W środę, 12 marca 2002 r. Parlament Europejski (European Parliament - EP) uchwalił przyjęcie radykalnie feministycznej uchwały, która atakuje religijne poglądy pro-life, a zwłaszcza katolicyzm. Sprawozdanie na temat „Kobiety i fundamentalizm” było najpierw przedstawione przez Marię Izquierdo Rojo w sierpniu 2001 r. i bez powodzenia zakwestionowane w Parlamencie Europejskim przez poseł EP Danę Rosemary Scallon.
Dana ostrzegała, że artykuł 4. uchwały może być użyty do zmuszenia Kościoła katolickiego do wyświęcania kobiet. Artykuł 4. mówi, że Parlament Europejski „potępia administracje organizacji religijnych i liderów ekstremistycznych ruchów politycznych, którzy popierają dyskryminację rasową, ksenofobię, fanatyzm i wykluczenie kobiet z wiodących pozycji w hierarchii politycznej i religijnej.”
Inny niepokojący panią Scallon artykuł w tym sprawozdaniu to paragraf, który może nie dopuścić krajów broniących nienarodzonego dziecka do wejścia do Unii Europejskiej. Artykuł 23. mówi, że Parlament Europejski „nalega, żeby Komisja zagwarantowała, że w negocjacjach związanych z przystąpieniem, współpracą lub porozumieniami stowarzyszeniowymi, umowa Unijna w dziedzinie praw kobiet będzie przestrzegana.”
Artykuł 31. uchwały mówi, że Parlament Europejski „nawołuje wszystkich wierzących wszystkich wyznań, aby popierali równouprawnienie kobiet, włączając prawo kontroli własnego ciała i prawa dotyczące decyzji o założeniu własnej rodziny, prowadzonego stylu życia i własnych związków personalnych. Nawołuje się państwa członkowskie do przyjęcia legislacji zakazującej jakichkolwiek praktyk zagrażających fizycznej lub psychicznej integralności i zdrowiu kobiet.” Ponadto artykuł 33. wyróżnia Papieża i Patriarchów Rzymskich, by zmienili swoje stanowisko wobec homoseksualizmu. Artykuł ten mówi także, że Parlament Europejski „wyraża wsparcie dla trudnej sytuacji lesbijek, które cierpią z powodu fundamentalizmu i wzywa przywódców religijnych, włącznie z Patriarchami Rzymskimi i Papieżem, żeby zmienili swoje stanowisko względem tych kobiet.”
W innym artykule ustawy Parlament Europejski dąży do ograniczenia stosunków między Kościołem a Państwem i ograniczenia wolności religijnej, aby uczynić ją przedmiotem konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych. Artykuł 29. mówi, że Parlament Europejski „uważa, iż rozdział Kościoła i Państwa jest jedyną formą rządu do zaakceptowania w demokratycznym społeczeństwie. Nawołuje państwa członkowskie, aby pozostały neutralne w związku z różnymi wyznaniami religijnymi i aby zachowały swój świecki charakter, zapewniając całkowity podział odpowiedzialności pomiędzy Kościołem i Państwem, aby obaliły wszelkie prawne i praktyczne przeszkody w wykonywaniu obowiązków religijnych i w używaniu symboli religijnych, o ile przykazania religijne są zgodne z ustawodawstwem narodowym, zasadami prawa i umowami międzynarodowymi.”
The Irish Family
