Michael styczeń - luty 2007

14 / 16

14 MICHAEL Journal: 1101 Principale St., Rougemont QC, J0L 1M0, Canada • Tel.: (450) 469-2209 • Fax (450) 469-2601
Dwumiesięcznik MICHAEL: ul. Komuny Paryskiej 45/3A, 50-452 Wrocław, Polska • Tel.: (071) 343-6750 •
styczeń-luty 2007
William Guy Carr
część dziewiętnasta
Dalszy dowód współudziału brytyjskich polity­
ków w rewolucji rosyjskiej 1917 r. został uzyskany
przez D. Petrowskiego, który wyjaśnia rolę ode­
graną przez ambasadora, sir G. Buchanana. Pe­
trowski dowodzi, że, choć w pełni poinformowany
o wszystkim, co się działo poza sceną, rząd Lloyda
George’a pomagał międzynarodowym bankierom
w sprowadzeniu Trockiego i jego przywódców re­
wolucyjnych do Rosji, podczas gdy w tym samym
czasie Naczelne Dowództwo Niemieckie pomagało
międzynarodowym bankierom w sprowadzeniu Le-
nina i jego gangu rewolucyjnych liderów ze Szwaj-
carii do Piotrogrodu. Leninowi i jego zwolennikom
dostarczono prywatnego wagonu kolejowego na
podróż przez Niemcy.
Petrowski ujawnia, że Paweł N. Milukow, który
wiosną 1917 r. został mianowany ministrem spraw
zagranicznych przez rosyjski rząd republikański,
był człowiekiem, który negocjował te knowania,
obejmujące oba walczące ze sobą kraje. Udoku­
mentowane jest także to, iż w dowód wdzięczności
za współpracę udzieloną przez Niemiecki Sztab
Generalny, rząd Wielkiej Brytanii zgodził się na żą-
danie Milukowa – uwolnienia Maksima Litwinowa.
Został on aresztowany przez oficerów wywiadu
brytyjskiego jako szpieg niemiecki. Poznanie tożsa-
mości Litwinowa jest wielce interesujące. Rodzice
jego nosili nazwisko Finkelstein. Kiedy związał się
on ze Światowym Ruchem Rewolucyjnym, zmienił
nazwisko na Meyer Wallach. Kiedy bliżej związał się
z Leninem i jego partią bolszewicką, zmienił jeszcze
raz nazwisko na Maksim Litwinow. Jest on tym sa-
mym człowiekiem znanym jako Litwinow – Szpieg
Niemiecki i tym samym, który został aresztowany,
próbując rozmienić banknoty pięćsetrublowe, zdo­
byte przez Stalina, kiedy zbombardował on i obra-
bował bank w Tyflisie.
Po uwolnieniu przez władze brytyjskie Litwinow
wrócił doRosji. Pomógł onLeninowi obalićRządTym-
czasowy Kiereńskiego i radę mienszewików utwo-
rzoną w Petersburgu przed październikiem 1917 r.
Litwinow był ministrem spraw zagranicznych Stalina
w latach 1930-1939. W 1935 r. został członkiem Ko-
mitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku
Sowieckiego. Jego umiejętności zamachowca, pa-
sera kradzionych pieniędzy, szpiega, międzynarodo­
wego gangstera i przywódcy akcji rewolucyjnej w
wielu krajach, zostały uznane przez narody świata,
kiedy mianowano go Przewodniczącym Rady Naro-
dów Zjednoczonych. Tylko międzynarodowa grupa,
taka jak międzynarodowi bankierzy,
mogła ocalić życie tego człowieka i za-
pewnić mu wolność, kiedy realizował
on kryminalne aspekty międzynarodo­
wej intrygi. Tylko władza i wpływy
międzynarodowych bankierów mogły
doprowadzić do jego wyboru na stano­
wisko przewodniczącego Rady Naro-
dów Zjednoczonych. Ilustruje to fakt,
że Iluminaci kontrolują tych, którzy
kontrolują Organizację Narodów Zjed­
noczonych.
Inne dowody wskazują na to, że
międzynarodowi bankierzy ze Zjed-
noczonego Królestwa, Stanów Zjed-
noczonych, Niemiec i Rosji pracowali
razem, nawet po tym, jak Niemcy i
Wielka Brytania znalazły się w stanie
wojny. Znajdujemy je w broszurze za-
tytułowanej Trocki (Defender Publis-
hers, Wichita, Kansas), w której cyto-
wany jest list napisany przez J. M. Della do Lloyda
George’a. Lecz po co kontynuować? Całe tomy zaję­
łoby cytowanie wszystkich dowodów potwierdzają­
cych, że międzynarodowi bankierzy organizowali,
finansowali i kierowali rewolucją rosyjską, żeby zdo-
być kontrolę nad wielkim terytorium, tak by Iluminaci
mogli wypróbować swoje totalitarne idee.
Tylko eksperymentując na tak wielkim terytorium,
jakim był tak zwany ZSSR, mogli oni odkryć błędy
i słabości, stosując metodę prób i błędów. Dopóki
Zobacz La Russie sous les Juifs, s. 25-26 i 34-35.
nie przeprowadziliby oni tego eksperymentu, któ-
ry kosztował życie dziesiątki milionów ludzi, próba
przejęcia władzy nad całym światem byłaby z ich
strony wielką głupotą. Posiadali oni Dalekosiężny
Plan. Zaczął się on 3000 lat temu.
Został skorygowany w 1773 r. na
spotkaniu w sklepie złotnika Bau­
era we Frankfurcie nad Menem.
Jeżeli nie zostanie podjęte wspól-
ne działanie, należy się spodzie-
wać końca, gdy przejmą oni poli­
tyczną i ekonomiczną kontrolę po
trzeciej wojnie światowej.
Zobaczymy zatem, że Rząd
Koalicyjny, który przejął dalsze
prowadzenie wojny od premiera
Asquitha w grudniu 1916 r., nie
uczynił niczego, żeby powstrzy-
mać międzynarodowych bankie-
rów od kontynuacji ich planów
przeprowadzenia rewolucji rosyj-
skiej, nawet gdy wiedział, że jej
sukces spowodowałby wycofanie
armii rosyjskiej z wojny. Dowodu
na to, że syjoniści, zarówno w
USA jak i w Wielkiej Brytanii,
zgadzali się, że rosyjski rząd im­
perialny powinien zostać obalony,
trzeba szukać w fakcie, iż, kiedy
Lenin ogłosił ustanowienie swo-
jej dyktatury w listopadzie 1917
r., Lloyd George natychmiast
ogłosił również, że polityka rządu
brytyjskiego będzie popierała plan
Rothschilda utworzenia domu na-
rodowego dla Żydów w Palesty-
nie. Dowodzi to, że Lloyd George
nie żywił urazy wobec międzyna-
rodowych bankierów za wycofa-
nie z wojny Rosji jako sojusznika Wielkiej Brytanii.
Zdominowani przez Żydów rewolucjoniści mien-
szewiccy w Rosji przeprowadzili nieudaną rewolu-
cję 1905 r. Zaczęli oni także rewolucję w lutym 1917
r. Jeszcze raz odnieśli oni wielki sukces w czasie
pierwszej fazy akcji rewolucyjnej. Faktycznie usta-
nowili oni radę w Piotrogrodzie. Międzynarodowym
bankierom nie przeszkadzało, kto jest przy piłce,
dopóki nie była ona blisko celu, ale kiedy piłkarz
znalazł się na pozycji strzeleckiej, wchodzili na boi-
sko i przejmowali grę. Ich celem było wprowadzenie
totalitarnej Dyktatury działającej na ZASADZIE PO­
ŁĄCZONEJ SPÓŁKI AKCYJNEJ; z Lenina uczy­
niono Dyktatora. Oni pozostawali poza sceną. Ko-
munistyczna „Mafia” obwiniana była za ich zbrodnie
przeciwko ludzkości.
17 lipca 1917 r. bolsze-
wicy pod przywództwem
Lenina rozpoczęli agitację
antyrządową w Rosji. Wy-
nikiem tego było powsta-
nie tysięcy rozjuszonych
robotników-żołnierzy miej­
skich. Ten nieudany pucz
jest znany jako „Lipcowe
Dni”.
Kiereński uporał się z
sytuacją zdecydowanie.
Strzelano do tłumu, setki
ludzi zostało zabitych, ale
porządek został przywró­
cony. Bolszewiccy liderzy
uciekli. Niektórych areszto­
wano. Lenin i Zinowiew
ukryli się w Sestrorecku.
Wśród aresztowanych
byli Trocki, Kamieniew i
Łunaczarski. Stalinem, który był w tym czasie wy-
dawcą Prawdy, nie zajmowano się. Po puczu książę
Lwow ustąpił, a premierem został Żydowski Napo-
Aleksandr F. Kiereński (1881, Symbirsk – 1970, Nowy
Jork), polityk rosyjski, adwokat, związany z socjalista-
mi. Po zwycięstwie rewolucji lutowej 1917 r. był w Rzą-
dzie Tymczasowym ministrem sprawiedliwości, potem
ministrem wojny i marynarki, a od lipca premierem, od
września wodzem naczelnym armii rosyjskiej. Po prze-
wrocie bolszewickim od 1918 r. na emigracji we Francji,
a od 1940 r. w USA. (przyp. tłum.)
leon, Kiereński. Był on wielkim mówcą. Próbował
podsycić entuzjazm dla wysiłku wojennego wśród
żołnierzy i robotników. Wszystkie próby oratorskie
Kiereńskiego zawiodły.
Wpływy Kiereńskiego zaczęły się stale zmniej­
szać. Lenin był zajęty. Zwołał on szósty zjazd Ro­
syjskiej Socjaldemokratycznej Partii Pracy na 8-16
sierpnia. W jego wyniku został przywódcą zjedno­
czonych grup rewolucyjnych. W ciągu roku zjedno­
czona partia rewolucyjna zmieniła nazwę na PAR­
TIĘ KOMUNISTYCZNĄ. Na zjeździe utworzono
tajny komitet nazwany Centralnym Komitetem Paź­
dziernikowym. Składał się on z 26 członków, którzy
mieli przygotować plan Rewolucji Październikowej,
a potem kierować akcją rewolucyjną we wszystkich
jej różnych fazach. Stalin w końcu stanął na wyso­
kości zadania. Został on wybrany do prezydium
szóstego kongresu partii. Większość studentów są-
dzi, że na Stalina nikt by nawet nie zwrócił uwagi,
gdyby wielu innych doświadczonych liderów rewolu­
cyjnych nie znajdowało się w więzieniu. Prawdą jest
jednak, że Lenin działał jako Główny Agent „Tajnej
Władzy”. Miała ona plan użycia Stalina do zastąpie-
nia nim innych.
Idea zorganizowania rewolucji październikowej
została podjęta przez Komitet Centralny, żeby
uprzedzić zamiar przeprowadzenia przez Rząd Tym-
czasowy wyborów powszechnych, w których tajne
głosowanie zostałoby użyte do wyboru przedsta-
wicielskiego rządu konstytucyjnego, sprawującego
władzę w Imperium Rosyjskim. Lenin czuł, że jeśli
jego dążenie do osiągnięcia władzy miałoby zakoń-
czyć się sukcesem, musi ją zdobyć przed stycznio-
wym posiedzeniem Zgromadzenia Konstytucyjne-
go, które miało zarządzić ogólnonarodowe wybory.
Gdyby kiedykolwiek wybory te zostały przeprowa-
dzone, społeczeństwo miałoby swoich własnych
przedstawicieli w rządzie. Lenin czuł, że trudniej
byłoby zdobyć poparcie, potrzebne do obalenia rzą-
du ludowego, niż obalić Rząd Tymczasowy. W tym
wypadku miał rację.
Jakkolwiek może to wydawać się dziwne w świet-
le późniejszych wypadków, Kamieniew został zwol-
niony z więzienia 17 sierpnia, a Trocki dokładnie
miesiąc później. 24 września Trocki został wybrany
przewodniczącym Rady Piotrogrodzkiej na miej-
sce Czcheidzego. 26 września Rada Piotrogrodzka
przegłosowała przekazanie całej władzy militarnej
Komitetowi Wojskowo-Rewolucyjnemu, któremu
przewodził Trocki. Zaledwie kilka dni później wybu­
chła prawdziwa rewolucja Lenina. Udowodnił on,
co można osiągnąć dzięki właściwemu planowaniu
i precyzji rozkładu zajęć, popartych przez nieogra-
niczoną pomoc finansową. Wiedział, jak korzystnie
Międzynarodowa konspiracja
Pionki w grze
Piotrogrodzki tłum na ulicach w czasie rewolty sierpniowej 1917 r.
Aleksandr Kiereński (1881-1970)