Michael maj - czerwiec

MICHAEL Journal: 1101 Principale St., Rougemont QC, J0L 1M0, Canada •

Tel.: (450) 469-2209

•

Fax (450) 469-2601

Dwumiesięcznik MICHAEL: ul. Komuny Paryskiej 45/3A, 50-452 Wrocław, Polska •

Tel.: (071) 343-6750

•

www.michael.org.pl

maj-czerwiec-lipiec 2007

Zinowiew był uważany za starszego członka

triumwiratu, kiedy został wyznaczony do wygło

szenia przemówienia, otwierającego 12. Zjazd Par-

tii. Lenin zawsze rezerwował tę funkcję dla siebie

przy poprzednich okazjach. Zinowiew nie został

zbyt dobrze przyjęty. Stalin od razu z tego skorzy

stał. Przed zakończeniem zjazdu zapewnił sobie

kontrolę nad machiną partii komunistycznej i zajął

dominującą pozycję w triumwiracie. Tak miała się

sytuacja, kiedy Lenin umarł w 1924 roku.

W kwietniu 1925 r. Stalin usunął Trockiego ze

stanowiska komisarza spraw wojskowych. Po-

tem zerwał związki z Zinowiewem i Kamieniewem

i sprzymierzył się z Bucharinem, Rykowem i Tom

skim. Zinowiew, Kamieniew i Trocki połączyli potem

siły przeciwko Stalinowi, ale zrobili to za późno. W

lutym 1926 r. Stalin wykluczył Zinowiewa z Biura Po-

litycznego, potem ze stanowiska przewodniczącego

rady Petersburga (Leningradu), a w końcu ze stano-

wiska przewodniczącego Trzeciej Międzynarodówki.

W październiku 1926 r. Stalin pozbył się z Politbiura

Kamieniewa i Trockiego. W następnym roku usunął

swoich trzech wrogów z Komitetu Centralnego Partii

Komunistycznej, a wkrótce potem w ogóle z partii.

W 1927 r. Trocki próbował rozpocząć rewoltę

przeciwko Stalinowi z racji tego, że odchodził on

od ideologii marksistowskiej i zamieniał prawdzi-

wy Związek Sowieckich Socjalistycznych Republik

na imperialistyczną, totalitarną dyktaturę. Faktem,

z którego wszyscy wydawali się nie zdawać sobie

sprawy, było to, że Stalin został wyznaczony do rzą-

dzenia Sowietami przez międzynarodowych ban-

kierów. Miał on oczyścić Rosję ze wszystkich ludzi,

którzy mogliby przeszkadzać ich Dalekosiężnym

Planom.

Wiele milionów ludzi zostało zabitych w czasie

czystek i prawie taka sama ilość zesłana na przy

musowe prace. Wielu liderów ruchu rewolucyjnego

od utworzenia Pierwszej Międzynarodówki zostało

zaszczutych na śmierć lub wsadzonych do więzie

nia. Wśród przywódców, którzy stali się ofiarami

stalinowskiej czystki byli: Trocki, Zinowiew, Kamie

niew, Martynow, Zasulicz, Deutsch, Parwus, Axel-

rod, Radek, Uricki, Swierdłow, Dan, Lieber i Martow.

Jedynymi Żydami, będącymi blisko Stalina w czasie

jego śmierci byli Kaganowicz, jego szwagier, i Róża,

jego trzecia żona.

Stalin kontynuował politykę ustanawiania ko

munistycznej strefy wpływów między 35. a 45. rów-

noleżnikiem szerokości geograficznej wokół całej

półkuli północnej. Wielu przywódców rewolucyjnych

w innych krajach było przekonanych,

że Stalin rozwinął osobiste idee impe-

rialistyczne i był zdecydowany zostać

władcą światowej totalitarnej dykta-

tury. Mieli rację. Stalin realizował do

1936 r. rozkazy, które otrzymywał,

podobnie jak Lenin, od ludzi tworzą-

cych „TAJNĄ WŁADZĘ” za plecami

Światowego Ruchu Rewolucyjnego,

a potem zaczął ignorować ich peł-

nomocnictwo, jak to poniżej zostanie

dowiedzione.

Stalin nie chciał wciągać swoich sił

zbrojnych w wojny z innymi krajami.

Jego polityka polegała na podsycaniu

ognia rewolucyjnego we wszystkich

krajach na południe, między 35. a

45. równoleżnikiem szerokości geograficznej i nad-

zwyczaj się opłacała. W chwili jego śmierci komuni-

styczna kontrola była rozciągnięta nad ponad poło-

wą terytorium półkuli północnej. Ujarzmiona została

około połowa populacji światowej.

Lenin stwierdził w 1921 r., że następnym zso

wietyzowanym krajem będzie Hiszpania. W chwili

jego śmierci Stalin uznał ujarzmienie Hiszpanii za

święte dziedzictwo. Kiedy Hiszpania zostałaby za

mieniona w tak zwaną dyktaturę proletariatu, byłoby

łatwo podporządkować Francję i Brytanię. Niemcy

znalazłyby się wtedy między młotem a kowadłem.

Jeśli z powodu jakiegoś niepomyślnego zbiegu oko-

liczności podporządkowanie Hiszpanii mogłoby się

nie udać, wtedy można by użyć takiego czy innego

incydentu, który pomógłby rozpocząć II wojnę świa-

tową.

W czasie przygotowań do rewolucji hiszpańskiej

Stalin otrzymał od międzynarodowych bankierów

rozkaz wzięcia udziału w wojnie ekonomicznej, któ-

ra była planowana w 1918 r. tuż po podpisaniu rozej-

mu. Zasadniczo ludzie, którzy nie byli zaangażowani

w faktyczną walkę, zaczęli dobrze prosperować w

czasie I wojny światowej. Kiedy wojna się skończy-

ła, ludzie w krajach alianckich cieszyli się dwuletnią

dobrą koniunkturą. Potem, kiedy inwestycje spe-

kulacyjne osiągnęły prawie swój szczyt, z obiegu

została wycofana wielka ilość pieniędzy. Kredyty

zostały ograniczone. Żądano spłaty pożyczek. W la-

tach 1922-25 doświadczono nieznacznej depresji.

Ta ekonomiczna manipulacja była eksperymentem

przygotowawczym przed wielką depresją roku 1930,

przeprowadzoną przez Czynniki Miarodajne.

Po roku 1925 polityka finansowa została od

wrócona, a warunki poprawiały się stale do cza-

su, gdy dobra koniunktura

w Ameryce, Wielkiej Bryta

nii, Kanadzie i Australii nie

osiągnęła rekordu wszech-

czasów. Szalała spekulacja

akcjami i obligacjami, a także

nieruchomościami. Potem,

pod koniec 1929 r. przyszedł

nagły krach i największa

znana dotąd depresja ogar-

nęła cały

wo ny świat

. Mi-

liony ludzi pozostało bez

środków do życia. Tysiące

popełniło samobójstwo. Złe

rządy oskarżano o bałagan

ekonomiczny, który uczynił

z dziesiątków milionów lu-

dzi żebraków,

a bi ionerów

z trzystu osób, które już

były mi ionerami.

W 1925 r. Stalin rozpo-

czął swoje pięcioletnie plany

przemysłowe, żeby wzmóc

wewnętrzne

uzdrowienie

gospodarki tak zwanych

sowieckich krajów. Plan obejmował eksploatację

zasobów naturalnych, przetwarzanie surowców w

artykuły użyteczne i modernizację maszyn prze-

mysłowych i rolniczych. Ten ogromny plan pięcio-

letni finansowany był przez pożyczki, uzyskane od

międzynarodowych bankierów. Program ten, kiedy

dodamy go do rozwoju rosyjskiego i niemieckie-

go potencjału wojennego w wyniku Abmachungen

(porozumień), o których mówiliśmy powyżej, dawał

wielkie wzmocnienie sowieckiej ekonomii. Fakt, że

Władcy Rosji mogli używać milionów mężczyzn i ko-

biet jako niewolników, dawał tym, którzy ich zniewo-

lili dodatkową przewagę nad narodami,

zatrudniającymi płatną siłę roboczą i

utrzymującymi wysoki standard życia.

Następnym krokiem była kolektywi-

zacja gospodarstw rolnych. Przez wie-

ki chłopi pańszczyźniani w Rosji byli w

trochę lepszej sytuacji, niż niewolnicy

posiadaczy ziemskich. Lenin zdobył ich

poparcie, przyrzekając im nawet więk-

sze ustępstwa, niż te, które zostały im

przyznane w czasie dobroczynnych

rządów premiera Piotra Arkadjewicza

Stołypina w latach 1906-1914. Wtedy to

ponad 2 miliony rodzin chłopskich odłą-

czyło się od wiejskiej wspólnoty i zosta-

ło indywidualnymi właścicielami ziemi.

1 stycznia 1916 r. ich liczba wzrosła do

6 milionów 200 tysięcy rodzin.

Ale międzynarodowi bankierzy, żeby zabezpie

czyć pożyczki, których udzielili dla Abmachungen

i programów rozwoju przemysłu, domagali się kon

troli nad importem i eksportem narodów sowiec

kich. Żądali oni także kolektywizacji gospodarstw

rolnych, jako jedynego środka do osiągnięcia wiel

kiego wzrostu produkcji rolniczej.

Historia odnotowuje, co się stało, kiedy Stalin

wprowadził dekrety. Był on zawsze oskarżany oso-

biście za nieludzkie okrucieństwa, które zmuszały

chłopów do przestrzegania prawa. Podaje się wiele

wersji tego, co się stało. Prawda, którą przedstawi-

łem w amerykańskich gazetach w 1930 r. nie była ni-

Zostało to wyjaśnione w rozdziałach 1 i 2 książki

Czer

wona mgła

(

The Red Fog

) Williama Guy Carra.

gdy wcześniej opublikowana. Uznaje się, że zostało

straconych lub systematycznie doprowadzonych do

śmierci głodowej ponad 5 milionów chłopów, ponie-

waż odmówili oni przestrzegania dekretów lub pró-

bowali je obchodzić. Następnych ponad 5 milionów

zostało zesłanych do pracy przymusowej na Sybe-

rię. Faktem, który nie jest powszechnie znany, jest

to, że zboże, które zostało skonfiskowane rosyjskim

chłopom, było gromadzone razem z ogromną iloś-

cią zboża, kupowanego przez agentów międzyna-

rodowych bankierów w innych krajach, oprócz Ka-

nady i Stanów Zjednoczonych. W dodatku do tego

spekulacyjnego skupu zboża międzynarodowi ban-

kierzy kupowali olbrzymie zapasy konserwowanego

i mrożonego mięsa w Argentynie i innych krajach

je produkujących. Kanada i Stany Zjednoczone nie

mogły znaleźć rynków dla swojego bydła i zboża.

W latach 1920-1929 międzynarodowi bankierzy

subwencjonowali dostawy w większości krajów z

wyjątkiem Wielkiej Brytanii, Kanady i Stanów Zjed-

noczonych. W wyniku tego handlowego piractwa

niemożliwa stała się konkurencja okrętów brytyj-

skich, kanadyjskich i amerykańskich z okrętami

należącymi do innych krajów. Tysiące okrętów było

unieruchomionych bezczynnie w ich macierzystych

portach. Wymiana eksportowa zmalała do najniż-

szego poziomu wszechczasów.

Zmniejszeniu eksportu z kra-

jówalianckichtowarzyszyłwzrost

importu tanio wyprodukowanych

towarów z Niemiec, Japonii i

krajów Europy centralnej. Żeby

cieszyć się rozsądnym dobroby

tem, pięciu spośród ośmiu pra-

cowników najemnych w Kana-

dzie musi otrzymywać swoją

zapłatę, bezpośrednio lub po-

średnio, jako rezultat wymiany

eksportowej. Kiedy eksport się

zmniejsza, natychmiast następu-

je recesja, spowodowana utratą

siły nabywczej wśród pięciu ós-

mych populacji. To bezzwłocznie

dotyka tych, którzy zarabiają na

życie, wykonując różnego rodza-

ju usługi. Jeśli eksport pozostaje

niski, wtedy recesja zamienia

się w depresję.

Żeby mieć absolutną pew-

ność, że oparcie struktur eko-

nomicznych krajów alianckich zostało całkowicie

rozbite, ludzie, którzy zmonopolizowali rynek zboża

i mięsa, zaczęli zarzucać swoimi dostawami ryn-

ki światowe po cenach poniżej kosztu produkcji w

Kanadzie, Ameryce i Australii. Akcja ta przyniosła

sytuację, w której spichlerze krajów alianckich z

okresu I wojny światowej pękały od zboża, którego

kraje te nie mogły sprzedać, podczas gdy ludzie z

innych krajów ginęli z głodu z powodu braku chleba

i mięsa. Wielka Brytania musi każdego roku zarobić

85 milionów funtów

[dane z lat 1950-tych – red.]

jej usług oceanicznych, aby wyrównać swój nieko-

rzystny roczny bilans handlowy. Brytyjska ekonomia

została poddana ostremu wstrząsowi, kiedy nie-

uczciwa konkurencja sprawiła, że niemożliwe sta-

ło się zarobienie tych pieniędzy. Brytyjczycy zostali

zmuszeni do kupowania swojego chleba i mięsa na

najtańszych rynkach. Ten sztucznie wytworzony ba-

łagan ekonomiczny był używany przez ludzi, którzy

stanowili mózg międzynarodowych knowań, powo-

dujących poważne nieporozumienia między różny-

mi częściami Wspólnoty Brytyjskiej i osłabienie ta-

kim sposobem więzi, łączących imperium.

W wyniku tej wojny ekonomicznej dostawy oraz

działalność przemysłowa i rolnicza krajów alian-

ckich czy kapitalistycznych zostały doprowadzone

do prawdziwego zastoju, podczas gdy Związek

Sowiecki i Mocarstwa Osi pracowały z pełną wydaj

nością. Jeszcze raz trzeba pamiętać, że ludzie, któ-

rzy spiskują i planują Światowy Ruch Rewolucyjny,

pracują zawsze, opierając się na fundamentalnej

zasadzie, że wojny kończą depresje i torują drogę

dla akcji rewolucyjnej w krajach, które wciąż pozo-

stają do ujarzmienia. Ten fakt był zasadniczy dla

kontynuacji ich Dalekosiężnych Planów ustalania

spraw międzynarodowych, tak że mogli oni wywo-

łać II wojnę światową, kiedy tego chcieli. Ponieważ

Hiszpania została wskazana przez Lenina i Stalina,

jako kraj o kluczowej pozycji, sposób, w jaki została

ona użyta przedstawimy w następnym rozdziale.

(cdn)

William Guy Carr

Ta faza historii jest opisana bardziej wyczerpująco

gdzie indziej.

Międzynarodowa konspiracja

Pionki w grze

(dokończenie ze strony 15)

Stalin z synem Wasilijem i córką Swietłaną

Łazar Kaganowicz

(1893-1991)