Michael październik - listopad - grudzień 2007

15 / 24

15 MICHAEL Journal: 1101 Principale St., Rougemont QC, J0L 1M0, Canada • Tel.: (450) 469-2209 • Fax (450) 469-2601
Dwumiesięcznik MICHAEL: ul. Komuny Paryskiej 45/3A, 50-452 Wrocław, Polska • Tel.: (071) 343-6750 • październik-grudzień 2007
Pomimo zastosowania nielegalnych środków,
pierwsze obliczenie dało Frontowi Ludowemu tylko
200 miejsc na 465 możliwych. Tak więc stał się on
największą grupą mniejszościową w parlamencie,
ale nie miał wystarczającej ilości miejsc do utwo­
rzenia rządu. Następnym krokiem członków Frontu
Ludowego było połączenie sił z Baskami i innymi
grupami mniejszościowymi. Wybrali oni komisję,
która miała sprawdzić wyniki wyborcze w każdym
okręgu. Dopilnowali też, żeby ostateczne wyniki
były korzystne dla Partii Frontu Ludowego. W wie-
lu przypadkach kandydaci prawicowi zostali zdys­
kwalifikowani, a kandydaci Frontu Ludowego zostali
wybrani jako posłowie na ich miejsce. Kiedy „napra-
wa” została zakończona, Front Ludowy uzyskał 265
miejsc, dokładnie tyle, ile przewidział Caballero…
Lecz nawet po tym, co się wydarzyło, ostateczny
rozkład głosów pokazywał, co następuje:
głosy oddane na partie ‘centrowe” i ‘prawicowe’
. . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 910 000
głosy oddane na Front Ludowy . . 4 356 000_________
większość ‘centrowo-prawicowa’: 554 000
Trzeba wiedzieć, że kandy-
daci Frontu Ludowego wybrani
do hiszpańskich Kortezów repre­
zentowali różne opcje od bardzo
umiarkowanych socjalistów do za-
twardziałych bolszewików.
Staliniści stworzyli tak duży
chaos, że w całej Hiszpanii nasta-
ły potworne warunki życia. Przed
wyborami w lutym 1936 r. rządowa
kartoteka wypadków w Hiszpanii
wyglądała następująco:
od zakończenia dyktatury Primo
de Rivery w 1931 r. miały miejsce:
jedna rewolucja z 2500 zabitych lu-
dzi, siedem rewolt, 9000 strajków,
pięć odroczeń budżetu, wzrost
opłat o dwa miliardy pesetów, 1000
zawieszonych zarządów miast, 114
zakazanych gazet, dwa i pół roku „stanu wyjątko­
wego” (odpowiednik naszego stanu wojennego).
Po sześciu tygodniach rządu Azany, Caballero i
Prieto rejestr wydarzeń obejmował:
napady i rabunki: w centralach politycznych – 58;
w placówkach publicznych i prywatnych – 105; w
kościołach – 36. Pożary: w centralach politycznych
– 12; w placówkach publicznych i prywatnych – 60;
w kościołach – 106. Zajścia: strajki generalne – 11;
powstania i rewolty – 169; osoby zamordowane
– 76; ranni – 346.
Caballero przemawiając w Saragossie, powie­
dział: „Hiszpania musi zostać zburzona, żeby
przerobić ją na naszą. W dniu zemsty nie zo­
stawimy kamienia na kamieniu”.
Caballero deklarował także: „Przed wyborami
prosiliśmy o to, co chcemy. Po wyborach weźmiemy
wszelkimi środkami to, co chcemy. ‘Prawica’ nie
może oczekiwać miłosierdzia ze strony robotni-
ków. Nie możemy znowu oszczędzać życia na-
szych wrogów”.
Azana głosił z zadowoleniem: „Hiszpania prze­
stała być katolicka”.
Komunistyczny lider, Marguerita Nelken, ogła­
szała: „Żądamy rewolucji. Ale nie wystarczy nam
nawet rewolucja typu rosyjskiego. Potrzebujemy
płomieni, które będzie widziała cała planeta i fal
krwi, które zabarwią na czerwono morza”.
Korespondent Times’a informował o warunkach
panujących w Barcelonie. W lutym 1936 r. pisał: „20
lutego straż obywatelska wezwała wielu wysokich
urzędników do rezygnacji ze swoich stanowisk.
spod kontroli zakonów religijnych i kleru, który, jak
twierdzili, był sprzymierzony z feudalizmem i tyrań-
skimi monarchami.
W Katalonii działania rewolucyjne, które opa­
nował generał Primo de Rivera, wybuchły znowu. W
styczniu 1933 r. korespondent londyńskiego „Mor-
ning Post” donosił: „W całej Hiszpanii policja znaj-
duje olbrzymie zapasy bomb, karabinów i amunicji.
Wydaje się wielkie sumy pieniędzy dla podsycania
rewolucji. Wielu aresztowanych, chociaż sądząc z
pozorów niedobrze opłacanych, miało przy sobie
portfele pełne banknotów”.
Następnie zorganizowano powstanie w Austrii,
a 14 września 1934 r. przedstawiono raport, który
wplątywał urzędników ministerstwa spraw wojsko­
wych i oficerów armii w sprzedaż broni.
Generał Franco czynił beznadziejne wysiłki,
próbując zreorganizować armię hiszpańską i poło­
żyć kres anarchii, ale otrzymał niewielkie wspar-
cie ze strony władz rządowych. O tym, jak dobrze
zorganizowane było podziemie komunistyczne
świadczy fakt, że w stu różnych miastach i miej­
scowościach podpalonych
zostało dokładnie w tym sa-
mym czasie ponad trzysta
kościołów. Zabójstwa ludzi,
którychchcieli usunąćrewolucjo­
niści stały się tak powszechne,
że „zawodowi pistoleros” robili
się konkurencyjni. Zlikwido-
wanie wroga możliwe było za
sumę 50 pesetów (trochę mniej
niż 5 dolarów amerykańskich
w tamtym czasie). Moskiewscy
agenci użyli zagmatwanych wa­
runków panujących w Hiszpanii
do przeprowadzenia pełnomoc-
nictwa Lenina: „Komunistyczny
kodeks prawny istnieje po to,
żeby oprzeć terroryzm na funda­
mentalnych zasadach”.
Metodami, przy pomocy
których komuniści próbowali
uzyskać władzę, były tortury, okaleczenia, gwałty,
podpalenia, rozlew krwi i śmierć. Warunki zmieniały
się ze złych na gorsze. Na początku 1936 r. cały
kraj znajdował się w stanie zamieszania. Prezydent
Alcala Zamora rozwiązał Kortezy. 16 lutego miały
się odbyć wybory powszechne. Gil Robles i Calvo
Sotelo prowadzili agitację w kraju na rzecz zdecydo-
wanie antykomunistycznej listy wyborczej. Bolsze-
wicka propaganda wyborcza była wydawana przez
„Przyjaciół Rosji”.
Largo Caballero siedział w tym czasie w wię­
zieniu za rolę, jaką odegrał w powstaniu rewolucyj­
nym. Edward Knoblaugh przeprowadził z nim
wywiad, który umieścił potem w swojej książce zaty­
tułowanej „Korespondent w Hiszpanii”.
Caballero mówił: „Zdobędziemy przynajmniej
265 miejsc w parlamencie. Cały istniejący porzą­
dek zostanie obalony. Azana będzie grał rolę Kie­
renskiego w stosunku do mojej roli Lenina. W ciągu
pięciu lat republika zostanie tak zorganizowana, że
moja partia łatwo będzie mogła jej użyć jako szczeb-
la do osiągnięcia naszego celu. Unia Republik Ibe-
ryjskich… oto jest nasz cel. Półwysep Iberyjski
będzie znowu jednym krajem. Mamy nadzieję,
że Portugalia przyłączy się pokojowo, ale jeżeli
to będzie konieczne użyjemy siły. WIDZI PAN
ZA TYMI KRATKAMI PRZYSZŁEGO WŁADCĘ
HISZPANII. Lenin oświadczył, że Hiszpania
będzie drugą republiką sowiecką w Europie.
Przepowiednia Lenina spełni się. Będę drugim
Leninem, który musi do tego doprowadzić”.
Po najbardziej nieuczciwych wyborach,
jakich kiedykolwiek doświadczyła Hiszpania,
prezydent Zamora pisał: „16 lutego do władzy
został wyniesiony Front Ludowy dzięki sys­
temowi wyborczemu tak absurdalnemu, jak
jest on niesprawiedliwy, co daje nadzwyczajną
przewagę względnej większości, chociaż abso-
lutnie może to być mniejszość. W ten sposób
w pewnym okręgu wyborczym Front Ludowy z
30 tysiącami głosów mniej niż opozycja mógł
zdobyć dziesięć spośród trzynastu miejsc, chociaż
w żadnej części tego okręgu wyborczego liczba gło-
sów oddanych na Front Ludowy nie przekroczyła
ilości głosów oddanych na jego głównego przeciw-
nika o więcej niż 2%. Tego rodzaju paradoksalne
przypadki były całkiem powszechne”.
Policja zatrzymała 90000 karabinów, 33000 rewolwe­
rów i 500000 sztuk amunicji oraz olbrzymią sumę sfał­
szowanych pieniędzy.
Zob. „Bolszewik”, wydanie październikowe z 1930 r.
Straż została wysłuchana”. Miesiąc później pisał:
„Dyktatura proletariatu jest teraz otwartym celem
wszystkich Czerwonych”. Zaraz potem pisał: „Hi-
szpański socjalizm zmierza w kierunku komunizmu.
Marks i Lenin zdobyli najwięcej swoich uczniów
wśród młodszej generacji. Młodzi ludzie uważają,
że zdobycie władzy jest bezpośrednim warunkiem
hiszpańskiego socjalizmu; przemoc – ostatecznym
środkiem zdobycia władzy, a dyktatura proletariatu
jedyną drogą jej utrzymania. Wywrotowa doktryna
jest głoszona niestrudzenie”. Wmarcu 1936 r. dono-
sił: „Posłowie w Kortezach (hiszpański parlament)
z zaciśniętymi pięściami w komunistycznym po­
zdrowieniu, śpiewali sowiecki hymn narodowy,
Międzynarodówkę, w samym Parlamencie”.
Dlaczego młodzież hiszpańska w wielkiej liczbie
zwróciła się w stronę komunizmu? Jeśli chcemy zro-
zumieć technikę używaną przez tych, którzy kierują
Światowym Ruchem Rewolucyjnym musimy zna-
leźć odpowiedź na to pytanie, ponieważ to właśnie z
młodzieży i członków klas pracujących kraju liderzy
rewolucyjni stworzyli swoje oddziały szturmowe.
Badania wskazują, że Azana przedstawiał sie­
bie jako intelektualistę, głęboko przekonanego do
socjalizmu. Był on otwarcie antyreligijny. Zapewniał
jednak, że nie zgadzał się z terroryzmem, popiera­
nym i stosowanym przez anarchistów i komunistów.
Kiedy zdobył konieczną władzę polityczną, użył
jednak terroryzmu do usunięcia obowiązkowego
nauczania religii ze szkół przez rząd republikański.
Zatrudnił Francisco Ferrera do wprowadzenia seku-
laryzmu do szkół. Zamiast rozpoczynania dnia na-
uki od modlitwy do Boga Wszechmogącego, nowi
świeccy nauczyciele zaczynali lekcje od pieśni,
śpiewanej przez uczniów:
„Jesteśmy synami rewolucji
Jesteśmy synami wolności.
Z nami nadchodzi świt
Nowej ludzkości”.
Tłumaczenie innego ‘hymnu’, śpiewanego na
początku i na końcu lekcji w szkołach Barcelony
brzmi następująco:
„Rzuć bombę; umieść dobrze minę; chwyć moc-
no pistolet,
Przekaż słowo rewolucji… Pomóż anarchistom.
Bądź gotów walczyć do śmierci; zniszcz rząd
benzyną i dynamitem.”
Wydawcy wiadomości brytyjskich i amerykań­
skich gazet odmawiali publikowania prawdy, po­
nieważ brzmiała ona zbyt fantastycznie. Bardzo po-
dobne ‘hymny’ były nadawane po angielsku przez
radio z Moskwy jako instrukcja dla komunistów an-
gielskich w latach 1937-38.
Sam Francisco Ferrer dostarczył najbardziej
obciążających dowodów, świadczących o używa­
niu systematycznych metod korumpowania i de­
prawowania młodych ludzi tak, by stawali się
rewolucjonistami. W liście do towarzysza-rewolucjo­
nisty pisał:
„Żeby nie odstraszać ludzi i nie dawać rządowi
(republikańskiemu) pretekstu do zamknięcia moich
placówek, nazywam je „nowoczesnymi szkołami”,
a nie szkołami dla anarchistów. Moim pragnieniem
jest doprowadzenie do rewolucji. Na razie jednak
trzeba się zadowolić wpajaniem idei gwałtownego
przewrotu w umysłach młodzieży. Muszą się oni
nauczyć, że przeciwko policji i klerowi istnieje tylko
jeden środek działania… bomby i trucizna”.
Kiedy Ferrer został pojmany przez siły Franco w
czasie wojny domowej, był on sądzony jako zdrajca
Hiszpanii. Powyższy list posłużył jako dowód. Został
uznany winnym i stracony. Wysoka Rada Wielkie-
go Wschodu z Paryża protestowała w lożach ma-
sońskich całego świata, twierdząc, że Ferrer został
zamordowany z powodu jego antykatolickiej dzia-
łalności.
Dochodzenie dotyczące programu szkolenia
młodzieży ujawniło także metody używane do psu­
cia moralności hiszpańskiej młodzieży. Lenin po­
wiedział: „Najlepszym rewolucjonistą jest młodzie­
niec pozbawiony moralności”. Jego słowa były
prawem w organizacjach komunistycznych. Wszy­
scy ich członkowie pracowali potajemnie nad tym,
żeby uczynić z młodych ludzi obojga płci jednostki
antyspołeczne i amoralne.
To dla finansowania „szkół treningowych” Ferrera dla
młodzieży Moskwa wyasygnowała poprzednio wspo­
mniane 200 000 dolarów. W Toronto w 1954 r. było sie­
demnaście takich „szkół treningowych”. Kilka było w
Sadbury. Posiadały je wszystkie duże miasta.
(ciąg dalszy na str. 16)
Largo Caballero
Azana