18 / 24
18
MICHAEL Journal: 1101 Principale St., Rougemont QC, J0L 1M0, Canada •
Tel.: (450) 469-2209
•
Fax (450) 469-2601
Dwumiesięcznik MICHAEL: ul. Komuny Paryskiej 45/3A, 50-452 Wrocław, Polska •
Tel.: (071) 343-6750
•
www.michael.org.plmaj-czerwiec-lipiec 2007
ki Mistrz Ernesto Nathan zaproponował, aby „zapro-
sić naszych braci posłów, by udali się do różnych
ośrodków włoskich w charakterze mówców, w celu
wygłoszenia referatów dla poparcia rozwodów”.
Ażeby działalność osiągnęła bezwzględne skutki,
nie może wyjść na jaw, co zostało zapisane w ak-
tach, że akcja uzyskała poparcie masonerii. Erne-
sto Nathan pomyślał, że owa działalność może się
opierać na całkowicie świeckiej, bardzo wpływowej
i kompetentnej w materii instytucji – Kole Prawni-
czym… W celu zobojętnienia katolików przynależą-
cych do Koła, Nathan wyjaśnił, że postarają się o
zapisanie do Koła licznych masonów, opłacając z
kasy skarbowej zakonu legitymacje dla tych wszyst-
kich, których nie stać na opłaty.
Wolnomularstwo „z konieczności walki ostro
występowało przeciwko wszystkim religiom pozy
tywnym, poczynając od najstarszej i ugruntowanej
w Europie Zachodniej – Kościoła rzymskokatolic
kiego”. W publikacjach atakowano wiarę w Boga.
Giosue Carducci, sekretarz loży „Felsinea” z Bo-
lonii, zarzucał duchowieństwu, że „jest szkołą pod-
łości i oszustwa…” Carducci niezmiernie szybko
osiągnął szczyt polemiki antyklerykalnej sławnym
„Inno a Satana” (Hymnem na cześć Szatana), napi-
sanym w 1863 r. i opublikowanym w dwa lata póź-
niej. Entorio Romano brutalnie włączył się w gwał-
townie atakujący satanizm osób lewicy rewolucyjnej
i pararewolucyjnej w Europie.
Antyk eryka izm i racjona izm są wspó ne
dla masonerii i socjalizmu
W artykule „Kościół a socjalizm” o. Kolbe przed-
stawił dewiacje partii socjalistycznej:
„Zboczenia te
jednak nie są czymś wypadkowym; to p anowa
robota „Braci” spod młota i kie ni, którzy wyko-
rzystują każdą sposobność do tego, by wypełnić
dewizę uchwa oną w 1717 roku: ‘Zniszczyć
wsze ką re igię, a zwłaszcza chrześcijańską’”
.
Badania naukowe przeprowadzone przez Ośro-
dek Badań Masonerii w Rzymie pomagają nam
zrozumieć, bazując na dokumentach z tego okre-
su, antyklerykalizm masonerii łacińskiej. Pokrótce
chciałbym wskazać najistotniejsze momenty tegoż
okresu. „W szczególności antyklerykalizm i racjona-
lizm są wspólne dla masonerii i socjalizmu.”
W końcu XVIII i na początku XIX wieku wiele
grup protestanckich w Italii przybliży-
ło się do masonerii. 23 marca 1886 r.
pastor Kościoła Waldensów w Genui,
Amadeo Bert, w odpowiedzi na list
Giacomo Dall Orso, „wybitnej oso-
bowości masońskiej tegoż okresu w
Genui”, pytał wyraźnie: „Czy w Genui
i okolicach istnieją instytucje ewange
liczno-protestanckie? Jaką prowadzą
działalność i jaki wpływ mogłyby mieć
w walce ze wspólnym nieprzyjacie-
lem? Kościół ten zwalcza otwarcie
błędy i przesądy, niemoralność i brak
tolerancji Watykanu, poprzez otwarte
przez niego szkoły, w których udzie-
la się dobrego i wolnego nauczania
podstawowego, poprzez konferencje
publiczne wygłaszane przez różnych
pastorów. Uważam, że na Kościół
Waldensów można liczyć w rozszerza
niu zasad wolności, o których należy
poinformować współczesne społe-
czeństwo… Musimy walczyć tą samą broni, jeśli
chcemy zwyciężyć”.
Stopnie masońskie
O. Kolbe nie czyni żadnych różnic pomiędzy
obediencjami (jurysdykcja władzy wolnomularskiej,
związek lóż jednego rytu) i rytami Masonerii Uni
wersalnej. Większość masonów na świecie uznało
obediencję Wielkiej Loży Zjednoczonej Anglii, która
liczy niemal sześć milionów członków. W konferencji
„Dzisiejsi wrogowie Kościoła” o. Kolbe wspomina je-
dynie masonerię niebieską i czerwoną, która stano-
wi część pierwszych stopni wtajemniczenia.
Wspominając masonerię niebieską i czerwoną,
o. Kolbe wylicza 12 lóż rozproszonych w Polsce w
1810 roku: sześć w Warszawie, jedną w Krakowie,
Poznaniu, Płocku, Lublinie, Bydgoszczy i Radomiu.
Odnośnie do osób przynależących do masonerii pi-
sze:
„Na iście członków widnieją ministrowie,
generałowie i inni dygnitarze państwowi, tak woj
skowi jak i cywi ni”
.
Bez wspominania masonerii czarnej, która obej-
muje stopnie filozoficzne od 19 do 27 i stopnie roz-
dzielające od 28 do 29, gdzie bracia zostają wybie-
rani i oddzielani bez ich wiedzy, o. Kolbe wyraźnie
wspomina masonerię białą, zwaną najwyższym za-
rządem, która obejmuje stopnie od 30 do 33, zwane
stopniami administracyjnymi; jedynie tym braciom,
pod kierownictwem Czcigodnego Mistrza, powierza
się kierownictwo i zarząd. Wspominając owe stopnie
o. Kolbe stwierdza:
„Wszyscy ci na eżą wprawdzie
do masonerii i dużo szkodzą, a e nie są częścią
jej prawdziwej głowy. Głowa ta jest nieznana i
działa zawsze w ukryciu, by uniemoż iwić prze-
ciwdziałanie. Oni to układają p an roboty”
.
Podstawowe potępienia masonerii
Zeświecczenie kultu katolickiego w latach
1790-92, poprzez nową konstytucję, miało na celu
oderwanie kleru francuskiego od Rzymu, aby pod
porządkować go całkowicie zwierzchnictwu pań
stwa. Loże masońskie przyczyniły się do rozpo
wszechniania owych idei filozoficznych przy udziale
wszelkich możliwych środków, rozsiewając niena-
wiść do religii.
Uważały chrześcijaństwo jako „błąd, a katoli
cyzm jako plagę”. Z ziemi francuskiej zamierzano
wykreślić każdy ślad chrześcijaństwa i religii.
„Kto to są masoni?” – konferencja
wygłoszona przed 22 X 1922 r.
Niezmiernie klarowne jest stanowisko hierarchii
kościelnej, a w szczególności Stolicy Apostolskiej,
wobec kultury i społeczeństwa, które się wyłoniło z
rewolucji francuskiej. Władza kościelna, sumiennie
wypełniając swój urząd, występowała z dużą czę
stotliwością, by wskazać drogę, której należy się
trzymać.
Po pierwszym potępieniu przez Klemensa XII,
bullą „In eminenti” (1738), encyklika Leona XIII
„Quod sectamMassonum: Humanum genus” z 1884
r. stanowi podstawowy dokument tego okresu.
„W
niej
– pisze o. Kolbe –
Ojciec Święty stwierdza, że
‘od półtora roku masoneria niezmiernie się roz-
rosła i korzystając z przebiegłości i zuchwałości,
zdobyła wszystkie stopnie hierarchii społecznej
i opanowała wewnątrz współczesnych państw
władzę, podobną do monarchii’”
.
W ostatnich latach swojego pontyfikatu Leon XIII
w encyklice „Annum ingressi” (10 III 1902), niecy-
towanej przez św. Maksymiliana, zdemaskował i
ujawnił „smutne skutki wywołane w rodzinach i ży-
ciu politycznym, wynikające z prześladowania Koś-
cioła, papieża, które szczególnie należy przypisać
masonerii. Instytucji tej należy przypisać większość
sugestii i współudział w nieustannym dręczeniu i
występowaniu przeciwko Kościołowi”.
ROZPORZĄDZENIA KODEKSU PRAWA
KANONICZNEGO Z 1917 R.
Św. Maksymilian M. Kolbe nie pozostaje bierny,
ale w szczególny sposób przepełniony duchem mi-
łości w stosunku do grzeszników, błądzących i dale-
kich od wiary, stawia pytanie:
„Jak możemy prze-
ciwdziałać tej zarazie, tej armii antychrysta?”
.
Z wielkim zaufaniem wybiera Niepokalaną:
„Nie-
poka ana, Pośredniczka wsze kich łask, może i
chce dopomóc”
.
Jak zaświadcza o. Cyryl Kita, w czasie procesu
przeprowadzonego w Padwie „o. Maksymilian M.
Kolbe tak rozumował: ‘My nie możemy nikogo nie
nawidzić ani nawet masonów; musimy starać się o
nawrócenie wszystkich, również masonów’”.
Założenie Mi itia Immacu atae
Sam o. Maksymilian M. Kolbe opisuje założenie
M. I.:
„Powstała ona w Rzymie w 1917 r. wśród
a umnówMiędzynarodowegoKo egiumOO.Fran
ciszkanów (Via S. Teodoro 41 F). Okazją do jej
zawiązania były coraz bardziej jawne poczynania
masonów i innych wrogów Kościoła Chrystuso
wego w samej sto icy chrześcijaństwa”
.
Przyjaciel o. Maksymiliana Kolbego, o. Quirico
Pignalberi, w następujący sposób opisuje przeżytą
w Rzymie sytuację i fakty, jakie zaistniały w czasie
jego studiów:
„Po przykrych incydentach obrazy publicznej
papieża przez masonów, antyklerykałowie wywarli
wrażenie na dobrych ludziach. O. Kolbe opracował
koncepcję, mającą stanowić częściowe zadość
uczynienie za owe niewłaściwe wydarzenia – wiele
modlić się za papieża, Kościół oraz nawrócenie nie-
przyjaciół Kościoła, wzywając wstawiennictwa Matki
Niepokalanej.
Ów cel można dostrzec w modlitwie: ‘O Mary-
jo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy
się do Ciebie uciekamy i za wszystkimi, którzy się
do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za masonami’.
Masoni poważnie się nawracali: im dawał medalik i
wielu z nich spowiadało się”.
„Istota M. I. – bezgraniczne, całościowe i
na zawsze zawierzenie NMP Niepoka anej”
Św. Maksymilian w Dziewicy Maryi znajduje „ła-
twą i pewną pomoc”, aby móc nawracać i uświęcać
osoby. Dlaczego?
„Doświadczenie codzienne uczy nas bowiem,
że wrogowie Kościoła mają więcej natura nych
środków, i wed e słów Chrystusa, roztropniejsi
są często od synów światłości.
Najłatwiejszą i najpewniejszą po-
mocą w tej sprawie, z wo i Boga, to
Najświętsza Maryja Panna. To do
niej stosuje Kościół słowa Pisma
Świętego: ‘Ona zetrze głowę twoją”
(Rdz 3,15) (tj. piekie nego węża i o
niej śpiewa: ‘Wszystkie herezje sa-
maś zniszczyła na całym świecie’
[oficjum NMP]). ‘Wszystkie’, więc
bez wyjątku, ‘herezje’, więc nie here-
tyków, bo tych miłuje, ‘sama’, więc
wystarczy na całej ku i ziemskiej.
Głowa najrozmaitszych członów pie-
kie nego smoka to, bez wątpienia, w
naszych czasach masoneria. A Ona
zetrze tę głowę.”
O. Maksymilian Kolbe zdawał sobie
sprawę ze słabości człowieka i przebie-
głości szatana. „O. Kolbe – relacjonuje
siostra Felicyta Sulatycka – wyjaśniał
mi konieczność rozszerzania Milicji,
jako broni przeciwko szatanowi, po-
nieważ czasy teraźniejsze są w sposób szczególny
opanowane przez szatana i Ojciec był przekonany,
że sytuacja na tym polu będzie się pogarszała. Wal-
ki z szatanem nie może prowadzić człowiek nawet
najbardziej genialny; jedynie Niepokalana otrzymała
obietnicę zmiażdżenia głowy węża. Ona jest w nie-
bie i potrzebuje naszej współpracy. Dlatego poszu-
kuje dusz, które by się Jej całkowicie poświęciły, aby
się stać w Jej rękach narzędziem do sparaliżowania
szatana i rozszerzenia Królestwa Bożego.”
O. Maksymilian Kolbe osobiście doświadczył
zwycięstwa w walce przeciw masonerii: „Niepoka
lana prowadzi swój Niepokalanów poprzez silne
walki i ataki masonerii, ale plany ich załamują się.
W sobotę mieliśmy dużą wygraną w tej walce [Na
ten temat kronika Niepokalanowa pod dniem 19
III 1938 r. podaje: ‘O. Gwardian z wdzięczności ku
(ciąg dalszy ze str. 17)
Ojciec Kolbe i doktryna Kościoła
wobec masonerii
Współczesna sala masońska w jednej z lóż nowojorskich