Page 26 - Michael 2024 styczen

► sprawowania rządów w miejsce Apostołów byli biskupi. Wierni zobowiązani są wyznawać, że istnieje histo-
3. Chrystus dał Apostołom pełną władzę wyboru na- ryczna ciągłość — zakorzeniona w sukcesji apostolskiej
stępców, kiedy dał im władzę, którą dał Mu Ojciec (J — pomiędzy Kościołem założonym przez Chrystusa i
20,21). Jego życzeniem było, aby Apostołowie mieli na- Kościołem katolickim: «To jest jedyny Kościół Chrystuso-
stępców, aby mogli kontynuować Kościół, który, jak po- wy (...), który Zbawiciel nasz po zmartwychwstaniu swo-
wiedział, będzie trwał aż do skończenia świata (Mt 28,20). im powierzył do pasienia Piotrowi (por. J 21, 17), zlecając
Bez następców Apostołów Kościół nie miałby władców, a jemu i pozostałym apostołom, aby go krzewili i nim kiero-
będąc niezorganizowany nigdy by nie przetrwał. wali (por. Mt 28, 18 nn.), i który założył na wieki jako ‚filar
Jedyny prawdziwy Kościół i podwalinę prawdy’ (1 Tm 3, 15).
W sierpniu 2000 roku Kongregacja Nauki Wiary, na Kościół ten, ustanowiony i zorganizowany na tym
której czele stał kardynał Joseph Ratzinger (przyszły pa- świecie jako społeczność, trwa w (subsistit in) Kościele
pież Benedykt XVI), wydała zatwierdzoną przez papie- katolickim, rządzonym przez następcę Piotra oraz bisku-
ża Jana Pawła II deklarację Dominus Iesus wyjaśniającą pów pozostających z nim we wspólnocie (communio)».
dogmat rzymskokatolicki, że Kościół katolicki jest jedy- W wyrażeniu «subsistit in» Sobór Watykański II chciał
nym prawdziwym Kościołem założonym przez Jezusa ująć łącznie dwa stwierdzenia doktrynalne: po pierwsze,
Chrystusa. Oto, co napisano w paragrafach 16 i 17: że Kościół Chrystusowy, pomimo podziału chrześcijan,
nadal istnieje w pełni jedynie w Kościele katolickim; po
drugie, że «liczne pierwiastki uświęcenia i prawdy znaj-
dują się poza jego organizmem», to znaczy w Kościołach
i kościelnych Wspólnotach, które nie są jeszcze w pełnej
wspólnocie z Kościołem katolickim. Jednak w odniesie-
niu do tych ostatnich należy stwierdzić, że ich «moc po-
chodzi z samej pełni łaski i prawdy, powierzonej Kościo-
łowi katolickiemu».
17. Istnieje zatem jeden Kościół Chrystusowy,
który trwa w Kościele katolickim rządzonym przez
Następcę Piotra i przez biskupów w łączności z nim.
Kościoły, które nie będąc w pełnej wspólnocie z Kościo-
łem katolickim, pozostają jednak z nim zjednoczone bar-
dzo ścisłymi więzami, jak sukcesja apostolska i ważna
Eucharystia, są prawdziwymi Kościołami partykularnymi.
Dlatego także w tych Kościołach jest obecny i działa Ko-
ściół Chrystusowy, chociaż brak im pełnej komunii z Ko-
ściołem katolickim, jako że nie uznają katolickiej nauki
16. Pan Jezus, jedyny Zbawiciel, nie ustanowił zwy- o prymacie, który Biskup Rzymu posiada obiektywnie z
czajnej wspólnoty uczniów, lecz założył Kościół jako ta- ustanowienia Bożego i sprawuje nad całym Kościołem.
jemnicę zbawczą. On sam jest w Kościele, a Kościół jest
w Nim (J 15, 1 nn.; Ga 3, 28; Ef 4, 15-16; Dz 9, 5); dla- Natomiast Wspólnoty kościelne, które nie zachowa-
tego pełnia tajemnicy zbawczej Chrystusa należy także ły prawomocnego Episkopatu oraz właściwej i całkowi-
do Kościoła, nierozerwalnie złączonego ze swoim Pa- tej rzeczywistości eucharystycznego misterium, nie są
nem. Jezus Chrystus bowiem nadal jest obecny i prowa- Kościołami w ścisłym sensie; jednak ochrzczeni w tych
dzi swoje dzieło odkupienia w Kościele i poprzez Kościół Wspólnotach są przez chrzest wszczepieni w Chrystusa
(por. Kol 1, 24-27), który jest Jego Ciałem (por. 1 Kor i dlatego są w pewnej wspólnocie, choć niedoskonałej,
12, 12-13. 27; Kol 1, 18). Tak jak głowa i członki żywego z Kościołem. Chrzest bowiem sam w sobie zmierza do
ciała, chociaż nie są tożsame, są nierozdzielne, tak rów- osiągnięcia pełni życia w Chrystusie poprzez integralne
nież Chrystusa i Kościoła nie należy utożsamiać, ale nie wyznawanie wiary, Eucharystię i pełną komunię w Ko-
można też oddzielać, stanowią bowiem jedynego «całe- ściele.
go Chrystusa». Ta sama nierozdzielność jest wyrażona «Nie wolno więc wiernym uważać, że Kościół Chry-
w Nowym Testamencie także przy pomocy analogii Ko- stusowy jest zbiorem — wprawdzie zróżnicowanym, ale
ścioła jako Oblubienicy Chrystusa (por. 2 Kor 11, 2; Ef 5, zarazem w jakiś sposób zjednoczonym — Kościołów i
25-29; Ap 21, 2. 9). Wspólnot eklezjalnych. Nie mogą też mniemać, że Ko-
Dlatego w powiązaniu z jedynością i powszech- ściół Chrystusowy nie istnieje już dziś w żadnym miejscu
nością zbawczego pośrednictwa Jezusa Chrystusa i dlatego winien być jedynie przedmiotem poszukiwań
należy stanowczo wyznawać jako prawdę wiary ka- prowadzonych przez wszystkie Kościoły i wspólnoty». W
tolickiej jedyność założonego przezeń Kościoła. Tak rzeczywistości «elementy tego Kościoła już nam danego
jak jest jeden Chrystus, istnieje tylko jedno Jego Cia- istnieją ‚łącznie i w całej pełni’ w Kościele katolickim oraz
ło, jedna Jego Oblubienica: «jeden Kościół katolic- ‚bez takiej pełni’ w innych Wspólnotach».
ki i apostolski». Ponadto obietnice Pana, że nigdy nie «Same te Kościoły i odłączone Wspólnoty, choć w
opuści swojego Kościoła (por. Mt 16, 18; 28, 20) i będzie naszym przekonaniu podlegają brakom, wcale nie są po-
nim kierował przez swego Ducha, oznaczają też, iż we- zbawione znaczenia i wagi w tajemnicy zbawienia. Duch
dług wiary katolickiej jedyność i jedność Kościoła, a tak- Chrystusa nie wzbrania się przecież posługiwać nimi ja-
że wszystko to, co stanowi o jego integralności, nigdy nie ko środkami zbawienia, których moc pochodzi z samej
przeminie. pełni łaski i prawdy, powierzonej Kościołowi katolickiemu».

26 styczeń-luty 2024 www.czasopismomichael.pl