Michael październik - listopad

MICHAEL Journal: 1101 Principale St., Rougemont QC, J0L 1M0, Canada • Tel.: (450) 469-2209 • Fax (450) 469-2601

Dwumiesięcznik MICHAEL: ul. Komuny Paryskiej 45/3A, 50-452 Wrocław, Polska • Tel.: (071) 343-6750 •

www.michael.org.pl

październik-grudzień 2007

Jan Paweł II

część druga

ednakże ten wszechogarniający powrót synów

do Ojca jest na przestrzeni całych dziejów człowie-

ka na ziemi związany ze szczególnym dramatem.

Liturgia dzisiejsza uwydatnia ten dramat słowami

Pawłowego Listu do Koryntian: „Przez człowieka

[przyszła] śmierć, (…) w Adamie wszyscy umierają”

(1 Kor 15,21-22). Ta śmierć ma wymiar głębszy niż

tylko biologiczny.

Jest to śmierć, która godzi w ducha, pozbawiając

go życia, jakie otrzymuje od samego Boga. Powo-

duje ją grzech, czyli bunt przeciw Bogu ze strony

stworzenia rozumnego i wolnego.

Dramat sięga początku, kiedy to człowiek ku

szony przez Złego zapragnął osiągnąć swój cel w

sposób autonomiczny. „Będziecie jako Bóg znający

dobro i zło” – taki był podszept węża (por. Rdz 3,5),

będziecie więc zdolni sami stanowić o tym, co jest

dobre, a co złe, niezależnie od źródła prawdy i do-

bra, jakim jest Bóg. Ten właśnie dramat – dramat

pierworodny – znajduje swój symboliczny wyraz w

apokaliptycznym znaku dzisiejszej liturgii. Naprze-

ciw Niewiasty obleczonej w słońce, która symbolizu-

je kosmos przemieniony w królestwo Boga żywego,

staje inny symbol, w którym wyraża się „Zły” pierwo-

rodnego dramatu. W Piśmie Świętym ma on różne

nazwy, tu przedstawiony jest jako smok, który chce

pożreć dziecko zrodzone przez Niewiastę: Jej Syna,

który jest Pasterzem „wszystkich narodów” (por. Ap

12,4-5).

Ostatnia księga Nowego Testamentu potwierdza

księgę pierwszą, Księgę Rodzaju: „Wprowadzam

nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, między po-

tomstwo twoje a potomstwo jej” (Rdz 3,5). Dzieje

człowieka na ziemi stają się długim pasmem zma-

gań i walk pomiędzy dobrem a złem, pomiędzy Oj-

cem Przedwiecznym, który miłuje świat aż

do oddania swego Syna Jednorodzonego,

a „ojcem kłamstwa”, który jest „od początku

zabójcą” (por. J 8,44). (…)

Pozwólcie, by „Duch mądrości i rozumu,

duch rady i męstwa, duch wiedzy, pobożno-

ści i bojaźni Pańskiej” (por. Iz 11,2) przenikał

wasze serca i wasze życie i by za waszym

pośrednictwem przekształcał oblicze ziemi.

Podobnie jak w dniu bierzmowania mówił

do was biskup, i ja powtarzam wam, mło-

dym, którzy przybyliście tu ze wszystkich

kontynentów:

Przyjmijcie Ducha Świętego!

Przeniknięci mocą, która od Niego pocho-

dzi, stawajcie się budowniczymi nowego

świata: świata innego, opartego na praw

dzie, na sprawiedliwości, na solidarności,

na miłości.

(…)

Na ciebie, droga młodzieży europejskiego

Wschodu i Zachodu, stawia stary kontynent w bu

dowaniu owego „wspólnego domu”, od którego

oczekujemy przyszłości zbudowanej na solidarno

ści i pokoju. (…) Dla dobra przyszłych pokoleń

konieczne jest, by nowa Europa oparła się na fun

damencie tych wartości duchowych, które stanowią

sam wewnętrzny rdzeń jej tradycji kulturalnej. (…)

Drodzy przyjaciele, wiecie z doświadczenia,

że upadek ideologii w krajach Europy Środkowej i

Wschodniej pozostawił w wielu waszych kolegach i

koleżankach uczucie głębokiej pustki, wrażenie, że

zostali oszukani, a także zniechęcenie i lęk przed

przyszłością.

Również w krajach Europy Zachodniej wielu

młodych ludzi zatraciło motywy, dla których warto

żyć. Objawieniem tego głębokiego zagubienia jest

zjawisko uciekania się do narkotyków. Brak zainte

resowania polityką zdradza u wielu poczucie bez

silności w walce o dobro. (…)

Tych wszystkich, którzy są zawiedzeni ziem

skimi zadaniami cywilizacji, zapraszajcie do

współpracy w budowie „cywilizacji miłości”.

Wielkim programem tej cywilizacji jest nauka

społeczna Kościoła, którą przypomniałem i po

twierdziłem niedawno w encyklice

Centesimus

annus

Pracować wielkodusznie nad budową społe

czeństwa odznaczającego się stałym poszukiwa

niem sprawiedliwości, zgody, solidarności i pokoju,

oto ideał, który odsłania każdemu bogactwa daru z

samego siebie oraz służby. Ideał, jaki każdy w sobie

nosi.

We współpracy nad budowaniem braterstwa

między ludźmi pośród narodów, w wielkodusznym

niesieniu pomocy najuboższym, człowiek może od-

kryć piękno życia.

Jesteście odpowiedzialni, drodzy przyjaciele, za

to orędzie ewangeliczne, które prowadzi do życia

wiecznego, a zarazem wskazuje bardziej godne

człowieka bytowanie na ziemi.

Wiele z tego, co będzie jutro, zależy od zaan

gażowania się dziś dzisiejszego pokolenia chrze

ścijan. (…)

Waszymposłannictwem jest zabezpie

czenie w jutrzejszym świecie obecności takich

wartości, jakpełnawolnośćreligijna, poszanowa

nie osobowego wymiaru rozwoju, ochrona pra-

wa człowieka do życia począwszy od momentu

poczęcia aż do naturalnej śmierci, troska o roz-

wój i umocnienie rodziny, dowartościowanie

kulturowych odrębności dla wzajemnego ubo-

gacenia się wszystkich ludzi, ochrona równowa-

gi naturalnego środowiska, które coraz bardziej

bywa zagrożone.

Są to, moi drodzy, zadania ogromne. Wymagają

serc nieustraszonych, zdolnych uwierzyć nadziei,

tej nadziei (por. Rz 4,18).

Msza święta na zakończenie VI Światowego Dnia Mło

dzieży, Częstochowa, 15 sierpnia 1991 r.

osimy w sobie wielkie pragnienia. Chcemy

żyć dla Ch

ystusa. Zwracamy się do Ciebie, naj

pewniejsza Przewodniczko na ludzkich drogach…

Pomóż nam pokonać wszelką beznadziejność. Po-

zwól nam być silniejszymi niż wszystko, co zdaje się

nas osaczać. (…) Pomóż nam być sobą.

Powierzając Tobie to, co w nas najlepsze i zdro-

we, powierzamy Ci się także w tym, co w nas zagro-

żone od wewnątrz i od zewnątrz: lecz nas z grze-

chów i niemocy, wydobywaj z klęski i błędu, chroń

przed lekceważeniem życia i tym wszystkim, co

zdrowiu i życiu zagraża.

Zachowaj od samotności; od samotności, która

nie jest z wyboru, z którą wielu nie potrafi sobie dać

rady. Spraw, aby ona nigdy nie zamieniła się w roz-

pacz.

Zawierzamy ci tych, którzy znajdują się w obliczu

bezrobocia, braku mieszkania, strachu przed przy-

szłością.

Pomóż nam ratować świat i siebie od przemocy i

wielorakich współczesnych totalitaryzmów, na które

nie mamy bezpośredniego wpływu.

Powierzamy Ci, Matko, młode rodziny, i tych

także, którzy oddali się na wyłączną służbę Bogu.

Tobie, Matko, powierzamy powołanie każdego czło-

wieka. Daj, aby życie każdej i każdego z nas przy-

nosiło ewangeliczne owoce. (…)

Naucz nas służyć życiu od jego poczęcia aż po

naturalną śmierć. Naucz nas to życie przyjmować.

Ty przywracasz tajemnicę miłości i czynisz to

przez czystość. Przez Ciebie czystość staje się od-

powiedzią na tajemnicę. „Błogosławieni czystego

serca”, bo oni oglądać będą… Boga (por. Mt 5,8).

Ty wiesz, że największym skażeniem człowieka jest

nieczystość, że z niej rodzą się: nienawiść, zabój-

stwa i wojny. (…)

Naucz nas być obecnymi w Kościele i życiu spo-

łecznym. Naucz nas brać odpowiedzialność za losy

świata i naszych ziemskich ojczyzn.

Matko Mądrości, naucz nas tworzenia takiej

kultury i cywilizacji, która opierając się na prawach

Bożych, służyłaby człowiekowi. Naucz nas ducha

pojednania i przebaczenia.

Akt zawierzenia młodzieży świata Matce Bożej podczas

VI Światowego Dnia Młodzieży, Częstochowa, 15 sierpnia

1991 r.

złowiek staje się niewolnikiem swoich różnych

skłonności, różnych namiętności, różnych okolicz-

ności, różnych koniunktur, a także całej tej presji,

jaką wywierają na niego często środki przekazu, kli-

mat społeczeństwa – niedobry, czasem specjalnie

podsycany. Ja zdaję sobie sprawę z tego, że Polska

wraz z odzyskaniem tej politycznej suwerenności,

pełnej wolności, weszła właśnie w okres takiego za-

grożenia wolności. Zagrożenia w człowieku, w lu-

dziach i zagrożenia dla społeczeństwa. Może nawet

w sposób szczególny to zagrożenie dotyczy mło-

dych. Chociaż myślę, że nie tylko. I dlatego – sko-

ro się z wami tutaj spotykam przy takiej niezwykłej

okoliczności – pragnę wam najserdeczniej życzyć

tej wolności, która prawdziwie wyzwala, tej wolno-

ści, do której wyzwala nas Chrystus.

(...) powtarzam to raz jeszcze: nie ma wolności

prawdziwej poza tą, dla której wyzwala nas Chry

stus. To jest ważne dla nas. To jest nawet ja-

koś ważne dla tych, którzy nie wierzą. Dla nich

też. Bo oni też mogą dobrze albo źle użyć wol-

ności. I daj Boże, by wszyscy użyli zawsze do-

brze. To znaczy, żeby użyli tej wolności opie-

rając się na tym, co jest prawdziwym dobrem.

To jest życzenie, które wam składam.

Audiencja dla młodzieży z Polski biorącej udział w

VII Światowym Dniu Młodzieży, Watykan, 12 kwietnia

1992 r.

ądźcie mocni w trudnych czasach prze-

mian, jakie dokonują się w naszej Ojczyźnie,

tą mocą, którą daje Chrystus. Nie popadajcie

w przeciętność, nie ulegajcie pokusie życio-

wej łatwizny, umiejcie od siebie wymagać. Nie

pozwólcie, aby trudności czy doświadczenia

życiowe zgasiły ten zbawczy płomień, jaki za-

palił w was Duch Święty, właśnie tutaj, w tym

jasnogórskim wieczerniku. (…) Chrystus, Dobry

Pasterz – i tylko On – daje życie „w obfitości”, to

znaczy w pełni. Tylko On jest w stanie wypełnić całą

przestrzeń serca każdego i każdej z was, wszystkie

najgłębsze pragnienia. Otwierajcie się coraz bar-

dziej na dar Jego życia, wspinając się na szczyty

świętości. Brońcie tego życia przed niebezpieczeń-

stwami, jakie mu grożą ze strony świata. Ceńcie so-

bie to życie i nie niszczcie go lekkomyślnie. Nieście

je waszym rówieśnikom jako drogocenny skarb, za

który warto zapłacić każdą cenę.

Przesłanie Ojca Św. Jana Pawła II z okazji rocznicy VI

Światowego Dnia Młodzieży w Częstochowie, Watykan, 15

sierpnia 1992 r.

uc in altum!

Dziś te Jezusowe słowa kieruję

do każdego i każdej z was: Wypłyń na głębię! Za

wierz Chrystusowi, pokonaj słabość i zniechę-

cenie, i na nowo wypłyń na głębię! Odkryj głębię

własnego ducha. Wnikaj w głębię świata. Przyj-

mij słowo Chrystusa, zaufaj Mu i podejmij swą

życiową misję. Ludzie nowego wieku oczekują

twojego świadectwa. Nie bój się! Wypłyń na głę-

bię! – jest przy tobie Chrystus.

Przemówienie Ojca Św. Jana Pawła II do młodzieży zgro-

madzonej na Polach Lednickich, Watykan, 2 czerwca 2001 r.

Jan Paweł II

Jan Paweł II do młodych Polaków

Wypłyń na głębię!