tylko reformy monetarnej, choć ten aspekt ma ogromne znaczenie, i że jego zasięg wykracza daleko poza zwykłą reformę systemu finansowego. Reformy finansowe Kredytu Społecznego przerwałyby monopol pieniądza i kredytu, i uwolniłyby społeczeństwa z niewoli długu i pieniędzy. Ale istnieją inne monopole i inne rodzaje niewoli, takie jak monopol państwowy. Sprzeciwiamy się dyktaturze państwa nad jednostkami tak zaciekle, jak walczymy z dyktaturą systemu finansowego.
W rzeczywistości głównym celem Kredytu Społecznego jest nieskrępowany rozwój osoby ludzkiej. Kredyt Społeczny ma na celu wzbogacenie osoby poprzez wolne stowarzyszenie w przeciwieństwie do całego zbyt powszechnego panowania stowarzyszeń nad ludźmi. Bez względu na rodzaj stowarzyszenia − małe, duże, lokalne, wojewódzkie, federalne, wolne zgromadzenie osób lub obowiązkowe stowarzyszenie obywateli w naród − wszyscy członkowie muszą z niego korzystać.
Ta zasada dotyczy dzielenia się bogactwem gospodarki narodowej. Każda jednostka w społeczeństwie musi uzyskać odpowiedni udział, który odpowiada wzbogaceniu, będącemu wynikiem życia w społeczeństwie.
Gdyby każdy żył sam i produkował wszystkie dobra, których potrzebuje, całkowita wydajność narodu byłaby bardzo mała w porównaniu do tego, co jest obecnie produkowane, dzięki korzyściom ze stowarzyszenia w społeczeństwie. Bez życia w społeczeństwie nie byłoby ustalonego porządku społecznego. Bez dóbr publicznych nie byłoby szkół i laboratoriów badawczych. Ponadto innowacje i wynalazki nie byłyby udostępniane ani przekazywane z pokolenia na pokolenie. Nie istniałyby nauki stosowane, a postęp byłby prawie zerowy. Zasoby naturalne pozostałyby nierozwinięte jak w prymitywnych społeczeństwach.
Możemy stwierdzić, że jak dotąd największa część dzisiejszej wydajności produkcyjnej wynika z życia w uporządkowanych społeczeństwach. Wszyscy członkowie stowarzyszenia − każdy bez wyjątku obywatel kraju − muszą otrzymać udział we wzbogaceniu, które jest owocem takiego stowarzyszenia.
Tego uczy filozofia Kredytu Społecznego odnośnie ekonomii i dlatego oferuje dywidendę dla wszystkich oraz mechanizm ceny skompensowanej (rabat cenowy) w celu zagwarantowania każdej osobie udziału we wzbogaceniu, które jest wynikiem stowarzyszenia.
Ta technika nie jest przeciwna prywatnej własności środków produkcji ani prywatnej przedsiębiorczości. Doświadczenie pokazuje, że prywatne przedsiębiorstwo jest najbardziej efektywnym sposobem produkcji obfitości dóbr. Ale własność prywatna i wolne przedsiębiorstwo
zawierają także element społeczny, który musi być zgod- ny z zasadą „powszechnego przeznaczenia dóbr ziem- skich”.
Istnieją inne dobra oprócz dóbr materialnych, takie jak wielkie dobro wolności ! Jest to dobro przysługujące każdemu, dobro, którego żadne stowarzyszenie, zwią- zek ani rząd (lokalny, prowincjonalny czy krajowy) nie może prawnie podeptać. Naruszenia wolności i godno- ści osoby ludzkiej nie mogą być ceną bezpieczeństwa ekonomicznego. Bezpieczeństwo ekonomiczne bez wol- ności sprawiłoby, że bylibyśmy jak zwierzęta w stajni. Bylibyśmy dobrze traktowani, ale całkowicie podporząd- kowani decyzjom naszych panów.
Potępienie wszystkich tych naruszeń jest kluczowe w naszym ruchu, ale to nie wystarczy. Nade wszystko potrzebujemy obywateli, patriotów i nieustępliwych męż- czyzn i kobiet, których żadne pieniądze ani honory nie uciszą i nie zatrzymają. Tego typu osoby kształtujemy w naszym wspaniałym ruchu.
W obliczu zadania, które należy wykonać, musi- my uznać naszą słabość. Dlatego zwracamy się do nieba, aby nasze wysiłki były owocne. Poświęcili- śmy nasz ruch, Pielgrzymów św. Michała, Matce Bo- żej i Jej Niepokalanemu Sercu, jak prosiła w Fatimie. Ruch i nasze działania objęte są patronatem św. Mi- chała Archanioła. Odmawiamy codziennie Różaniec nawet piętnaście dziesiątek − i nosimy Cudowny Medalik [Matki Boskiej, która ukazała się w 1830 r. św. Katarzynie Labouré w Paryżu]. Nasi pełnœtatowi pielgrzymi uczestniczą codziennie w Mszy św.
Mamy pożytek i łaskę bycia katolikami. Wierzy- my, że możemy skutecznie walczyć z rosnącym dąże- niem do scentralizowanego rządu światowego prze- ciwstawiając się temu w sferze duchowej z mocno skoncentrowanym życiem katolickim. Możemy się temu przeciwstawić w polityce filozofią i konkretny- mi propozycjami finansowymi Kredytu Społecznego.
