Jeremy Naydler
Na początku roku 2017 rząd Wielkiej Brytanii opublikował strategię wprowadzania następnej generacji łączności bezprzewodowej, zwanej 5G lub „piątą generacją”. Dokument rządowy wyjaśnia, że w przeciwieństwie do poprzednich generacji sieci komórkowych, 5G to nie tylko ulepszenie istniejących technologii poprzez szybsze połączenia i większą zdolność przesyłu danych; chodzi o utworzenie „systemu systemów” z udziałem setek tysięcy nowej generacji mini masztów telefonii komórkowej lub anten (znanych jako „nadajniki małych komórek”), które będą rozmieszczone na całym terenie ośrodków miejskich. Przewiduje się, że na obszarze wielkości londyńskiego City (słynna „mila kwadratowa”) potrzebnych będzie czterdzieści dwa tysiące nowych anten. Jest to mniej więcej tyle anten, ile obecnie istnieje w całej Wielkiej Brytanii i wskazuje na ogromną skalę inwestycji, jakie będą potrzebne do wprowadzenia w życie 5G w całym kraju.
Wprowadzenie 5G w Wielkiej Brytanii jest częścią skoordynowanego globalnego wysiłku, który teraz nabiera tempa, z testami prowadzonymi już w wielu różnych krajach, niektórymi idącymi dalej naprzód niż inne. Celem jest stworzenie infrastruktury elektronicznej o zasięgu planetarnym i tak wszechstronnej, że to, co jest planowane, jest teraz powszechnie określane jako stworzenie globalnego „ekosystemu 5G”. Mamy skłonność do myślenia o ekosystemach złożonych zbiorowości żywych organizmów oddziałujących z ziemią, skałami, rzekami itd., ale przewiduje się stworzenie drugiej, w pełni elektronicznej, sieci wzajemnie oddziałujących technologii, która obejmie, włączy i przeniknie pierwotną rzeczywistość środowiska naturalnego, w którym ludzie żyli od tysiącleci. Ten alternatywny elektroniczny ekosystem będzie jak niewidzialna sieć zarzucona na świat, chwytająca coraz większą liczbę obiektów − nie tylko stworzonych przez człowieka urządzeń, ale także żywych istot i procesów naturalnych − i włączająca je do stale rozwijającej się globalnej sieć informacyjnej.
Gdy cała planeta przyspiesza w kierunku wątpliwego statusu stawania się „planetą inteligentną”, sam Internet będzie coraz częściej zmieniał swoje usytuowanie w stosunku do otoczenia zewnętrznego, stając się tak zwanym „Internetem rzeczy”, aby był dostępny wszędzie, gdziekolwiek jesteśmy. To oczywiście już się dzieje, ale 5G umożliwi zrealizowanie tego o wiele skuteczniej. Jedną z cech definiujących 5G jest to, że da 100% zasięgu: nie będzie miejsca, które nie zostanie objęte nowym elektronicznym ekosystemem. Gdziekolwiek się znajdziesz, będziesz „połączony”. I to połączenie będzie „płynne”. „Płynna łączność” (określenie często używane w opisie korzyści 5G) oznacza, że dowolna liczba różnych programów komputerowych lub systemów będzie dostępna poprzez pojedynczy interfejs użytkownika1, czy to smartfon, tablet lub laptop. Oznacza to również, że gdziekolwiek znajduje się użytkownik, będzie on zanurzony w większym elektronicznym ekosystemie. Innymi słowy, będzie wzrastała spójność między światem fizycznym i elektronicznym. Będą się one coraz bardziej łączyć. Będziemy żyć „płynnie” między nimi.
Dzisiaj można bez przerwy chodzić kilometrami po polach Wielkiej Brytanii i prawdopodobnie nigdy nie zobaczy się chłopa faktycznie stojącego na ziemi. W obrębie społeczności rolniczej, z wyjątkiem małych gospodarstw ekologicznych i biodynamicznych, wydaje się, że związek z ziemią, z ziemią jako „siłą macierzyńską”, został ostatecznie zerwany. Ekosystem 5G doprowadzi tę tendencję do jeszcze skrajniejszej alienacji, ponieważ nie jest ekosystemem dla żywych organizmów. Jest to ekosystemem dla inteligentnych maszyn i robotów. Na konferencji w Holandii dotyczącej „inteligentnej gospodarki rolnej” odbyła się dyskusja na temat sposobu odpowiedzi na niepokojący ubytek pszczół. Nikt nie wspomniał, że pszczoły są bardzo wrażliwe na elektryczność, co było faktem znanym od ponad czterdziestu lat, popartym wieloma nowymi badaniami potwierdzającymi ich nadwrażliwość. Związek pomiędzy masowym ginięciem pszczół a narażeniem na częstotliwości radiowe i promieniowanie mikrofalowe był wielokrotnie kwestionowany przez badaczy, ale na konferencji inteligentnej gospodarki rolnej został przedstawiony nowy, „inteligentny” sposób jako idealne rozwiązanie problemu: nowy dron zapylający o nazwie „APIS”. Skrót ten oznacza Autonomous Pollination and Imaging System (Autonomiczny system zapylania i obrazowania). Jest to w pełni autonomiczny „powietrzny mikro pojazd” przeznaczony dla szklarni − obecnie jeden z kilku opracowywanych w różnych placówkach badawczych na całym świecie. Postęp techniczny, który dokonał się w nawigacji wewnętrznej, miniaturyzacji i precyzyjnej kontroli opartej na wizji stanowi podstawę rentowności projektowania. Jeśli nasze pszczoły zostaną zabite przez nowy elektroniczny ekosystem, to nie ma znaczenia. Nowy ekosystem umożliwia ich zastąpienie pszczołami robotami.
W tym przykładzie obnażony jest głębszy cel ekosystemu 5G. Jest nim umożliwienie inteligentnym komputerom lub hybrydom komputerowo-organicznym odwzorowania naturalnych organizmów. Rewolucja technologiczna, którą obecnie przeżywamy, wykracza poza rozszerzenie naszej kontroli nad naturą: dąży ona do zastąpienia natury w pełni zinformatyzowaną planetą. Gdyby ludzie dzisiaj nie byli tak zachwyceni powodzią coraz bardziej wyrafinowanych gadżetów i zrobotyzowanych urządzeń, które obiecują nas bawić lub wzmacniać, byłoby kuszące uciec się do teorii spiskowych, aby wyjaśnić, co się dzieje: mroczna elita, ukryty plan. Ale nie, wydaje się, że zarówno natura, jak i zasadnicze wartości ludzkie są podważane przez powszechną zgodę oraz niepohamowany entuzjazm dla coraz większej technologizacji warunków życia. To tak, jakby coś diabolicznego wpadło w nasze dusze i rzuciło na nas zaklęcie.
Jeremy Naydler
(Fragment zaczerpnięty z “Radiation, Robot Bees and 5G: The Nightmare Unfolds” [„Promieniowanie, pszczoły roboty i 5G: koszmar wychodzi na jaw”], opublikowanego w New View, jesień 2017 r., gdzie znajdują się wszystkie przypisy. Publikujemy za zezwoleniem The Social Artist, jesień 2018, s. 52-54.)
1) interfejs użytkownika - program umożliwiający współpracę użytkownika z oprogramowaniem komputera
