Fragment homilii JE ks. biskupa Edwarda Frankowskiego wygłoszonej w czasie rekolekcji adwentowych dla rolników w Godziszowie 21 XII 2002 r. Świeże, trzeźwe widzenie mają często ludzie młodzi, którzy nie niosą na sobie garbu smutnych, strasznych doświadczeń przeszłości. Ksiądz Kardynal Stefan Wyszyński mówił, że Żydom wystarczyła jedna noc, aby wyjść z niewoli egipskiej, ale żeby niewola wyszła z Żydów, trzeba było aż 40 lat pobytu na pustyni. Taką cenę płaci się za zniewolenie umysłów i serc. Nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy.
W 1972 r. młoda, bo zaledwie 23-letnia Norweżka Anna Euger uchronila Norwegię przed niewolą Unii Europejskiej. Jako absolwentka socjologii zaniepokoiła się manipulacją sondażami, dowiedziała się, jakie są prawdziwe wyniki i jak były one falszowane i kłamliwie podawane do wiadomości publicznej mieszkańcom Norwegil. To był dla niej szok. Przeżyła wstrząs, bo na pół roku przed referendum až 70 procent Norwegów opowiadało się za przystąpieniem Norwegii do UE. Pani Anna uznała, że stało się to z powodu manipulacji mediów, które nie brały strony narodu, tylko miały własne interesy finansowe. Postanowiła więc przeciwdziałać. Ponieważ była to bardzo energiczna dziewczyna, wykorzystała swoje koleżeńskie znajomości ze szkoły. Zorganizowała we wszystkich gminach Norwegii grupy patriotyczne, które szybko stały się zalążkami stronnictwa Centrum patriotycznego ugrupowania 8 opcji chrześcijańsko-ludowo-narodowej. Rozpoczęło gorliwą działalność, rozwinięto wielką edukację narodową, otwierano wszystkim oczy na prawdę o Unil Europejskiej, opracowano odpowiednie książki, broszury, ulotki. Odbywały się liczne spotkania, dyskusje. W wyniku tych działań liczba euroentuzjastów szybko zmniejszała się. Gdy przyszło do referendum, liczba zwolenników stopniała z 70 proc. Do 46 proc., a więc 54 procent Norwegów odrzuciło wstąpienie do Unii Europejskiej. W roku 1994, czyli 24 lata później, powtórzono referendum, ale i tym razem Norwedzy odrzucili ofertę przystąpienia do Unii Europejskiej, tylko że liczba tych, co odrzucili, była znacznie większa.
Walka była bardzo trudna. Euroentuzjaści mieli pieniądze, media, a pani Anna miała za sobą gorące serca tych, którzy kochali swoją Ojczyznę, I bardzo skromne środki pochodzące z tzw. wdowiego grosza. Nie chcieli dopuścić do tego, aby ktoś obcy dyktował im, co mają robić w swoim własnym domu, co mają robić z ich własną gospodarką, z ich własną kulturą, przez całe pokolenia wypracowaną. Chcieli zachować swoje dziedzictwo narodowe, kulturowe, religijne, dziedzictwo swoich ojców. Norwegowie, obudzeni przez panią Anne i przez założony przez nią ruch patriotyczny Centrum, nie chcieli zgodzić się na tak upokarzające warunki przystąpienia do Unil Europejskiej. „Poddajcie się nam, oddajcie nam swój majątek, to my będziemy wam pomagać i będziemy się wami opiekować." „Dziękuję za taką opiekę" – powiedziała. Norwegowie nie chcieli zgodzić się na globalizacje władzy, która prowadzi do totalitaryzmu, konfliktów i do terroru. Norwegowie nie chcieli, aby o losach narodu decydowali bezduszni biurokraci, najbogatsi ludzie świata, tzw. finansjera światową. Dzięki działalności ruchu patriotycznego pani Anny Euger Norwedzy w porę ocknell się wybrali suwerenność już 30 lat temu. I utrzymują dobre stosunki z Unią Europejską, I z niemal wszystkimi krajami świata, a gospodarka norweska wspaniale się rozwija. Norwegia ma wysoką stopę życiową, wspaniałe osiągnięcia oświatowe i kulturowe, 40 proc. młodzieży norweskiej kończy studia wyższe, a u nas dotychczas zaledwie 7 proc.
Pani Anna, dzielna absolwentka studiów socjologicznych, miała wtedy 23 lata. Córka rolnika, a więc wiejska dziewczyna, zdrowo myśląca. Dzisiaj, po tych prawie 30 latach zdobyła wielki autorytet. Przez 3 lata była ministrem kultury i wicepremierem rządu Królestwa Norwegil. Jest matką trojga dzieci, działa też na rzecz obrony życia poczętego, jest szefem norweskiego ruchu antyaborcyjnego. Ta dzielna dziewczyna odważyła się zedrzeć maskę i pokazać narodowi prawdziwe oblicze Unli Europejskiej. Tak jak to czyni w Polsce obecnie Carl Beddermann, doradca Unii Europejskiej, którego wyrzucono właśnie za to, że demaskował kłamstwa bogatych.
